Μέχρι πού μπορεί να φτάσει η βλακεία του Έλληνα; What the fuck is taxalia?

Χθες πήραμε ανάμεσα στα χιλιάδες e-mails που παίρνουμε κάθε μέρα από άλλα blogs, ένα θέμα για την πρώην έπαρχο και υποψήφια (;) βουλευτή Πόπη Καλαϊτζή (την οποία δεν γνωρίζουμε).
To θέμα ήταν από το σχετικά καινούριο, αλλά ευπρεπές...
 ιστολόγιο socialinn
http://socialinn.blogspot.com/2011/06/blog-post_8756.html
και ο τίτλος του άρθρου ήταν "Τα νέα της Πόπης".
και το αναδημοσιεύσαμε εδώ: http://taxalia.blogspot.com/2011/06/t_08.html
Σε αυτό λοιπόν έλεγε ο μπλόγκερ "Την Πόπη Καλαιτζή, πρώην Έπαρχο Λαγκαδά, συναντήσαμε χθες το βράδυ στο social, παρέα με στελεχη από την Β Θεσσαλονίκης."

Ακολούθησε υποτιμητικό σχόλιο, που αποκαλούσε "μαϊντανό" την κ.Καλαϊτζή.

Είναι δικαίωμα του αναγνώστη να έχει την άποψή του, για αυτό και δεν σβήσαμε το σχόλιο.
Όμως και μείς έχουμε δικαίωμα στην άποψη, δεν νομίζετε;
Έτσι, αναρτήσαμε μια σύντομη γνώμη, που απλά ο υποφαινόμενος συντάκτης του taxalia, αναρωτιόμουν, γιατί υπάρχει εχθρότητα στις νέες κυρίως και όμορφες που ασχολούνται με την πολιτική. Απλή αφορμή για διάλογο και ανταλλαγή απόψεων.
η άποψή μας μπήκε εδώ: http://taxalia.blogspot.com/2011/06/blog-post_855.html
και δεν ήταν τίποτε το ιδιαίτερο. Ήταν μια από τις πολύ χαλαρές αναρτήσεις μας.

Στα σχόλια λοιπόν σχολιάζει ο μαλάκας Έλληνας:

Ο τύπος λοιπόν συμπέρανε από μια άποψή μας ότι το taxalia, "τα παίρνει από το ΣΟΣΙΑΛ".
ΣΟΣΙΑΛ, λέγεται το κεντρικό καφέ μπαρ, στην οδό Μητροπόλως, στο οποίο είδε ο συνάδελφος μπλόγκερ την κ.Καλαϊτζή κι έκανε το "ρεπορτάζ του".

Λοιπόν:
η αλήθεια είναι ότι -προσωπικά τουλάχιστον- το συγκεκριμένο μαγαζί, το έχω επισκεφθεί, μετά της συζύγου μου, μία και μοναδική φορά σε όλη μου τη ζωή, αν και είμαι "παιδί του κέντρου" και τριγυρίζω όλη μέρα εκεί γύρω. Δεν μου αρέσει ο χώρος.
Πελάτης όμως με την κλασική έννοια είμαι σε ένα μόνο μαγαζί, το tre marie, στην Π.Π.Γερμανού.
Το TRE MARIE το έχει ο Χάρης ο Δάρδας, τον οποίο το taxalia ξέσκισε αποκαλύπτοντας ότι είναι και ιδιοκτήτης του ROOM22 για χάρη του οποίου μετακινήθηκε το παρτέρι της Ικτίνου (εδώ: http://taxalia.blogspot.com/2011/05/blog-post_821.html).
Σε επόμενη ανάρτηση αποκαλύψαμε ότι είναι συνεταίρος του Καπόν (εδώ: http://taxalia.blogspot.com/2011/05/blog-post_1993.html)
και σε επόμενη ότι είναι ξάδερφος του Δημάρχου.
Δεν του χαριστήκαμε λοιπόν, επειδή γνωριζόμαστε ή επειδή είμαστε θαμώνες των μαγαζιών του.

