Με αφορμή το άρθρο Κάποια επαγγέλματα δεν θα απελευθερωθούν, παρά το "μνημόνιο" , στο οποίο ο αναγνώστης "χ", θέτει το θέμα των περιορισμών στην δυνατότητα άσκησης το επαγγέλματος του φαρμακοποιού, αναγνώστρια παρατηρεί:
"Αναρωτιέμαι τι θέλει να πει ο ή η Χ
Για το σάπιο κράτος, διότι το σάπιο αυτό κράτος νοιάζεται και το πιο απόμακρο χωριό να έχει φαρμακείο.
Γιατί μάλλον αυτοί με τα PhD και τα μεταδιδακτορικά έχουν ξεχάσει τον όρκο που έδωσαν κατά την αναγόρευσή τους και που είναι να προωθούν την επιστήμη στην υπηρεσία του ανθρώπου...
Διότι ανά την Ελλάδα υπάρχουν πολλές κενές θέσεις για φαρμακεία. Όχι βέβαια στην Αθήνα και την Θεσσαλονίκη αλλά σε νησιά, στην Πίνδο στο Έβρο..
Αλλά σε αυτές τις περιοχές μάλλον οι κάτοικοι δεν θέλουν Drουδες και μετά Drουδες αλλά ανθρώπους"
....
Πέρα από την ορθή επισήμασνη για το επάγγελμα του φαρμακοποιού, τα παραπάνω ισχύουν για όλα τα ιατρικά επαγγέλματα. Υπάρχει μια ...λατρεία των γιατρών προς την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Στις υπόλοιπες περιοχές υπάρχουν επαγγελματικές ευκαιρίες, αλλά όλοι θέλουν να μαζευτούν σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Κι αυτό είναι ένα από τα μεγαλύτερα δομικά προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας.