ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Ροδούλα Ζήση): Παρακαλώ την Πρόεδρο της Επιτροπής Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής, Βουλευτή του ΠΑ.ΣΟ.Κ., κυρία Βάσω Παπανδρέου, να λάβει το λόγο.
Επειδή υπάρχει πρόβλημα με το χρόνο, γιατί έχουμε δύο γύρους ερωτήσεων, παρακαλώ πολύ να περιοριστείτε. Έχουμε πει για δύο λεπτά. Παρακαλώ, στα τρία λεπτά να σταματάει ο ομιλητής.
Κυρία Παπανδρέου, έχετε το λόγο.
ΒΑΣΩ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε. Θα προσπαθήσω να ολοκληρώσω στα τρία λεπτά, αλλά η ερώτηση δεν μπορεί να σταματήσει στη μέση.
Θα σας κάνω τρεις ερωτήσεις, κύριε Επίτροπε: Πρώτον, όταν ξέσπασε η κρίση υπήρχε η αναμονή, η προσδοκία και η ελπίδα ότι η πολιτική θα ξαναπάρει το πάνω χέρι. Σήμερα είναι πλέον σαφές ότι το χρηματοπιστωτικό σύστημα έχει πάρει το πάνω χέρι. Τα bonus και τα τοξικά είναι πάλι πίσω. Έχουμε κάνει μία τεράστια μεταφορά του χρέους των ιδιωτών στο δημόσιο, δηλαδή στους φορολογούμενους πολίτες. Ζητάτε και επιβάλλετε προγράμματα λιτότητας σε όλες τις χώρες, γιατί είναι βεβαίως υποχρέωσή μας, να μην κληρονομήσουμε τεράστια ελλείμματα στις επόμενες γενιές. Έχουμε όμως υποχρέωση να κληρονομήσουμε καλές υποδομές, καλά συστήματα υγείας, καλά συστήματα παιδείας. Με αυτήν την πολιτική την περιοριστική που ακολουθείτε συνολικά, δεν φοβάστε ότι με την ανεργία και την απελπισία που δημιουργείται θα δημιουργήσουμε μια χαμένη γενιά;
Δεύτερο ερώτημα: Αναφέρομαι στη χώρα μου. Εδώ οι ευθύνες είναι δικές μας. Γνωρίζατε, όμως, πολλά και εσείς ως Επιτροπή και τα καλύπτατε ή σιωπούσατε. Το πρόγραμμα που έχει επιβληθεί στην Ελλάδα είναι το πιο αυστηρό από τις είκοσι δύο δυτικές χώρες, από το 1978 μέχρι σήμερα. Το υπογράψαμε γιατί ήμασταν με την πλάτη στον τοίχο, αλλά γνωρίζατε –όπως διαπιστώνετε και τώρα- ότι ο λογαριασμός δεν βγαίνει, ακόμη και αν υλοποιηθεί πλήρως το πρόγραμμα.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Βουλευτού)
Θα υπάρξει επιμήκυνση των 110 δισεκατομμυρίων. Ελπίζω χωρίς πρόσθετα βάρη. Αρκεί, κύριε Επίτροπε, αυτό ή μήπως μας οδηγείτε σε αναδιάρθρωση του χρέους.... που είναι καλύτερο για τις τράπεζες και τα hedge funds και όχι για τη χώρα μας και τους πολίτες;
Τρίτο ερώτημα: Από την κρίση και μετά η Ευρωπαϊκή Ένωση παρουσιάζει μια εικόνα Βαβέλ. Κάθε φορά που συζητιέται ένα πρόβλημα υπάρχουν διαμάχες, διαφωνίες και στο τέλος αποφασίζει. Πάντα, όμως, είναι ένα βήμα πίσω από τις προσδοκίες και τις ανάγκες και των πολιτών και των αγορών που τις έχουμε πάλι θεοποιήσει. Οι αγορές, όμως, πλέον καθορίζουν τη ζωή μας. Κάθε φορά λαμβάνει μεγαλύτερες αποφάσεις με όλο όμως και μικρότερα αποτελέσματα.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Βουλευτού)
Ολοκληρώνω, κυρία Πρόεδρε.
Τον Μάιο ήταν η Ελλάδα. Πριν από λίγο ήταν η Ολλανδία. Τώρα είναι άλλες δύο-τρεις χώρες. Υπάρχει επίγνωση ότι το πρόβλημα δεν αφορά απλώς κάποιες χώρες, αλλά αφορά την Ευρωπαϊκή Ένωση; Και αν ναι, μήπως πρέπει να αναλάβετε ως Επιτροπή μια πρωτοβουλία, να καλέσετε τους κυρίους παίκτες και να διαμορφώσετε ένα σχέδιο, ένα πρόγραμμα και μια ενιαία φωνή στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ώστε να δημιουργηθεί ένα αίσθημα ασφάλειας των πολιτών και μια ηρεμία στις αγορές;
Δεν μπορεί κάθε φορά να παίρνει απόφαση η Ευρωπαϊκή Ένωση εκ των υστέρων ή με καθυστέρηση. Τα αποτελέσματα μέχρι τώρα είναι ορατά και δυστυχώς είναι αρνητικά.
Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Ροδούλα Ζήση): Ευχαριστώ την κυρία Παπανδρέου.
Παρακαλώ τον κ. Κωστή Χατζηδάκη, εκ μέρους της Νέας Δημοκρατίας να λάβει το λόγο.
Παρακαλώ όμως να τηρήσουμε το χρόνο γιατί και ο Επίτροπος έχει ένα πρόγραμμα, το οποίο είναι πάρα πολύ αυστηρό.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗΣ: Εντάξει, κυρία Πρόεδρε.
Κύριε Επίτροπε, σας καλωσορίζω στην Ελλάδα. Σας διευκρινίζω από την αρχή ότι όπως είναι φυσικό –αυτό είναι το συστατικό της δημοκρατίας- το δικό μας κόμμα έχει τη δική του αντίληψη για το πώς πρέπει να προχωρήσει η οικονομική πολιτική. Έτσι συμβαίνει σε όλες τις χώρες της Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένης και της δικής σας.
Τόσο πριν όσο και μετά τις εκλογές είχαμε διευκρινίσει ότι πιστεύαμε σε ένα μείγμα οικονομικής πολιτικής με το οποίο θα περιορίζονταν οι δαπάνες, θα καταπολεμάτο η φοροδιαφυγή και θα προωθούνταν διαρθρωτικές αλλαγές. Αρκεί φυσικά οι δαπάνες να περιορίζονται με δίκαιο τρόπο, η πάταξη της φοροδιαφυγής να μη συγχέεται με μια φοροεπιδρομή που αποθαρρύνει την επιχειρηματικότητα και οι διαρθρωτικές αλλαγές να είναι πραγματικές, να προωθούν την ανάπτυξη και να μη βαθαίνουν την ύφεση.
Έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα, βλέπουμε την Ελλάδα να βιώνει μια μεγάλη ύφεση, η οποία θα συνεχιστεί και του χρόνου. Βλέπουμε, επίσης, το ίδιο το σχέδιο, το οποίο έχει εγκριθεί να μιλάει για αύξηση του δημοσίου χρέους ως ποσοστό του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος. Θα φτάσει -και μπορεί και να ξεπεράσει- το 150%.
Δεν νομίζετε, από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ότι πρέπει να δώσουμε μεγαλύτερη έμφαση στην ανάπτυξη, σε μέτρα τέτοια τα οποία θα επιτρέψουν βαθμηδόν, με την αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας του δημοσίου και με τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας, να περιοριστεί αντί να αυξηθεί το δημόσιο χρέος; Αυτή είναι η πρώτη παρατήρηση.
Η δεύτερη παρατήρηση αφορά στην Ευρώπη. Έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα, η Ελλάδα δεν είναι το μόνο επίκεντρο της κρίσης. Υπάρχει και η Ιρλανδία στην Ευρωζώνη και θέλουμε να ευχόμαστε ότι δεν θα ακολουθήσουν άλλες χώρες.
Εμείς οι δύο, κύριε Επίτροπε, γνωριζόμαστε εδώ και δεκαπέντε χρόνια από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Έχουμε βιώσει πολλές κρίσεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η κρίση που βιώνουμε τώρα είναι η μεγαλύτερη της σύγχρονης εποχής. Φοβούμαι ότι ο ευρωσκεπτικισμός και το έλλειμμα πολιτικής ηγεσίας, που προστίθεται στα οικονομικά ελλείμματα, κάνουν δυσκολότερο το χειρισμό της κρίσης. Υπάρχουν πολλοί που ισχυρίζονται, έστω και εμμέσως, ότι χρειάζεται λιγότερη Ευρώπη, ενώ χρειαζόμαστε περισσότερη Ευρώπη. Αυτήν την ώρα ο ένας δείχνει με το δάκτυλο τον άλλον στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ λιγότερο ή περισσότερο έχουμε όλοι ευθύνες, γιατί όλοι στην Ευρώπη είμαστε στο ίδιο πλοίο, όπως και εσείς επισημάνατε.
Είναι ώρα, λοιπόν, να παραδεχθούμε ότι κάναμε ένα νόμισμα sui generis, το ευρώ, χωρίς να έχουμε μια πραγματική Οικονομική Ένωση. Ας μιλήσουμε ξεκάθαρα, ας μη φοβηθούμε τις λέξεις, κύριε Επίτροπε. Αυτό που λείπει αυτήν την ώρα είναι μια δημοσιονομική ένωση στην Ευρώπη, που από τη μια πλευρά θα επιτρέπει να εκδοθούν τα ευρωομόλογα, αλλά και από την άλλη θα προωθεί έναν πραγματικό οικονομικό συντονισμό, ένα συντονισμό στις δημοσιονομικές πολιτικές των κρατών.
