Μια έντονη φιλολογία έχει αναπτυχθεί και μιά αντιπαράθεση μεταξύ των υποστηρικτών και των...
πολέμιων της ρύθμισης αυτής.
Μερικές φορές όμως η αντιπαράθεση ξεπερνά τα νοητά όρια του αξιοπρεπούς λόγου και αντίλογου.
Έχουμε δει ή έχουμε διαβάσει, για παράδειγμα, πως απειλήθηκαν ή και ξυλοκοπήθηκαν σε επαρχιακό καφενείο, άνθρωποι που η Πολιτεία τους όρισε να τηρήσουν το νόμο και να επιβάλλουν κυρώσεις στους παραβάτες.
Από την άλλη, έχουμε φωνές από το αντικαπνιστικό ¨στρατόπεδο" που φτάνουν στα όρια της υστερίας και του παραλόγου. Με αφορμή λοιπόν σχετική ανάρτηση ανακοίνωσης της nosmoke.gr ΕΔΩ, θα ήθελα να κάνω κάποιες επισημάνσεις και προτάσεις.
Καταρχήν η αντικαπνιστική εκστρατεία έχει δύο πτυχές, δύο στόχους, ανεξάρτητους και διακριτούς.
Ο πρώτος στόχος είναι απλά η προστασία των μη καπνιστών από το παθητικό κάπνισμα.
Ο άλλος στόχος είναι η αποθάρρυνση, η τιμωρία, των καπνιστών και διακρίνεται πολύ εύκολα από τον πρώτο γιατί αφορά μέτρα που περιορίζουν το κάπνισμα κι εκεί που δεν τίθεται θέμα παθητικού καπνίσματος.
Είναι γνωστό ότι οι περισσότεροι καπνιστές θα θέλανε να απαλλαγούν από αυτόν τον κακό εθισμό που ενδεχομένως να προκαλέσει και μοιραία αποτελέσματα.
Επίσης κάθε πολιτισμένος καπνιστής αντιλαμβάνεται και σέβεται την υποχρέωση του να μην αναγκάζει να εισπνέει τον καπνό του αυτός που δεν θέλει και ιδίως τα παιδιά και όσοι έχουν πρόβλημα υγείας. Οι περισσότεροι καπνιστές επίσης είναι θετικοί ακόμα και σε κάποια μέτρα αποθάρρυνσης του καπνίσματος. ΟΧΙ όμως και στην επιβολή!
Οι ταβέρνες, τα μπαρ, τα νυχτερινά κέντρα είναι χώροι όπου ο άνθρωπος χαλαρώνει και διασκεδάζει και κυρίως απαλλάσσεται από τις καθημερινές του υποχρεώσεις. Το κάπνισμα για τον καπνιστή, που θα βγει να διασκεδάσει είναι σημείο αδιαπραγμάτευτο. Ποτό, κρασί, χορός χωρίς τσιγάρο για τον καπνιστή είναι ανούσια.
Οι αποθρασσυθέντες αντι-καπνιστές έχοντας κατά πολύ υπερβεί τα όρια των δικαιωμάτων τους, επιτίθενται σε όσους ζητάνε να έχουνε το δικαίωμα ν' απολαμβάνουν το τσιγάρο εκεί που θεωρούν ότι δεν μπορούν χωρίς αυτό χωρίς να επιβαρύνουν κανέναν.
Η καθολική απαγόρευση του καπνίσματος σε όλους τους δημόσιους χώρους δεν πρέπει να εφαρμοστεί. Θα πρέπει να υπάρχουν εστιατόρια, μπαρ και κέντρα διασκέδασης που να επιτρέπεται το κάπνισμα.
Ας υπάρχουν μαγαζιά όπου επιτρέπεται και μαγαζιά όπου δεν επιτρέπεται το κάπνισμα. Κάθε άτομο θα μπορεί να επιλέγει ανάλογα με τις προτιμήσεις του. Επιπλέον ένας μη καπνιστής θα μπορεί να συνοδεύσει την παρέα του σε μαγαζί καπνιστών εφόσον το επιθυμεί, ανεχόμενος τον καπνό, κι ένας καπνιστής μπορεί να κάνει υπομονή και να ακολουθήσει την παρέα του ή το ταίρι του σε "άκαπνο" κέντρο διασκέδασης. Είναι δικαίωμα επιλογής!
Ας βάλει το κράτος και ως αντικίνητρο ένα φόρο. Ένα φόρο στα καταστήματα καπνιστών που θα επιβαρύνει τον πελάτη και θα συνεισφέρει στα κρατικά έσοδα.
Πάντως είναι μαθηματικά βέβαιο πως πλήθος επιχειρήσεων εστίασης και πολυ περισσότερο επιχειρήσεις διασκέδασης θα κλείσουν οδηγώντας στην ανεργία κι άλλους ανθρώπους.
Αναρτήθηκε από Stefanos
