Γνωρίζετε άραγε ότι τα ελληνικά κόμματα δεν τα ρυθμίζει κανένας απολύτως νόμος; Όσο και αν ακούγεται περίεργο, εντούτοις είναι τα μοναδικά «πράγματα» στη χώρα αυτή των χιλιάδων νόμων, υπουργικών αποφάσεων, Προεδρικών Διαταγμάτων κ.λ.π. που ρυθμίζουν ακόμα και την "αναπνοή" μας, τα οποία δεν τα έχει αγγίξει ποτέ ο νόμος. Δεν υπάρχει κανένας νόμος που να ορίζει έστω....
ένα μίνιμουμ δημοκρατικής οργάνωσης και λειτουργίας τους, αλλά λειτουργούν όπως γουστάρει το καθένα. Ναι είναι αλήθεια.. Τα κόμματα που υποτίθεται ότι είναι ο ανώτατος θεσμός της δημοκρατίας και τα οποία διεκδικούν την εξουσία, ώστε να βάλλουν όλους εμάς τους ξεστρατισμένους πολίτες στον «ίσιο δρόμο», εντούτοις τα ίδια λειτουργούν όπως θέλουν με βάση κάποια καταστατικά, τα οποία δεν προβλέπονται από κανένα νόμο ή το Σύνταγμα, ούτε έχουν καμία νομική ισχύ και παίζουν το ρόλο του «ακορντεόν» στα χέρια του εκάστοτε αρχηγού. Δηλαδή τα ελληνικά κόμματα, ο ανώτατος θεσμός της δημοκρατίας, κινούνται αυτόνομα, όπως θέλει το καθένα και είναι εντελώς έξω από οποιαδήποτε νομοθετικό πλαίσιο. Τυχαίο;
Οι νόμοι αναφέρονται στα κόμματα μόνο όταν πρόκειται για τις κρατικές επιχορηγήσεις... Πιστεύουμε όμως ότι θα μπορούσε για παράδειγμα να προβλέπεται ένα ελάχιστο δημοκρατικής οργάνωσης και λειτουργίας που να δείχνει τουλάχιστον ένα σεβασμό στα εκατοντάδες χιλιάδες μέλη τους. Θα μπορούσε ακόμα να προβλέπεται να έχουν ΑΦΜ. Θα μπορούσε να προβλέπεται η οικονομικής διαφάνεια, όπως το να τηρούν βιβλία εσόδων – εξόδων, τα οποία να δημοσιεύουν ώστε ο ελληνικός λαός να πληροφορείται άμεσα και να μπορεί να ελέγχει τις πηγές χρηματοδότησής τους και τις δαπάνες τους. Όμως τίποτε απ’ όλα αυτά δεν ισχύει. Τα κόμματα που θέλουν να είναι στο τιμόνι της χώρας και παριστάνουν τους κήρυκες της δημοκρατίας και της ηθικής, αυτά τα ίδια λειτουργούν με αδιαφάνεια και με εσωκομματικές διαδικασίες προσαρμοσμένες στα πλαίσια των εσωκομματικών συσχετισμών ισχύος της κάθε κληρονομικής κομματικής ελίτ.
Το άρθρο 29 του Συντάγματος, το οποίο αναφέρεται στα κόμματα δεν διορθώνει τίποτα, αφού κάνει απλά μια γενική αναφορά στο ότι η οργάνωση και η δράση των πολιτικών κομμάτων οφείλει να εξυπηρετεί την ελεύθερη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος. Ουσιαστικά το Σύνταγμα κάνει μια ευχή και από εκεί και έπειτα αφήνει στα ίδια τα κόμματα και τα συμφέροντα που ακουμπάνε επάνω τους να προασπίσουν τη λειτουργία της δημοκρατίας.
Την κατάληξη λοιπόν αυτής της ευχής την ζούμε όλοι σήμερα, όπου αφενός αντί για Δημοκρατία έχουμε Ολιγαρχία με δημοκρατικό μανδύα και αφετέρου έχουμε μπει σε μια οικονομική κρίση για την οποία αποκλειστικά υπεύθυνα είναι τα κόμματα.