Θέλουμε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να παίξει το ρόλο που παραδοσιακά είχε, ένα ρόλο προωθητικό των εξελίξεων στην Ευρώπη και αισθανόμαστε ότι πρέπει να κάνετε περισσότερα προς αυτήν την κατεύθυνση, διότι η Ευρώπη κινδυνεύει να πληρώσει το έλλειμμα πολιτικής ηγεσίας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Ροδούλα Ζήση): Ευχαριστώ, κύριε Χατζηδάκη.
Το λόγο έχει εκ μέρους του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού ο κ. Κωνσταντίνος Αϊβαλιώτης.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΪΒΑΛΙΩΤΗΣ: Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
Κύριε Επίτροπε, καλωσορίσατε στη Βουλή των Ελλήνων. Οφείλω να παρατηρήσω ότι ως Κομισιόν αργήσατε να έρθετε, αφού ούτε ο κ. Αλμούνια –ο προκάτοχός σας- είχε προσέλθει πέρυσι, για να συζητήσει με τους Έλληνες Ευρωβουλευτές.
Επ’ ευκαιρία, θέλω να συγχαρώ και να ευχαριστήσω την Αντιπρόεδρο της Βουλής, την Πρόεδρο της Επιτροπής Ευρωπαϊκών, την κυρία Ζήση, η οποία αμέσως ανταποκρίθηκε στην επιστολή μου, με την οποία ζητούσα να έρθετε στη Βουλή. Χαιρόμαστε, λοιπόν, που έστω και αργά ένας Επίτροπος αρμόδιος για τα οικονομικά έρχεται στη Βουλή μετά από ένα χρόνο, στον οποίο οι Έλληνες πικράθηκαν από το διεθνή διασυρμό της χώρας μας, αλλά και από τα αργά αντανακλαστικά της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
(Θόρυβος στην Αίθουσα από την πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Ροδούλα Ζήση): Ησυχία, παρακαλώ!
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΪΒΑΛΙΩΤΗΣ: Οι ερωτήσεις μου, κύριε Επίτροπε, είναι οι εξής: Πώς εννοείτε την αναδιαμόρφωση του δημοσίου χρέους μας, δοθέντος ότι το 2014 θα φθάσει τα 350 δισεκατομμύρια ή περίπου το 150% του ΑΕΠ μας; Πώς αντιμετωπίζετε το ζήτημα της επιμήκυνσης της αποπληρωμής; Θα αφορά όλο το δημόσιο χρέος; Διότι υπενθυμίζω ότι είναι δώρο άδωρο η επιμήκυνση της αποπληρωμής των 110 δισεκατομμυρίων ευρώ.
Δεύτερη ερώτηση. Το 2005 ήσασταν σε συζήτηση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, όπου ο Πρόεδρος του ΛΑΟΣ, τότε Ευρωβουλευτής, είχε πει ότι η υψηλή ισοτιμία του ευρώ εν σχέσει με το δολάριο θα γονατίσει τις περιφερειακές χώρες. Αυτό και έγινε. Οι περιφερειακές χώρες βλέπετε ότι μια προς μία γονατίζουμε. Η χώρα σας θα συνεχίσει να πουλά ΝΟΚΙΑ, η κυρία Μέρκελ θα συνεχίσει να πουλά Μερσεντές, εμείς τι θα πουλήσουμε και πώς με αυτήν την ισοτιμία του ευρώ έναντι του δολαρίου; Θα εισηγηθεί η Κομισιόν, μια και μιλήσατε πριν για το EUROGROUP, μέτρα για την αναπροσαρμογή της ισοτιμίας του ευρώ έναντι του δολαρίου σε λογικά πλαίσια;
Η τρίτη ερώτηση, στην οποία θα σας παρακαλούσα να μου απαντήσετε, είναι η εξής: Για ποιο λόγο συναινέσατε στη συμμετοχή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στο μηχανισμό στήριξης και δεν τον καταστήσαμε αμιγώς ευρωπαϊκό; Για ποιο λόγο δανειζόμαστε από τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπου θα έπρεπε να υπάρχει αυτονόητη αλληλεγγύη, με σχεδόν διπλάσιο επιτόκιο απ’ ό,τι δανειζόμαστε από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο;
Τέλος, η Κομισιόν ή η Ευρωζώνη ή και οι δύο εξετάζετε το ενδεχόμενο να προβείτε σε αγωγές κατά γραφείων και οίκων που ποντάρισαν στην ελληνική χρεοκοπία και συκοφάντησαν την Ευρωζώνη, στοχεύοντας φυσικά στα κέρδη, αλλά και στη δημιουργία ρήγματος στο ευρώ;
Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Ροδούλα Ζήση): Ευχαριστώ τον κ. Αϊβαλιώτη.
Δίνω το λόγο τώρα στον Πρόεδρο του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς κ. Αλέξη Τσίπρα.
Κύριε Πρόεδρε, έχετε το λόγο.
ΑΛΕΞΙΟΣ ΤΣΙΠΡΑΣ (Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
Κύριε Επίτροπε, θα θέλαμε από την πλευρά μας να σας επισημάνουμε ότι δεν έρχεστε σε μια χώρα, όπου οι πολίτες της αποδέχονται τις πολιτικές επιλογές που έχετε προτείνει εδώ και ένα χρόνο, διότι αυτές οι πολιτικές επιλογές έχουν γεννήσει μεγάλη δυστυχία. Εκατομμύρια Έλληνες είναι απολυμένοι, άνεργοι, νέα φτώχεια δημιουργείται και εάν ήθελα να βρω μια λέξη για να εκφράσω το συναίσθημα των πολιτών, αυτή είναι η λέξη «απελπισία». Ήθελα να ξεκινήσω με αυτό, γιατί πρέπει να γνωρίζετε ποιο είναι το συναίσθημα που κυριαρχεί αυτήν τη στιγμή στην ελληνική κοινωνία.
Μας είπατε πριν από ένα χρόνο «καλό κουράγιο». Σήμερα μας λέτε «καλή συνέχεια». Πρέπει να σας πω ότι στο διάστημα που μεσολάβησε, εξαντλήθηκε και εξαντλείται το κουράγιο του ελληνικού λαού, διότι εν τω μεταξύ οι άνεργοι έφθασαν το ένα εκατομμύριο, ο πληθωρισμός έχει φτάσει στο 6% -σας προτείνω να μην αγοράσετε κάτι από ελληνικό μαγαζί, στις Βρυξέλλες θα το βρείτε πολύ φθηνότερα- η ύφεση είναι στο 4% και στο τέλος του Μνημονίου, το 2013, το χρέος θα έχει φθάσει κοντά στο 160% του ΑΕΠ. Εδώ είπατε πριν από λίγο ότι το 2013, εάν άκουσα καλά, δηλαδή στην τριετία θα βγει η Ελλάδα στις αγορές. Ποιος λέει αλήθεια, εσείς ή ο Υπουργός των Οικονομικών, που μας επιβεβαιώνει διαρκώς στις συνεντεύξεις του ότι το 2011 θα βγει η Ελλάδα στις αγορές; Μήπως κανείς σας δεν λέει αλήθεια; Μήπως ούτε το 2013 θα βγει η Ελλάδα στις αγορές, αλλά θα μπει σε ένα μηχανισμό ελεγχόμενης χρεοκοπίας;
Προτείνετε, επιπλέον, το τελευταίο διάστημα, μετά την αποτυχία του πρώτου και δεύτερου Μνημονίου, και μείωση μισθών στον ιδιωτικό τομέα μέσα από την κατάργηση των κλαδικών και συλλογικών συμβάσεων. Θα ήθελα να σας ρωτήσω το εξής: Σε τι ωφελεί αυτό σε σχέση με το δημόσιο χρέος; Γνωρίζετε, προφανώς, ότι χαμηλότερη αγοραστική δύναμη, χαμηλότερα εισοδήματα σημαίνουν μικρότερη κατανάλωση, άρα μικρότερα έσοδα από τη φορολογία, μικρότερα δημόσια έσοδα.
Και επειδή, βεβαίως, αντιμετωπίζετε διαρκώς –είναι προσόν, ίσως, των οικονομολόγων αυτό- την κρίση και την ανθρώπινη δυστυχία με στατιστικές, θέλω να σας πω ότι δεν είναι στατιστική η ανθρωπινή δυστυχία. Ξέρω ότι στη χώρα σας δεν υπάρχουν μισθοί των 500 ευρώ, ούτε συντάξεις των 300 ευρώ, ούτε βλέπετε τα φαινόμενα που βλέπουμε στην Ελλάδα, συνταξιούχους -και όχι άστεγους- να πηγαίνουν στις λαϊκές αγορές μετά το τέλος, προκειμένου να μαζέψουν τρόφιμα από τα σκουπίδια.
Κύριε Επίτροπε, γνωρίζω ότι έχετε θητεύσει αρκετά χρόνια δίπλα στον κ. Πρόντι. Σας άκουσα πριν να λέτε ότι δεν πέτυχε το Σύμφωνο Σταθερότητας ως άγκυρα, ακριβώς διότι δεν είχαμε αυστηρούς κανόνες εφαρμογής του. Ο κ. Πρόντι, όμως, δίπλα στον οποίο θητεύσατε, από το 2002 έλεγε ότι είναι ένα ηλίθιο Σύμφωνο, όχι γιατί δεν έχουμε μηχανισμούς αυστηρούς για να το τηρούμε, αλλά γιατί οι δείκτες τους οποίους ελέγχει είναι αναποτελεσματικοί και άστοχοι, ιδίως σε μια περίοδο κρίσης. Είναι ο πληθωρισμός, το έλλειμμα. Τώρα χρειάζονται δημόσιες επενδύσεις, για να ξεπεράσουμε την κρίση.
