Η διαπίστωση ότι αρκετοί από τους δρόμους της πόλης μου, της Βέροιας, έχουν μετατραπεί σε διαμήκεις σκουπιδότοπους είναι κοινή και αδιαμφισβήτητη. Το θέμα είναι αν πολίτες και Δημοτική αρχή επιθυμούν μια καθαρή πόλη.
ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ
Πριν έξι περίπου μήνες πρόσθεσα στις πρωινές μου δραστηριότητες και έναν περίπατο στον λόφο του Προφήτη Ηλία. Διαπίστωσα ότι ο δρόμος που περνά μπροστά από τον περίβολο του ομώνυμου ναιδρίου ήταν επιεικώς σκουπιδότοπος. Θεωρώντας ότι όποιος θέλει να απολαύσει έναν καθαρό τόπο δεν έχει παρά να τον καθαρίσει μόνος του άρχισα καθημερινά να κουβαλάω μαζί μου και μια σακούλα και να μαζεύω ότι σκουπίδια έβρισκα στην περιοχή. Ταυτόχρονα έγραψα και ένα γράμμα στον Αντιδήμαρχο Καθαριότητας στο οποίο λίγο πολύ έλεγα τα εξής:
Το τελευταίο πράγμα που θα σας πρότεινα, έγραφα, θα ήταν να στείλετε κάποιον να μαζέψει τα σκουπίδια. Σε μερικές μέρες θα έχουμε τα ίδια. Αντίθετα θα πρότεινα.
Τοποθέτηση μιας πινακίδας με την οποία ο δήμος θα παρακαλεί να ρίχνονται τα σκουπίδια στο καλάθι των αχρήστων και φυσικά η τοποθέτηση ενός καλαθιού για άχρηστα το οποίο όμως πρέπει να αδειάζει μια φορά στις τρείς μέρες.
Συγκρότηση ομάδας εθελοντικής εργασίας που θα αναλάμβανε τέτοιες περιοχές και η οποία θα ενσωμάτωνε και ανθρώπους στους οποίους έχει επιβληθεί ποινή κοινωνικής εργασίας. Σήμερα δεν επιβάλλονται τέτοιες ποινές γιατί δεν υπάρχουν ομάδες που θα υποδεχόντουσαν τέτοιους συμπολίτες.
Στην ακραία περίπτωση, τοποθέτηση κάμερας παρακολούθησης.
Η επιστολή γράφτηκε την 11 Σεπ 10 και την 23 Σεπ 10 είχα ένα οξύ πρόβλημα υγείας που με κράτησε μακριά από την σωματική άσκηση για έναν περίπου μήνα. Όταν ξανάρχισα τους πρωινούς περιπάτους παρατήρησα ότι είχαν γίνει κάποιες προσπάθειες για συλλογή σκουπιδιών αλλά τα πράγματα ξαναγύρισαν στην προηγούμενη κατάσταση. Συνέχισα την σχεδόν καθημερινή σκουπιδοσυλλογή. Στο κάτω κάτω της γραφής χρειαζόμουν μερικές ασκήσεις ευλυγισίας. Χώρια που έτσι αποκτούσα και την ψευδαίσθηση ότι προσέφερα κοινωνικό έργο.
ΟΙ ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΟΙ ΣΥΝΕΙΡΜΟΙ
Η καθημερινή τρίλεπτη θητεία μου ως οδοκαθαριστής με οδήγησε σε σκέψεις. Κατ΄ αρχήν η πόλη δεν μπορεί να είναι καθαρή αν ένας μαζεύει σκουπίδια και 500 τα πετάνε όπου τύχει. Αυτή είναι και η αναλογία οδοκαθαριστών δρόμων προς δημότες. Η πόλη μπορεί πρακτικά να κρατηθεί καθαρή αν όσοι είχαν να ξεφορτωθούν κάτι το έριχναν στα καλάθια των αχρήστων. Η συνηθισμένη ένσταση σ΄ αυτόν τον τόσο απλό συλλογισμό είναι πως για να συμβεί κάτι τέτοιο χρειάζεται παιδία. Παιδία; Παιδία χρειάζεται ο άνθρωπος για να επωφεληθεί από τα έργα του Σαίξπηρ και του Ευριπίδη ή να υποψιαστεί την θέση του στο σύμπαν μελετώντας την τις απόψεις των φιλοσόφων και των επιστημόνων για το σύμπαν και την ζωή. Παιδία, έστω εκπαίδευση, χρειάζεται για να γίνει καλύτερος στη δουλειά του κερδίζοντας απ’ αυτήν όχι μόνον χρήματα αλλά και κοινωνική καταξίωση και προσωπική ολοκλήρωση. Για να αφήνει τα σκουπίδια του στον κάδο χρειάζεται ένα κουταλάκι μυαλό. Αν δεν το επιδείξει είναι απλά βόδι.
Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΤΙΚΩΝ
Μιάς και γίνεται αναφορά στα βόδια θυμίζω ότι αυτά τα δυνατά θηλαστικά χειραγωγούνταν από τους βοϊδολάτες με την βουκέντρα. Ένα ξύλο με ένα καρφί στην άκρη. Όταν τα βόδια που ήσαν ζεμένα στην άμαξα δεν υπάκουαν ο βοϊδολάτης τρυπούσε το δέρμα τους με την βουκέντρα φωνάζοντας κάτι σαν οοο…χα. Βαθμιαία αρκούσε μόνον την κραυγή. Στην περίπτωση μας βουκέντρα είναι η δημοτική αστυνομία και το καρφί στην άκρη της τα πρόστιμα. Βοϊδολάτης η δημοτική αρχή που θα δώσει πρόσθετα κίνητρα και στόχους για να ενεργοποιηθεί η Δημοτική Αστυνομία.
ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ;
Θυμήθηκα επίσης την επιστολή που είχα στείλει όταν διάβασα στον τοπικό τύπο την έκκληση της δημάρχου αμέσως μετά τις εκλογές προς τους Δημότες. Ζητούσε να την συμπαρασταθούν στην καθαριότητα του δήμου επανδρώνοντας μια εθελοντική ομάδα. Η Δήμαρχός μας δεν έκανε τον κόπο να σκεφθεί το έκδηλο. Ότι την επόμενη των εκλογών καλείς για φασίνα όχι τους πολίτες αλλά τους υποψήφιους που βρόμησαν την πόλη. Αλλιώς εισπράττεις χλεύη. Προφανώς η γυναίκα αυτή δεν είχε πρόθεση ούτε να συγκροτήσει ομάδα εθελοντών ούτε και να καθαρίσει την πόλη.
ΠΙΚΡΕΣ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ
Δεν γνωρίζω αν η σχέση βοδιών και ανθρώπων στην χώρα μας είναι σχέση υποζυγίου προς αφεντικό ή το αντίθετο. Ούτε καν πως φθάσαμε να αναρωτιόμαστε γι΄ αυτό#. Πως δηλαδή φθάσαμε οι στρατιώτες να απαγορεύεται να πυροβολήσουν εισβολείς# και να επιβάλλεται να μεταφέρουν αστικά απορρίμματα#. Ας θέσουμε το θέμα σε δημόσια διαβούλευση. Έτσι, χάριν της επικρατούσας τάσης …
*Ο Νίκος Β. Χατζηευστρατίου είναι πολιτικός Μηχανικός. Ζει και εργάζεται στη Βέροια