Το δε social που λέει ο βλαξ, ότι "τα πήραμε":

το taxalia, το καραξέσκισε. Φίλος ο Θοδωρής ο Δοϊρανλής, αλλά τον στήσαμε στα 6 μέτρα πριν 3 χρόνια.
Με μια ανάρτηση που έκανε πάνω από 5.000.000 αναγνώσεις και δημοσιεύθηκε σε χιλιάδες άλλους ιστοτόπους και τον έκανε έξω-φρενών.
Αυτή δηλαδή:
4 Σεπ 2008

Φορολογία: Να ποιοί είναι πραγματικά φτωχοί!

Τον ξεσκίσαμε τον άνθρωπο και τα γραπτά μένουν.

Για να μην επαναλαμβάνουμε τα ίδια:
Στο taxalia γράφουμε μερικοί ξεροκέφαλοι, χωριάτες, χοντρόπετσοι, με αγύριστα κεφάλια και δεν χαριζόμαστε ούτε στη μάνα μας.
Προσωπικά γνωρίζω τους πάντες στη Θεσσαλονίκη, όλοι σχεδόν οι δημοτικοί σύμβουλοι, δήμαρχοι νομάρχες και βουλευτές είναι φίλοι μου, αλλά δεν έσβησα ποτέ μου ούτε καν μία κλήση, ενώ θα μπορούσα πανεύκολα να το κάνω. Δεν θέλω να μου χαριστούν για καμιά αιτία και δεν χαρίζομαι σε κανένα. Έτσι ακριβώς λειτουργούν όλοι σε αυτό το blog κι αυτό πρέπει να το καταλάβει και ο τελευταίος αναγνώστης. Αν δεν το καταλάβει, υπάρχει κάτι πολύ απλό: στην Ελλάδα υπάρχουν 160.000 blogs για όλα τα γούστα. Από έντιμα, μέχρι "Δούρειους ίππους" δημοσιογράφων. Από ποιοτικά μέχρι συκοφαντικά και εκβιαστικά.
Το taxalia είναι ιδιωτικό ερασιτεχνικό δίκτυο έκφρασης ανθρώπων που μοιράζονται τις ίδιες αξίες: εντιμότητα, σεβασμό στην αλήθεια αλλά και την άλλη άποψη. Δεν έχει καμιά απολύτως εξάρτηση από κανέναν κερατά και δεν θα έχει ποτέ. Το ότι γράφουμε κάτι θετικό για κάποιον, δεν σημαίνει ότι "ανήκουμε" στο κόμμα του, ούτε το ότι γράφουμε κάτι αρνητικό, ότι "ανήκουμε" κάπου αλλού.
Ανήκουμε στους εαυτούς μας και στις οικογένειές μας μόνο.
Το γεγονός ότι γράφουν εδώ 30 άτομα, προκαλεί φυσικά μια "ανομοιογένεια". "Διαφωνούμε του σκοτωμού", πολλές φορές και μεταξύ μας. Δεν είναι δυνατόν να κινούμαστε στο ίδιο ύφος. Σίγουρα όμως έχουμε το ίδιο ήθος.
Όποιος δεν το καταλαβαίνει είναι ανεπιθύμητος στην παρέα μας. Δεν καλέσαμε κανέναν να μας διαβάσει, ούτε πήραμε συνδρομή από κανέναν. Ούτε γουστάρουμε τους ανθρώπους που γ..μ..νε  τη  συζήτηση στην πρώτη ευκαιρία.
Kαι φυσικά είμαστε πολύ παλιοί στο κουρμπέτι όλοι, για να "μασάμε" σε τρολιές.
Θα γράφουμε πάντα ό,τι μας αρέσει, γιατί έτσι μας αρέσει. Τόσο απλά.
Εμείς έχουμε συγκεκριμένες αρχές από τις οποίες ούτε ξεφύγαμε, ούτε θα ξεφύγουμε ποτέ.
Δεν χαριζόμαστε ούτε στη μάνα μας μπροστά στην αλήθεια και το δίκιο. Τόσο απλά.