Θα ήθελα να σας πω ότι εμείς εδώ και τόσα χρόνια ως Αριστερά –γιατί εκπροσωπούμε και την ευρωπαϊκή Αριστερά και το κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς- πλέον βλέπουμε ότι δεν είναι η Ελλάδα το πρόβλημα. Έρχεται η Ιρλανδία, η Ισπανία, η Πορτογαλία και δεν ξέρω αν έχετε καταλάβει ότι δεν τιμωρείτε μια χώρα, αλλά οδηγείτε σε διάλυση την Ευρωπαϊκή Ένωση. Χωρίς ενιαία οικονομική πολιτική, χωρίς ισχυρό κοινοτικό προϋπολογισμό, χωρίς δυνατότητα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας όχι μόνο να δανείζει φθηνά, ώστε να διασώζει τις εμπορικές τράπεζες, αλλά να αποτελεί καταφύγιο έκτακτης ανάγκης για τις αδύναμες οικονομίες, το ευρώ, η Ευρωζώνη, μαζί και η Ευρωπαϊκή Ένωση θα οδηγηθούν σε διάλυση.
Θέλω να κάνω ένα τελευταίο πολύ συγκεκριμένο ερώτημα και να κλείσω, κυρία Πρόεδρε. Θα ήθελα να σας ρωτήσω το εξής: Γνωρίζετε ότι βάσει του άρθρου 123 της Συνθήκης λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, παράγραφος 2, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα οφείλει να επιφυλάσσει για τα δημόσια πιστωτικά ιδρύματα ίση μεταχείριση, όπως και στα ιδιωτικά πιστωτικά ιδρύματα;
Με αυτόν τον τρόπο άλλωστε μία δημόσια γερμανική τράπεζα η KfW, έχει τη δυνατότητα να δανείζεται με 1% επιτόκιο και ακολούθως να δανείζει τη χώρα μας με 5,5% επιτόκιο. Γιατί, λοιπόν, δεν συμβουλεύσατε την ελληνική Κυβέρνηση να φτιάξει μία τράπεζα δημόσια ειδικού σκοπού, ώστε να μπορεί να αναχρηματοδοτεί το χρέος με τον ίδιο τρόπο, δανειζόμενη φθηνά από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, παρά μόνο τη ρίχνετε στη δύνη της κερδοσκοπίας. Στη δική σας αντίληψη για την Ευρωπαϊκή Ένωση υπάρχουν κάποιοι πιο ίσοι από τους άλλους; Οι Γερμανοί είναι πιο ίσοι από τους άλλους, είναι πιο ίσοι από τη Ελλάδα;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Ροδούλα Ζήση): Ευχαριστώ τον κ. Τσίπρα.
Εισερχόμαστε στον δεύτερο κύκλο ομιλητών, παρακαλώ όμως, να συντομεύσουμε στο χρόνο, κύριοι συνάδελφοι.
Το λόγο έχει ο Βουλευτής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κ. Γεώργιος Φλωρίδης.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΦΛΩΡΙΔΗΣ: Κύριε Επίτροπε σας καλωσορίζω στην Ελλάδα και στο Ελληνικό Κοινοβούλιο.
Αναμφίβολα η Ενωμένη Ευρώπη αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες κατακτήσεις του σύγχρονου κόσμου, γιατί είναι παράγων ισορροπίας, ειρήνης και ανάπτυξης για όλον τον πλανήτη. Γι’ αυτό δεν σας κρύβω την ανησυχία που νοιώθει η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού, αλλά φαντάζομαι και οι υπόλοιποι λαοί της Ευρώπης, γι’ αυτή την παρατεταμένη κρίση χρέους στην Ευρώπη, η οποία κινδυνεύει να μετατραπεί σε κοινωνική κρίση και πολύ φοβάμαι σε πολιτική κρίση.
Νομίζω ότι συμφωνούν όλοι ότι η διάσωση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος στηρίζεται κυρίως στη διάσωση του οικοδομήματος της ευρωζώνης. Κατά συνέπεια, υπάρχει μία άποψη την οποία και εγώ υποστηρίζω που λέει ότι θα πρέπει να υιοθετηθεί μία στρατηγική συμμετρικής ανάπτυξης στις χώρες της ευρωζώνης, έτσι ώστε σε βάθος χρόνου, να υπάρξει μία ισορροπία δημοσιονομική, οικονομική και παραγωγική. Και αυτό, προφανώς θα οδηγήσει, επίσης σε βάθος χρόνου, στην άρση του χάσματος, μεταξύ των πλεονασματικών και ελλειμματικών χωρών.
Μ’ αυτές τις σκέψεις έχω να θέσω τα εξής ερωτήματα:
Πρώτο ερώτημα. Επεξεργάζεται ή έχει η Επιτροπή συνολικό σχέδιο εξόδου από την κρίση, έτσι ώστε να ισχυροποιείται και το οικοδόμημα της ευρωζώνης, ή θα συνεχίσει να κινείται αποσπασματικά και πυροσβεστικά, τρέχοντας πίσω από τα γεγονότα;
Το δεύτερο ερώτημα. Έχει σκεφτεί η Επιτροπή συγκεκριμένα μέτρα ή πρωτοβουλίες, έτσι ώστε να βοηθήσει την ανάπτυξη στις ελλειμματικές χώρες, γιατί είναι γνωστό ότι οι περιοριστικές πολιτικές δεν αντιμετωπίζουν από μόνες τους το πρόβλημα της κρίσης του χρέους;
Και το τελευταίο ερώτημα. Υπάρχει εναλλακτικό σχέδιο από την πλευρά της Επιτροπής, ώστε εάν κάποια στιγμή αυτά τα παρατεταμένα προγράμματα λιτότητας δεν αποδώσουν και υπάρξει πολιτική και κοινωνική κόπωση και στην Ευρώπη, αλλά ειδικά στις χώρες που είναι στο μηχανισμό, για να δει τι θα κάνει από εκεί και πέρα;
Αντιλαμβανόμαστε, κύριε Επίτροπε, ότι το πρόβλημα που έχει φορτωθεί η Επιτροπή, λόγω αυτής της μεγάλης κρίσης, είναι πάρα πολύ μεγάλο. Από την επιτυχία σας θα κριθεί, εάν οι λαοί της Ευρώπης θα έχουν αισιοδοξία για το μέλλον. Πιθανή αποτυχία θα βυθίσει τους λαούς της Ευρώπης σε τεράστια αβεβαιότητα.
Με αυτή την έννοια και μόνο με αυτή την έννοια, επιτρέψτε μου να σας ανταποδώσω την ευχή που μας απευθύνατε, πριν από μερικούς μήνες, «Σε σας και στην Επιτροπή, καλό κουράγιο».
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Ροδούλα Ζήση): Ευχαριστούμε τον κ. Φλωρίδη.
Δίνω το λόγο τώρα στο Βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας κ. Θεόδωρο Καράογλου.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΑΡΑΟΓΛΟΥ: Κύριε Επίτροπε, να σας καλωσορίσουμε στη χώρα μας και να ευχηθούμε καλή διαμονή, χρήσιμη και εποικοδομητική για όλες τις πλευρές και βεβαίως εμείς θα ευχηθούμε περισσότερο για τη χώρα μας που περνά μία δύσκολη οικονομική συγκυρία.
Είμαι βέβαιος ότι γνωρίζετε πάρα πολύ καλά ότι η Νέα Δημοκρατία καταψήφισε το Μνημόνιο, όπως είμαι βέβαιος ότι γνωρίζετε και τους λόγους για τους οποίους το καταψήφισε. Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι εμείς ήμασταν αντίθετοι, κυρίως γιατί επιβάλει μία λογική ισοπεδωτικής λιτότητας, όπως εύστοχα προχθές τη χαρακτήρισε η Πρόεδρος της Επιτροπής μας, στον κ. Στρως Καν, με μία οριζόντια μείωση μισθών, συντάξεων και ημερομισθίων και άγρια φοροεπιδρομή σε βάρος όλου του ελληνικού λαού και των ελληνικών επιχειρήσεων.
Είναι μία λάθος πολιτική, η οποία δεν βγαίνει, δεν οδηγεί πουθενά –αυτό έχει αποδειχθεί- και βεβαίως είναι μία πολιτική η οποία επιβάλλεται να αλλάξει, είναι μία πολιτική στην οποία είμαι βέβαιος ότι τουλάχιστον εσείς προσωπικά γνωρίζετε πάρα πολύ καλά ότι υπάρχει μία διαφορετική πολιτική πρόταση. Υπάρχει η πρόταση της Νέας Δημοκρατίας που κατατέθηκε έγκαιρα, είναι κοστολογημένη, είναι ρεαλιστική, είναι τεκμηριωμένη και μπορεί να οδηγήσει στο δρόμο της ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας.
Ερωτάστε, λοιπόν κύριε Επίτροπε, πόσο σύντομα σκοπεύετε να αποφασίσετε πιθανή επιμήκυνση των δανείων που μας χορηγούνται και ποια θα είναι η δική σας εισήγηση; Η επιμήκυνση αυτή θα συνοδεύεται από νέους επαχθείς όρους, νέο Μνημόνιο στον ελληνικό λαό; Μόλις προχθές στην αντίστοιχη επιτροπή, ο κ. Στρως Καν, σε ό,τι αφορά την Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρέπεμψε εσάς, σε ό,τι αφορά το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, είπε ότι μπορεί να προχωρήσουμε σε επιμήκυνση, χωρίς να υπάρξουν νέοι όροι. Ποια είναι η δική σας εκτίμηση;
Δεν εκτιμάτε, κύριε Επίτροπε, ότι είναι υπερβολικά μεγάλο το επιτόκιο δανεισμού από τις ευρωπαϊκές χώρες; Είναι ευρωπαϊκή αλληλεγγύη κάποιοι να δανείζονται από τις διεθνείς αγορές με επιτόκια κάτω από 2% και στη συνέχεια να δανείζουν στις ευρωπαϊκές χώρες που έχουν μεγάλη ανάγκη, με επιτόκια πάνω από 5%; Συγνώμη, αλλά στη χώρα μας η λέξη αλληλεγγύη έχει εντελώς διαφορετική έννοια.
