για την ίδια τη ζωή τους.
Οι ίδιοι οι επί σειρά ετών πολιτικοοικονομικοί διαφθορείς της κοινωνίας, οι ίδιοι ακριβώς και σήμερα (χωρίς έστω να αλλάξουν) μας εκβιάζουν, μας φοβίζουν και μας «δέρνουν» (είτε με τις καθημερινές σφαλιάρες μέτρων, είτε με τα ΜΑΤ στους δρόμους), προκειμένου να σκύψουμε το κεφάλι και αδιαμαρτύρητα να βρούμε χρήματα για να τους τα δώσουμε.
Κι εμείς εντελώς ανίσχυροι, μια κοινωνία ασύνδετων ατόμων και όχι ενωμένων και συνειδητοποιημένων πολιτών, τρέχουμε αμέσως κλαψουρίζοντας να βρούμε χρήματα για να τους εξευμενίσουμε.
Δεν αντιλαμβανόμαστε όμως ότι έτσι εξαθλιωνόμαστε όχι μόνο υλικά, αλλά και ηθικά. Γιατί δεν υπάρχει πραγματικός πολίτης χωρίς αυτοσεβασμό. Και ο αυτοσεβασμός επιτάσσει ενεργοποίηση και συμμετοχή στις δύσκολες αποφάσεις που μας αφορούν.
Και όχι υποταγή…