Χθες, ένας διάσημος οικονομολόγος ο καθηγητής κ. Νουριέλ Ρουμπινί δήλωνε: «Το σημαντικό για την Ελλάδα δεν είναι πόσο γρήγορα θα μειώσετε το έλλειμμα, αλλά πόσο γρήγορα θα επιστρέψετε στην ανάπτυξη, γιατί διαφορετικά θα σας σκοτώσει το χρέος». Ανάπτυξη, λοιπόν, είναι η μαγική λέξη, κύριε Επίτροπε. Ποια είναι η άποψή σας και ποιος ο σχολιασμός σας για τη συγκεκριμένη εκτίμηση και αν βλέπετε να έχουν ξεκινήσει τέτοιες αναπτυξιακές πρωτοβουλίες στη χώρα μας.
Η τελευταία μου ερώτηση. Αν ήσασταν Πρωθυπουργός στη χώρα σας, κύριε Επίτροπε, θα δεχόσασταν να υπογράψετε ένα Μνημόνιο, χωρίς να το διαπραγματευτείτε; Θα δεχόσασταν να υλοποιήσετε ένα τέτοιο σκληρό αντικοινωνικό μνημόνιο και μάλιστα σε ένα τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, ή θα κάνατε το αυτονόητο –αυτό που έκανε η Ιρλανδία- θα διαπραγματευόσασταν για όσο το δυνατόν καλύτερους όρους;
Ευχαριστώ πάρα πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Ροδούλα Ζήση): Ευχαριστώ τον κ. Καράογλου.
Το λόγο έχει τώρα ο κ. Παύλος Μαρκάκης, εκ μέρους του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού.
ΠΑΥΛΟΣ ΜΑΡΚΑΚΗΣ: Κύριε Επίτροπε, σας καλωσορίζουμε και εκ μέρους του κόμματός μας στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Θα σας κάνω τρεις ερωτήσεις.
Πρώτον, επειδή δεν πήραμε απάντηση μέχρι σήμερα, ούτε από την Κυβέρνηση, μπορείτε να μας πείτε -το δημόσιο χρέος του Α.Ε.Π. είναι 156%- σε πόσα χρόνια –αν όλα πάνε καλά και όλες οι προβλέψεις της Κυβέρνησης ευοδωθούν, το καλύτερο σενάριο- η Ελλάδα θα μπορέσει να φτάσει σε επιθυμητά επίπεδα για την Ευρωπαϊκή Ένωση σε ένα ποσοστό 60% ή 70% του Α.Ε.Π.;
Δεύτερον, κύριε Επίτροπε, δεν ξέρω αν έχετε καταλάβει στην Ευρώπη ότι έχει αλλάξει δραματικά η ζωή των Ελλήνων. Και δεν έχει περάσει ακόμα, όπως λέτε εσείς και η ελληνική Κυβέρνηση το 2011, το οποίο θα είναι πιο επώδυνο από το 2010. Αφού, λοιπόν, εσείς από το Μνημόνιο ζητήσατε διαρθρωτικές αλλαγές, γιατί δεχθήκατε σαν θετικό βήμα, την οριζόντια περικοπή των χαμηλών συντάξεων και των μισθών και δέχεστε ακόμα την περικοπή των επιδομάτων των πολυτέκνων, κάτι το οποίο δεν είναι ενέργεια μέσα από τη διαρθρωτική αλλαγή.
Τρίτον, θα ήθελα να σας επισημάνω ότι δεν φταίνε καθόλου οι Έλληνες για το οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδος, φταίνε οι κυβερνήσεις τους, αλλά πρέπει να αναγνωρίσετε και εσείς ότι φταίει η Ευρώπη, διότι όταν εμείς μπήκαμε στην οικονομική και νομισματική ένωση, η σχέση δολαρίου με ευρώ ήταν 0,80 ή 0,90 και σήμερα επιμένετε στην πολιτική ενός σκληρού ευρώ, η οποία κάνει τις ελληνικές επιχειρήσεις μη ανταγωνιστικές και γι’ αυτό δεν μπορούν να πουλήσουν τα προϊόντα τους στο εξωτερικό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Ροδούλα Ζήση): Ευχαριστούμε τον κ. Μαρκάκη.
Το λόγο τώρα έχει ο Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κ. Δημήτριος Παπαδημούλης.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΠΑΔΗΜΟΥΛΗΣ: Κύριε Επίτροπε, μπορείτε να μας εξηγήσετε, γιατί η Κομισιόν και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δάνεισε την Ελλάδα με επιτόκιο υψηλότερο και από το επιτόκιο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, παρότι ο πληθωρισμός στην ευρωζώνη είναι πολύ χαμηλός;
Χθες ο κ. Γιούνκερ είπε για την κυρία Μέρκελ ότι ενεργεί με τρόπο μη ευρωπαϊκό. Μπορείτε να μου πείτε γιατί η Κομισιόν και εσείς προσωπικά, ως αρμόδιος επίτροπος, σιωπάτε και ουσιαστικά υποτάσσεστε στο γερμανικό οικονομικό εθνικισμό που διαλύει τη συνοχή της Ευρώπης και απειλεί και την ίδια την Ευρωζώνη;
Μιλήσατε για ανισότητες και ανισορροπίες, που μεγάλωσαν τα τελευταία χρόνια, μέσα στην Ευρώπη και στην Ευρωζώνη. Μπορεί αυτές τις ανισότητες και τις ανισορροπίες να τις αντιμετωπίσει με πολιτικές επενδύσεων και αναδιανομής υπέρ των ασθενέστερων ένας κοινοτικός προϋπολογισμός, που βρίσκεται κάτω από το 1% του ευρωπαϊκού Α.Ε.Π.;
Τι απαντάτε σε αυτούς που λένε ότι κάνετε όχι μόνο λάθη, αλλά κάνετε και πολύ αργά, πολύ λίγα για να αντιμετωπίσετε την κρίση;
Γιατί αρνείστε να αποκτήσει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα τη δύναμη και τις αρμοδιότητες που έχει η Αμερικάνικη Κεντρική Τράπεζα, η Κινέζικη Κεντρική Τράπεζα, να μπορεί να τυπώνει νόμισμα, να μπορεί να εκδίδει ευρωομόλογα είτε για να αγοράσει μέρος του χρέους, είτε για να στηρίξει επενδυτικά προγράμματα, που θα τονώσουν την ανάπτυξη και την απασχόληση, για να μπορεί να δανείζει το ίδιο τα κράτη-μέλη, όπως δανείζει ιδιωτικές κεντρικές τράπεζες; Και να σταματήσει ο παραλογισμός μία ιδιωτική τράπεζα στην Ελλάδα του κ. Βαρδινογιάννη ή του κ. Λάτση να δανείζεται από την Φραγκφούρτη με 1%, αλλά το ελληνικό κράτος να δανείζεται με έξι φορές περισσότερο.
Ακόμη, τι σημαίνει «κατά περίπτωση συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στο μόνιμο ευρωπαϊκό μηχανισμό», που θα συζητηθεί στη σύνοδο κορυφής, επειδή εμείς θα είμαστε «η περίπτωση»; Τι σημαίνει αυτό; Μήπως κάνετε το χατίρι της κυρίας Μέρκελ και εδώ με μία λεξούλα;
Τέλος, για να μη χρησιμοποιήσω τα τρία λεπτά, κύριε Επίτροπε, καθυστερήσατε σαράντα λεπτά στο ραντεβού σας με τους εκπροσώπους του ελληνικού λαού. Θα τολμούσατε να το κάνετε αυτό στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο;
Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Ροδούλα Ζήση): Ευχαριστούμε τον κ. Παπαδημούλη.
Ολοκληρώνεται ο κύκλος των ερωτήσεων των Βουλευτών με την κυρία Θεοδώρα Μπακογιάννη, ανεξάρτητη Βουλευτή.
ΘΕΟΔΩΡΑ ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Κύριε Επίτροπε, καλώς ήρθατε στην Αθήνα.
Αντιλαμβάνεστε ότι έρχεστε σε μία δύσκολη στιγμή, όπου πράγματι οι κοινωνικές εντάσεις είναι μεγάλες και τα μηνύματα περνούν πολύ δύσκολα.
Θέλω να σας ρωτήσω δύο πολύ συγκεκριμένα πράγματα. Η Ελλάδα βρίσκεται γεωγραφικά σε ένα πολύ συγκεκριμένο μέρος. Εσείς πριν μιλήσατε για επενδύσεις, τις οποίες με ένα άλφα ή βήτα τρόπο πρέπει να φέρουμε στη χώρα μας.
Πιστεύετε ότι είναι δυνατόν να συναγωνιστεί η Ελλάδα στο αίτημα για επενδύσεις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Βουλγαρία που είναι δίπλα της, όταν η Βουλγαρία έχει 10% φορολογία και εμείς φθάνουμε το 45%; Είναι ποτέ δυνατόν να υπάρχει ανάπτυξη, όταν ακόμη και σήμερα που μιλάμε, το Φ.Π.Α. δε έχει δοθεί στις εξαγωγικές και επενδυτικές εταιρίες; Μήπως θα χρειαζόταν μία μεγαλύτερη προσοχή της Κομισιόν στο να δει ποιο είναι το φορολογικό σύστημα της χώρας και τι ζητάμε από μία χώρα, όταν της επιβάλουμε ορισμένα μέτρα, τα οποία κτυπούν μεν τους χαμηλόμισθους, αλλά κυρίως σκοτώνουν και την ανάπτυξη;
Η δεύτερη ερώτηση που θα ήθελα να σας κάνω είναι η εξής: Σας άκουσα να λέτε για την επιμήκυνση του χρέους που νομίζω -το είπε και ο κ. Στρος Καν χθες- είναι μία συζήτηση που θα κάνετε στις αρχές Ιανουαρίου. Αντιλαμβάνομαι σωστά ότι η επιμήκυνση του χρέους δεν θα αλλάξει τους όρους και τους τόκους; Διότι αν υπάρξει επιμήκυνση του χρέους -φαντάζομαι, θα συμφωνήσετε και εσείς μαζί μου- με περαιτέρω αύξηση του τόκου, θα ήταν αδύνατον να ανταποκριθεί η Ελλάδα.
Σας ευχαριστώ πολύ.
Επειδή υπάρχει πρόβλημα με το χρόνο, γιατί έχουμε δύο γύρους ερωτήσεων, παρακαλώ πολύ να περιοριστείτε. Έχουμε πει για δύο λεπτά. Παρακαλώ, στα τρία λεπτά να σταματάει ο ομιλητής.
Κυρία Παπανδρέου, έχετε το λόγο.
ΒΑΣΩ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε. Θα προσπαθήσω να ολοκληρώσω στα τρία λεπτά, αλλά η ερώτηση δεν μπορεί να σταματήσει στη μέση.
Θα σας κάνω τρεις ερωτήσεις, κύριε Επίτροπε: Πρώτον, όταν ξέσπασε η κρίση υπήρχε η αναμονή, η προσδοκία και η ελπίδα ότι η πολιτική θα ξαναπάρει το πάνω χέρι. Σήμερα είναι πλέον σαφές ότι το χρηματοπιστωτικό σύστημα έχει πάρει το πάνω χέρι. Τα bonus και τα τοξικά είναι πάλι πίσω. Έχουμε κάνει μία τεράστια μεταφορά του χρέους των ιδιωτών στο δημόσιο, δηλαδή στους φορολογούμενους πολίτες. Ζητάτε και επιβάλλετε προγράμματα λιτότητας σε όλες τις χώρες, γιατί είναι βεβαίως υποχρέωσή μας, να μην κληρονομήσουμε τεράστια ελλείμματα στις επόμενες γενιές. Έχουμε όμως υποχρέωση να κληρονομήσουμε καλές υποδομές, καλά συστήματα υγείας, καλά συστήματα παιδείας. Με αυτήν την πολιτική την περιοριστική που ακολουθείτε συνολικά, δεν φοβάστε ότι με την ανεργία και την απελπισία που δημιουργείται θα δημιουργήσουμε μια χαμένη γενιά;
Δεύτερο ερώτημα: Αναφέρομαι στη χώρα μου. Εδώ οι ευθύνες είναι δικές μας. Γνωρίζατε, όμως, πολλά και εσείς ως Επιτροπή και τα καλύπτατε ή σιωπούσατε. Το πρόγραμμα που έχει επιβληθεί στην Ελλάδα είναι το πιο αυστηρό από τις είκοσι δύο δυτικές χώρες, από το 1978 μέχρι σήμερα. Το υπογράψαμε γιατί ήμασταν με την πλάτη στον τοίχο, αλλά γνωρίζατε –όπως διαπιστώνετε και τώρα- ότι ο λογαριασμός δεν βγαίνει, ακόμη και αν υλοποιηθεί πλήρως το πρόγραμμα.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Βουλευτού)
Θα υπάρξει επιμήκυνση των 110 δισεκατομμυρίων. Ελπίζω χωρίς πρόσθετα βάρη. Αρκεί, κύριε Επίτροπε, αυτό ή μήπως μας οδηγείτε σε αναδιάρθρωση του χρέους.... που είναι καλύτερο για τις τράπεζες και τα hedge funds και όχι για τη χώρα μας και τους πολίτες;
Τρίτο ερώτημα: Από την κρίση και μετά η Ευρωπαϊκή Ένωση παρουσιάζει μια εικόνα Βαβέλ. Κάθε φορά που συζητιέται ένα πρόβλημα υπάρχουν διαμάχες, διαφωνίες και στο τέλος αποφασίζει. Πάντα, όμως, είναι ένα βήμα πίσω από τις προσδοκίες και τις ανάγκες και των πολιτών και των αγορών που τις έχουμε πάλι θεοποιήσει. Οι αγορές, όμως, πλέον καθορίζουν τη ζωή μας. Κάθε φορά λαμβάνει μεγαλύτερες αποφάσεις με όλο όμως και μικρότερα αποτελέσματα.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Βουλευτού)
Ολοκληρώνω, κυρία Πρόεδρε.
Τον Μάιο ήταν η Ελλάδα. Πριν από λίγο ήταν η Ολλανδία. Τώρα είναι άλλες δύο-τρεις χώρες. Υπάρχει επίγνωση ότι το πρόβλημα δεν αφορά απλώς κάποιες χώρες, αλλά αφορά την Ευρωπαϊκή Ένωση; Και αν ναι, μήπως πρέπει να αναλάβετε ως Επιτροπή μια πρωτοβουλία, να καλέσετε τους κυρίους παίκτες και να διαμορφώσετε ένα σχέδιο, ένα πρόγραμμα και μια ενιαία φωνή στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ώστε να δημιουργηθεί ένα αίσθημα ασφάλειας των πολιτών και μια ηρεμία στις αγορές;
Δεν μπορεί κάθε φορά να παίρνει απόφαση η Ευρωπαϊκή Ένωση εκ των υστέρων ή με καθυστέρηση. Τα αποτελέσματα μέχρι τώρα είναι ορατά και δυστυχώς είναι αρνητικά.
Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Ροδούλα Ζήση): Ευχαριστώ την κυρία Παπανδρέου.
Παρακαλώ τον κ. Κωστή Χατζηδάκη, εκ μέρους της Νέας Δημοκρατίας να λάβει το λόγο.
Παρακαλώ όμως να τηρήσουμε το χρόνο γιατί και ο Επίτροπος έχει ένα πρόγραμμα, το οποίο είναι πάρα πολύ αυστηρό.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗΣ: Εντάξει, κυρία Πρόεδρε.
Κύριε Επίτροπε, σας καλωσορίζω στην Ελλάδα. Σας διευκρινίζω από την αρχή ότι όπως είναι φυσικό –αυτό είναι το συστατικό της δημοκρατίας- το δικό μας κόμμα έχει τη δική του αντίληψη για το πώς πρέπει να προχωρήσει η οικονομική πολιτική. Έτσι συμβαίνει σε όλες τις χώρες της Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένης και της δικής σας.
Τόσο πριν όσο και μετά τις εκλογές είχαμε διευκρινίσει ότι πιστεύαμε σε ένα μείγμα οικονομικής πολιτικής με το οποίο θα περιορίζονταν οι δαπάνες, θα καταπολεμάτο η φοροδιαφυγή και θα προωθούνταν διαρθρωτικές αλλαγές. Αρκεί φυσικά οι δαπάνες να περιορίζονται με δίκαιο τρόπο, η πάταξη της φοροδιαφυγής να μη συγχέεται με μια φοροεπιδρομή που αποθαρρύνει την επιχειρηματικότητα και οι διαρθρωτικές αλλαγές να είναι πραγματικές, να προωθούν την ανάπτυξη και να μη βαθαίνουν την ύφεση.
Έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα, βλέπουμε την Ελλάδα να βιώνει μια μεγάλη ύφεση, η οποία θα συνεχιστεί και του χρόνου. Βλέπουμε, επίσης, το ίδιο το σχέδιο, το οποίο έχει εγκριθεί να μιλάει για αύξηση του δημοσίου χρέους ως ποσοστό του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος. Θα φτάσει -και μπορεί και να ξεπεράσει- το 150%.
Δεν νομίζετε, από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ότι πρέπει να δώσουμε μεγαλύτερη έμφαση στην ανάπτυξη, σε μέτρα τέτοια τα οποία θα επιτρέψουν βαθμηδόν, με την αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας του δημοσίου και με τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας, να περιοριστεί αντί να αυξηθεί το δημόσιο χρέος; Αυτή είναι η πρώτη παρατήρηση.
Η δεύτερη παρατήρηση αφορά στην Ευρώπη. Έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα, η Ελλάδα δεν είναι το μόνο επίκεντρο της κρίσης. Υπάρχει και η Ιρλανδία στην Ευρωζώνη και θέλουμε να ευχόμαστε ότι δεν θα ακολουθήσουν άλλες χώρες.
Εμείς οι δύο, κύριε Επίτροπε, γνωριζόμαστε εδώ και δεκαπέντε χρόνια από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Έχουμε βιώσει πολλές κρίσεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η κρίση που βιώνουμε τώρα είναι η μεγαλύτερη της σύγχρονης εποχής. Φοβούμαι ότι ο ευρωσκεπτικισμός και το έλλειμμα πολιτικής ηγεσίας, που προστίθεται στα οικονομικά ελλείμματα, κάνουν δυσκολότερο το χειρισμό της κρίσης. Υπάρχουν πολλοί που ισχυρίζονται, έστω και εμμέσως, ότι χρειάζεται λιγότερη Ευρώπη, ενώ χρειαζόμαστε περισσότερη Ευρώπη. Αυτήν την ώρα ο ένας δείχνει με το δάκτυλο τον άλλον στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ λιγότερο ή περισσότερο έχουμε όλοι ευθύνες, γιατί όλοι στην Ευρώπη είμαστε στο ίδιο πλοίο, όπως και εσείς επισημάνατε.
Είναι ώρα, λοιπόν, να παραδεχθούμε ότι κάναμε ένα νόμισμα sui generis, το ευρώ, χωρίς να έχουμε μια πραγματική Οικονομική Ένωση. Ας μιλήσουμε ξεκάθαρα, ας μη φοβηθούμε τις λέξεις, κύριε Επίτροπε. Αυτό που λείπει αυτήν την ώρα είναι μια δημοσιονομική ένωση στην Ευρώπη, που από τη μια πλευρά θα επιτρέπει να εκδοθούν τα ευρωομόλογα, αλλά και από την άλλη θα προωθεί έναν πραγματικό οικονομικό συντονισμό, ένα συντονισμό στις δημοσιονομικές πολιτικές των κρατών.
Θέλουμε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να παίξει το ρόλο που παραδοσιακά είχε, ένα ρόλο προωθητικό των εξελίξεων στην Ευρώπη και αισθανόμαστε ότι πρέπει να κάνετε περισσότερα προς αυτήν την κατεύθυνση, διότι η Ευρώπη κινδυνεύει να πληρώσει το έλλειμμα πολιτικής ηγεσίας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Ροδούλα Ζήση): Ευχαριστώ, κύριε Χατζηδάκη.
Το λόγο έχει εκ μέρους του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού ο κ. Κωνσταντίνος Αϊβαλιώτης.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΪΒΑΛΙΩΤΗΣ: Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
Κύριε Επίτροπε, καλωσορίσατε στη Βουλή των Ελλήνων. Οφείλω να παρατηρήσω ότι ως Κομισιόν αργήσατε να έρθετε, αφού ούτε ο κ. Αλμούνια –ο προκάτοχός σας- είχε προσέλθει πέρυσι, για να συζητήσει με τους Έλληνες Ευρωβουλευτές.
Επ’ ευκαιρία, θέλω να συγχαρώ και να ευχαριστήσω την Αντιπρόεδρο της Βουλής, την Πρόεδρο της Επιτροπής Ευρωπαϊκών, την κυρία Ζήση, η οποία αμέσως ανταποκρίθηκε στην επιστολή μου, με την οποία ζητούσα να έρθετε στη Βουλή. Χαιρόμαστε, λοιπόν, που έστω και αργά ένας Επίτροπος αρμόδιος για τα οικονομικά έρχεται στη Βουλή μετά από ένα χρόνο, στον οποίο οι Έλληνες πικράθηκαν από το διεθνή διασυρμό της χώρας μας, αλλά και από τα αργά αντανακλαστικά της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
(Θόρυβος στην Αίθουσα από την πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Ροδούλα Ζήση): Ησυχία, παρακαλώ!
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΪΒΑΛΙΩΤΗΣ: Οι ερωτήσεις μου, κύριε Επίτροπε, είναι οι εξής: Πώς εννοείτε την αναδιαμόρφωση του δημοσίου χρέους μας, δοθέντος ότι το 2014 θα φθάσει τα 350 δισεκατομμύρια ή περίπου το 150% του ΑΕΠ μας; Πώς αντιμετωπίζετε το ζήτημα της επιμήκυνσης της αποπληρωμής; Θα αφορά όλο το δημόσιο χρέος; Διότι υπενθυμίζω ότι είναι δώρο άδωρο η επιμήκυνση της αποπληρωμής των 110 δισεκατομμυρίων ευρώ.
Δεύτερη ερώτηση. Το 2005 ήσασταν σε συζήτηση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, όπου ο Πρόεδρος του ΛΑΟΣ, τότε Ευρωβουλευτής, είχε πει ότι η υψηλή ισοτιμία του ευρώ εν σχέσει με το δολάριο θα γονατίσει τις περιφερειακές χώρες. Αυτό και έγινε. Οι περιφερειακές χώρες βλέπετε ότι μια προς μία γονατίζουμε. Η χώρα σας θα συνεχίσει να πουλά ΝΟΚΙΑ, η κυρία Μέρκελ θα συνεχίσει να πουλά Μερσεντές, εμείς τι θα πουλήσουμε και πώς με αυτήν την ισοτιμία του ευρώ έναντι του δολαρίου; Θα εισηγηθεί η Κομισιόν, μια και μιλήσατε πριν για το EUROGROUP, μέτρα για την αναπροσαρμογή της ισοτιμίας του ευρώ έναντι του δολαρίου σε λογικά πλαίσια;
Η τρίτη ερώτηση, στην οποία θα σας παρακαλούσα να μου απαντήσετε, είναι η εξής: Για ποιο λόγο συναινέσατε στη συμμετοχή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στο μηχανισμό στήριξης και δεν τον καταστήσαμε αμιγώς ευρωπαϊκό; Για ποιο λόγο δανειζόμαστε από τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπου θα έπρεπε να υπάρχει αυτονόητη αλληλεγγύη, με σχεδόν διπλάσιο επιτόκιο απ’ ό,τι δανειζόμαστε από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο;
Τέλος, η Κομισιόν ή η Ευρωζώνη ή και οι δύο εξετάζετε το ενδεχόμενο να προβείτε σε αγωγές κατά γραφείων και οίκων που ποντάρισαν στην ελληνική χρεοκοπία και συκοφάντησαν την Ευρωζώνη, στοχεύοντας φυσικά στα κέρδη, αλλά και στη δημιουργία ρήγματος στο ευρώ;
Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Ροδούλα Ζήση): Ευχαριστώ τον κ. Αϊβαλιώτη.
Δίνω το λόγο τώρα στον Πρόεδρο του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς κ. Αλέξη Τσίπρα.
Κύριε Πρόεδρε, έχετε το λόγο.
ΑΛΕΞΙΟΣ ΤΣΙΠΡΑΣ (Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
Κύριε Επίτροπε, θα θέλαμε από την πλευρά μας να σας επισημάνουμε ότι δεν έρχεστε σε μια χώρα, όπου οι πολίτες της αποδέχονται τις πολιτικές επιλογές που έχετε προτείνει εδώ και ένα χρόνο, διότι αυτές οι πολιτικές επιλογές έχουν γεννήσει μεγάλη δυστυχία. Εκατομμύρια Έλληνες είναι απολυμένοι, άνεργοι, νέα φτώχεια δημιουργείται και εάν ήθελα να βρω μια λέξη για να εκφράσω το συναίσθημα των πολιτών, αυτή είναι η λέξη «απελπισία». Ήθελα να ξεκινήσω με αυτό, γιατί πρέπει να γνωρίζετε ποιο είναι το συναίσθημα που κυριαρχεί αυτήν τη στιγμή στην ελληνική κοινωνία.
Μας είπατε πριν από ένα χρόνο «καλό κουράγιο». Σήμερα μας λέτε «καλή συνέχεια». Πρέπει να σας πω ότι στο διάστημα που μεσολάβησε, εξαντλήθηκε και εξαντλείται το κουράγιο του ελληνικού λαού, διότι εν τω μεταξύ οι άνεργοι έφθασαν το ένα εκατομμύριο, ο πληθωρισμός έχει φτάσει στο 6% -σας προτείνω να μην αγοράσετε κάτι από ελληνικό μαγαζί, στις Βρυξέλλες θα το βρείτε πολύ φθηνότερα- η ύφεση είναι στο 4% και στο τέλος του Μνημονίου, το 2013, το χρέος θα έχει φθάσει κοντά στο 160% του ΑΕΠ. Εδώ είπατε πριν από λίγο ότι το 2013, εάν άκουσα καλά, δηλαδή στην τριετία θα βγει η Ελλάδα στις αγορές. Ποιος λέει αλήθεια, εσείς ή ο Υπουργός των Οικονομικών, που μας επιβεβαιώνει διαρκώς στις συνεντεύξεις του ότι το 2011 θα βγει η Ελλάδα στις αγορές; Μήπως κανείς σας δεν λέει αλήθεια; Μήπως ούτε το 2013 θα βγει η Ελλάδα στις αγορές, αλλά θα μπει σε ένα μηχανισμό ελεγχόμενης χρεοκοπίας;
Προτείνετε, επιπλέον, το τελευταίο διάστημα, μετά την αποτυχία του πρώτου και δεύτερου Μνημονίου, και μείωση μισθών στον ιδιωτικό τομέα μέσα από την κατάργηση των κλαδικών και συλλογικών συμβάσεων. Θα ήθελα να σας ρωτήσω το εξής: Σε τι ωφελεί αυτό σε σχέση με το δημόσιο χρέος; Γνωρίζετε, προφανώς, ότι χαμηλότερη αγοραστική δύναμη, χαμηλότερα εισοδήματα σημαίνουν μικρότερη κατανάλωση, άρα μικρότερα έσοδα από τη φορολογία, μικρότερα δημόσια έσοδα.
Και επειδή, βεβαίως, αντιμετωπίζετε διαρκώς –είναι προσόν, ίσως, των οικονομολόγων αυτό- την κρίση και την ανθρώπινη δυστυχία με στατιστικές, θέλω να σας πω ότι δεν είναι στατιστική η ανθρωπινή δυστυχία. Ξέρω ότι στη χώρα σας δεν υπάρχουν μισθοί των 500 ευρώ, ούτε συντάξεις των 300 ευρώ, ούτε βλέπετε τα φαινόμενα που βλέπουμε στην Ελλάδα, συνταξιούχους -και όχι άστεγους- να πηγαίνουν στις λαϊκές αγορές μετά το τέλος, προκειμένου να μαζέψουν τρόφιμα από τα σκουπίδια.
Κύριε Επίτροπε, γνωρίζω ότι έχετε θητεύσει αρκετά χρόνια δίπλα στον κ. Πρόντι. Σας άκουσα πριν να λέτε ότι δεν πέτυχε το Σύμφωνο Σταθερότητας ως άγκυρα, ακριβώς διότι δεν είχαμε αυστηρούς κανόνες εφαρμογής του. Ο κ. Πρόντι, όμως, δίπλα στον οποίο θητεύσατε, από το 2002 έλεγε ότι είναι ένα ηλίθιο Σύμφωνο, όχι γιατί δεν έχουμε μηχανισμούς αυστηρούς για να το τηρούμε, αλλά γιατί οι δείκτες τους οποίους ελέγχει είναι αναποτελεσματικοί και άστοχοι, ιδίως σε μια περίοδο κρίσης. Είναι ο πληθωρισμός, το έλλειμμα. Τώρα χρειάζονται δημόσιες επενδύσεις, για να ξεπεράσουμε την κρίση.
Θα ήθελα να σας πω ότι εμείς εδώ και τόσα χρόνια ως Αριστερά –γιατί εκπροσωπούμε και την ευρωπαϊκή Αριστερά και το κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς- πλέον βλέπουμε ότι δεν είναι η Ελλάδα το πρόβλημα. Έρχεται η Ιρλανδία, η Ισπανία, η Πορτογαλία και δεν ξέρω αν έχετε καταλάβει ότι δεν τιμωρείτε μια χώρα, αλλά οδηγείτε σε διάλυση την Ευρωπαϊκή Ένωση. Χωρίς ενιαία οικονομική πολιτική, χωρίς ισχυρό κοινοτικό προϋπολογισμό, χωρίς δυνατότητα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας όχι μόνο να δανείζει φθηνά, ώστε να διασώζει τις εμπορικές τράπεζες, αλλά να αποτελεί καταφύγιο έκτακτης ανάγκης για τις αδύναμες οικονομίες, το ευρώ, η Ευρωζώνη, μαζί και η Ευρωπαϊκή Ένωση θα οδηγηθούν σε διάλυση.
Θέλω να κάνω ένα τελευταίο πολύ συγκεκριμένο ερώτημα και να κλείσω, κυρία Πρόεδρε. Θα ήθελα να σας ρωτήσω το εξής: Γνωρίζετε ότι βάσει του άρθρου 123 της Συνθήκης λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, παράγραφος 2, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα οφείλει να επιφυλάσσει για τα δημόσια πιστωτικά ιδρύματα ίση μεταχείριση, όπως και στα ιδιωτικά πιστωτικά ιδρύματα;
Με αυτόν τον τρόπο άλλωστε μία δημόσια γερμανική τράπεζα η KfW, έχει τη δυνατότητα να δανείζεται με 1% επιτόκιο και ακολούθως να δανείζει τη χώρα μας με 5,5% επιτόκιο. Γιατί, λοιπόν, δεν συμβουλεύσατε την ελληνική Κυβέρνηση να φτιάξει μία τράπεζα δημόσια ειδικού σκοπού, ώστε να μπορεί να αναχρηματοδοτεί το χρέος με τον ίδιο τρόπο, δανειζόμενη φθηνά από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, παρά μόνο τη ρίχνετε στη δύνη της κερδοσκοπίας. Στη δική σας αντίληψη για την Ευρωπαϊκή Ένωση υπάρχουν κάποιοι πιο ίσοι από τους άλλους; Οι Γερμανοί είναι πιο ίσοι από τους άλλους, είναι πιο ίσοι από τη Ελλάδα;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Ροδούλα Ζήση): Ευχαριστώ τον κ. Τσίπρα.
Εισερχόμαστε στον δεύτερο κύκλο ομιλητών, παρακαλώ όμως, να συντομεύσουμε στο χρόνο, κύριοι συνάδελφοι.
Το λόγο έχει ο Βουλευτής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κ. Γεώργιος Φλωρίδης.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΦΛΩΡΙΔΗΣ: Κύριε Επίτροπε σας καλωσορίζω στην Ελλάδα και στο Ελληνικό Κοινοβούλιο.
Αναμφίβολα η Ενωμένη Ευρώπη αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες κατακτήσεις του σύγχρονου κόσμου, γιατί είναι παράγων ισορροπίας, ειρήνης και ανάπτυξης για όλον τον πλανήτη. Γι’ αυτό δεν σας κρύβω την ανησυχία που νοιώθει η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού, αλλά φαντάζομαι και οι υπόλοιποι λαοί της Ευρώπης, γι’ αυτή την παρατεταμένη κρίση χρέους στην Ευρώπη, η οποία κινδυνεύει να μετατραπεί σε κοινωνική κρίση και πολύ φοβάμαι σε πολιτική κρίση.
Νομίζω ότι συμφωνούν όλοι ότι η διάσωση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος στηρίζεται κυρίως στη διάσωση του οικοδομήματος της ευρωζώνης. Κατά συνέπεια, υπάρχει μία άποψη την οποία και εγώ υποστηρίζω που λέει ότι θα πρέπει να υιοθετηθεί μία στρατηγική συμμετρικής ανάπτυξης στις χώρες της ευρωζώνης, έτσι ώστε σε βάθος χρόνου, να υπάρξει μία ισορροπία δημοσιονομική, οικονομική και παραγωγική. Και αυτό, προφανώς θα οδηγήσει, επίσης σε βάθος χρόνου, στην άρση του χάσματος, μεταξύ των πλεονασματικών και ελλειμματικών χωρών.
Μ’ αυτές τις σκέψεις έχω να θέσω τα εξής ερωτήματα:
Πρώτο ερώτημα. Επεξεργάζεται ή έχει η Επιτροπή συνολικό σχέδιο εξόδου από την κρίση, έτσι ώστε να ισχυροποιείται και το οικοδόμημα της ευρωζώνης, ή θα συνεχίσει να κινείται αποσπασματικά και πυροσβεστικά, τρέχοντας πίσω από τα γεγονότα;
Το δεύτερο ερώτημα. Έχει σκεφτεί η Επιτροπή συγκεκριμένα μέτρα ή πρωτοβουλίες, έτσι ώστε να βοηθήσει την ανάπτυξη στις ελλειμματικές χώρες, γιατί είναι γνωστό ότι οι περιοριστικές πολιτικές δεν αντιμετωπίζουν από μόνες τους το πρόβλημα της κρίσης του χρέους;
Και το τελευταίο ερώτημα. Υπάρχει εναλλακτικό σχέδιο από την πλευρά της Επιτροπής, ώστε εάν κάποια στιγμή αυτά τα παρατεταμένα προγράμματα λιτότητας δεν αποδώσουν και υπάρξει πολιτική και κοινωνική κόπωση και στην Ευρώπη, αλλά ειδικά στις χώρες που είναι στο μηχανισμό, για να δει τι θα κάνει από εκεί και πέρα;
Αντιλαμβανόμαστε, κύριε Επίτροπε, ότι το πρόβλημα που έχει φορτωθεί η Επιτροπή, λόγω αυτής της μεγάλης κρίσης, είναι πάρα πολύ μεγάλο. Από την επιτυχία σας θα κριθεί, εάν οι λαοί της Ευρώπης θα έχουν αισιοδοξία για το μέλλον. Πιθανή αποτυχία θα βυθίσει τους λαούς της Ευρώπης σε τεράστια αβεβαιότητα.
Με αυτή την έννοια και μόνο με αυτή την έννοια, επιτρέψτε μου να σας ανταποδώσω την ευχή που μας απευθύνατε, πριν από μερικούς μήνες, «Σε σας και στην Επιτροπή, καλό κουράγιο».
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Ροδούλα Ζήση): Ευχαριστούμε τον κ. Φλωρίδη.
Δίνω το λόγο τώρα στο Βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας κ. Θεόδωρο Καράογλου.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΑΡΑΟΓΛΟΥ: Κύριε Επίτροπε, να σας καλωσορίσουμε στη χώρα μας και να ευχηθούμε καλή διαμονή, χρήσιμη και εποικοδομητική για όλες τις πλευρές και βεβαίως εμείς θα ευχηθούμε περισσότερο για τη χώρα μας που περνά μία δύσκολη οικονομική συγκυρία.
Είμαι βέβαιος ότι γνωρίζετε πάρα πολύ καλά ότι η Νέα Δημοκρατία καταψήφισε το Μνημόνιο, όπως είμαι βέβαιος ότι γνωρίζετε και τους λόγους για τους οποίους το καταψήφισε. Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι εμείς ήμασταν αντίθετοι, κυρίως γιατί επιβάλει μία λογική ισοπεδωτικής λιτότητας, όπως εύστοχα προχθές τη χαρακτήρισε η Πρόεδρος της Επιτροπής μας, στον κ. Στρως Καν, με μία οριζόντια μείωση μισθών, συντάξεων και ημερομισθίων και άγρια φοροεπιδρομή σε βάρος όλου του ελληνικού λαού και των ελληνικών επιχειρήσεων.
Είναι μία λάθος πολιτική, η οποία δεν βγαίνει, δεν οδηγεί πουθενά –αυτό έχει αποδειχθεί- και βεβαίως είναι μία πολιτική η οποία επιβάλλεται να αλλάξει, είναι μία πολιτική στην οποία είμαι βέβαιος ότι τουλάχιστον εσείς προσωπικά γνωρίζετε πάρα πολύ καλά ότι υπάρχει μία διαφορετική πολιτική πρόταση. Υπάρχει η πρόταση της Νέας Δημοκρατίας που κατατέθηκε έγκαιρα, είναι κοστολογημένη, είναι ρεαλιστική, είναι τεκμηριωμένη και μπορεί να οδηγήσει στο δρόμο της ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας.
Ερωτάστε, λοιπόν κύριε Επίτροπε, πόσο σύντομα σκοπεύετε να αποφασίσετε πιθανή επιμήκυνση των δανείων που μας χορηγούνται και ποια θα είναι η δική σας εισήγηση; Η επιμήκυνση αυτή θα συνοδεύεται από νέους επαχθείς όρους, νέο Μνημόνιο στον ελληνικό λαό; Μόλις προχθές στην αντίστοιχη επιτροπή, ο κ. Στρως Καν, σε ό,τι αφορά την Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρέπεμψε εσάς, σε ό,τι αφορά το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, είπε ότι μπορεί να προχωρήσουμε σε επιμήκυνση, χωρίς να υπάρξουν νέοι όροι. Ποια είναι η δική σας εκτίμηση;
Δεν εκτιμάτε, κύριε Επίτροπε, ότι είναι υπερβολικά μεγάλο το επιτόκιο δανεισμού από τις ευρωπαϊκές χώρες; Είναι ευρωπαϊκή αλληλεγγύη κάποιοι να δανείζονται από τις διεθνείς αγορές με επιτόκια κάτω από 2% και στη συνέχεια να δανείζουν στις ευρωπαϊκές χώρες που έχουν μεγάλη ανάγκη, με επιτόκια πάνω από 5%; Συγνώμη, αλλά στη χώρα μας η λέξη αλληλεγγύη έχει εντελώς διαφορετική έννοια.
Χθες, ένας διάσημος οικονομολόγος ο καθηγητής κ. Νουριέλ Ρουμπινί δήλωνε: «Το σημαντικό για την Ελλάδα δεν είναι πόσο γρήγορα θα μειώσετε το έλλειμμα, αλλά πόσο γρήγορα θα επιστρέψετε στην ανάπτυξη, γιατί διαφορετικά θα σας σκοτώσει το χρέος». Ανάπτυξη, λοιπόν, είναι η μαγική λέξη, κύριε Επίτροπε. Ποια είναι η άποψή σας και ποιος ο σχολιασμός σας για τη συγκεκριμένη εκτίμηση και αν βλέπετε να έχουν ξεκινήσει τέτοιες αναπτυξιακές πρωτοβουλίες στη χώρα μας.
Η τελευταία μου ερώτηση. Αν ήσασταν Πρωθυπουργός στη χώρα σας, κύριε Επίτροπε, θα δεχόσασταν να υπογράψετε ένα Μνημόνιο, χωρίς να το διαπραγματευτείτε; Θα δεχόσασταν να υλοποιήσετε ένα τέτοιο σκληρό αντικοινωνικό μνημόνιο και μάλιστα σε ένα τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, ή θα κάνατε το αυτονόητο –αυτό που έκανε η Ιρλανδία- θα διαπραγματευόσασταν για όσο το δυνατόν καλύτερους όρους;
Ευχαριστώ πάρα πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Ροδούλα Ζήση): Ευχαριστώ τον κ. Καράογλου.
Το λόγο έχει τώρα ο κ. Παύλος Μαρκάκης, εκ μέρους του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού.
ΠΑΥΛΟΣ ΜΑΡΚΑΚΗΣ: Κύριε Επίτροπε, σας καλωσορίζουμε και εκ μέρους του κόμματός μας στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Θα σας κάνω τρεις ερωτήσεις.
Πρώτον, επειδή δεν πήραμε απάντηση μέχρι σήμερα, ούτε από την Κυβέρνηση, μπορείτε να μας πείτε -το δημόσιο χρέος του Α.Ε.Π. είναι 156%- σε πόσα χρόνια –αν όλα πάνε καλά και όλες οι προβλέψεις της Κυβέρνησης ευοδωθούν, το καλύτερο σενάριο- η Ελλάδα θα μπορέσει να φτάσει σε επιθυμητά επίπεδα για την Ευρωπαϊκή Ένωση σε ένα ποσοστό 60% ή 70% του Α.Ε.Π.;
Δεύτερον, κύριε Επίτροπε, δεν ξέρω αν έχετε καταλάβει στην Ευρώπη ότι έχει αλλάξει δραματικά η ζωή των Ελλήνων. Και δεν έχει περάσει ακόμα, όπως λέτε εσείς και η ελληνική Κυβέρνηση το 2011, το οποίο θα είναι πιο επώδυνο από το 2010. Αφού, λοιπόν, εσείς από το Μνημόνιο ζητήσατε διαρθρωτικές αλλαγές, γιατί δεχθήκατε σαν θετικό βήμα, την οριζόντια περικοπή των χαμηλών συντάξεων και των μισθών και δέχεστε ακόμα την περικοπή των επιδομάτων των πολυτέκνων, κάτι το οποίο δεν είναι ενέργεια μέσα από τη διαρθρωτική αλλαγή.
Τρίτον, θα ήθελα να σας επισημάνω ότι δεν φταίνε καθόλου οι Έλληνες για το οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδος, φταίνε οι κυβερνήσεις τους, αλλά πρέπει να αναγνωρίσετε και εσείς ότι φταίει η Ευρώπη, διότι όταν εμείς μπήκαμε στην οικονομική και νομισματική ένωση, η σχέση δολαρίου με ευρώ ήταν 0,80 ή 0,90 και σήμερα επιμένετε στην πολιτική ενός σκληρού ευρώ, η οποία κάνει τις ελληνικές επιχειρήσεις μη ανταγωνιστικές και γι’ αυτό δεν μπορούν να πουλήσουν τα προϊόντα τους στο εξωτερικό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Ροδούλα Ζήση): Ευχαριστούμε τον κ. Μαρκάκη.
Το λόγο τώρα έχει ο Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κ. Δημήτριος Παπαδημούλης.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΠΑΔΗΜΟΥΛΗΣ: Κύριε Επίτροπε, μπορείτε να μας εξηγήσετε, γιατί η Κομισιόν και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δάνεισε την Ελλάδα με επιτόκιο υψηλότερο και από το επιτόκιο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, παρότι ο πληθωρισμός στην ευρωζώνη είναι πολύ χαμηλός;
Χθες ο κ. Γιούνκερ είπε για την κυρία Μέρκελ ότι ενεργεί με τρόπο μη ευρωπαϊκό. Μπορείτε να μου πείτε γιατί η Κομισιόν και εσείς προσωπικά, ως αρμόδιος επίτροπος, σιωπάτε και ουσιαστικά υποτάσσεστε στο γερμανικό οικονομικό εθνικισμό που διαλύει τη συνοχή της Ευρώπης και απειλεί και την ίδια την Ευρωζώνη;
Μιλήσατε για ανισότητες και ανισορροπίες, που μεγάλωσαν τα τελευταία χρόνια, μέσα στην Ευρώπη και στην Ευρωζώνη. Μπορεί αυτές τις ανισότητες και τις ανισορροπίες να τις αντιμετωπίσει με πολιτικές επενδύσεων και αναδιανομής υπέρ των ασθενέστερων ένας κοινοτικός προϋπολογισμός, που βρίσκεται κάτω από το 1% του ευρωπαϊκού Α.Ε.Π.;
Τι απαντάτε σε αυτούς που λένε ότι κάνετε όχι μόνο λάθη, αλλά κάνετε και πολύ αργά, πολύ λίγα για να αντιμετωπίσετε την κρίση;
Γιατί αρνείστε να αποκτήσει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα τη δύναμη και τις αρμοδιότητες που έχει η Αμερικάνικη Κεντρική Τράπεζα, η Κινέζικη Κεντρική Τράπεζα, να μπορεί να τυπώνει νόμισμα, να μπορεί να εκδίδει ευρωομόλογα είτε για να αγοράσει μέρος του χρέους, είτε για να στηρίξει επενδυτικά προγράμματα, που θα τονώσουν την ανάπτυξη και την απασχόληση, για να μπορεί να δανείζει το ίδιο τα κράτη-μέλη, όπως δανείζει ιδιωτικές κεντρικές τράπεζες; Και να σταματήσει ο παραλογισμός μία ιδιωτική τράπεζα στην Ελλάδα του κ. Βαρδινογιάννη ή του κ. Λάτση να δανείζεται από την Φραγκφούρτη με 1%, αλλά το ελληνικό κράτος να δανείζεται με έξι φορές περισσότερο.
Ακόμη, τι σημαίνει «κατά περίπτωση συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στο μόνιμο ευρωπαϊκό μηχανισμό», που θα συζητηθεί στη σύνοδο κορυφής, επειδή εμείς θα είμαστε «η περίπτωση»; Τι σημαίνει αυτό; Μήπως κάνετε το χατίρι της κυρίας Μέρκελ και εδώ με μία λεξούλα;
Τέλος, για να μη χρησιμοποιήσω τα τρία λεπτά, κύριε Επίτροπε, καθυστερήσατε σαράντα λεπτά στο ραντεβού σας με τους εκπροσώπους του ελληνικού λαού. Θα τολμούσατε να το κάνετε αυτό στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο;
Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Ροδούλα Ζήση): Ευχαριστούμε τον κ. Παπαδημούλη.
Ολοκληρώνεται ο κύκλος των ερωτήσεων των Βουλευτών με την κυρία Θεοδώρα Μπακογιάννη, ανεξάρτητη Βουλευτή.
ΘΕΟΔΩΡΑ ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Κύριε Επίτροπε, καλώς ήρθατε στην Αθήνα.
Αντιλαμβάνεστε ότι έρχεστε σε μία δύσκολη στιγμή, όπου πράγματι οι κοινωνικές εντάσεις είναι μεγάλες και τα μηνύματα περνούν πολύ δύσκολα.
Θέλω να σας ρωτήσω δύο πολύ συγκεκριμένα πράγματα. Η Ελλάδα βρίσκεται γεωγραφικά σε ένα πολύ συγκεκριμένο μέρος. Εσείς πριν μιλήσατε για επενδύσεις, τις οποίες με ένα άλφα ή βήτα τρόπο πρέπει να φέρουμε στη χώρα μας.
Πιστεύετε ότι είναι δυνατόν να συναγωνιστεί η Ελλάδα στο αίτημα για επενδύσεις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Βουλγαρία που είναι δίπλα της, όταν η Βουλγαρία έχει 10% φορολογία και εμείς φθάνουμε το 45%; Είναι ποτέ δυνατόν να υπάρχει ανάπτυξη, όταν ακόμη και σήμερα που μιλάμε, το Φ.Π.Α. δε έχει δοθεί στις εξαγωγικές και επενδυτικές εταιρίες; Μήπως θα χρειαζόταν μία μεγαλύτερη προσοχή της Κομισιόν στο να δει ποιο είναι το φορολογικό σύστημα της χώρας και τι ζητάμε από μία χώρα, όταν της επιβάλουμε ορισμένα μέτρα, τα οποία κτυπούν μεν τους χαμηλόμισθους, αλλά κυρίως σκοτώνουν και την ανάπτυξη;
Η δεύτερη ερώτηση που θα ήθελα να σας κάνω είναι η εξής: Σας άκουσα να λέτε για την επιμήκυνση του χρέους που νομίζω -το είπε και ο κ. Στρος Καν χθες- είναι μία συζήτηση που θα κάνετε στις αρχές Ιανουαρίου. Αντιλαμβάνομαι σωστά ότι η επιμήκυνση του χρέους δεν θα αλλάξει τους όρους και τους τόκους; Διότι αν υπάρξει επιμήκυνση του χρέους -φαντάζομαι, θα συμφωνήσετε και εσείς μαζί μου- με περαιτέρω αύξηση του τόκου, θα ήταν αδύνατον να ανταποκριθεί η Ελλάδα.
Σας ευχαριστώ πολύ.
