Μη μου πεις Μιχαλάκη πως δεν τρως το φαΐ σου

Πριν τριάντα χρόνια τέτοια εποχή

τρώγαν με κουπόνια ήταν κατοχή

Κι εσύ, Μιχαλάκη, δεν τρως το φαΐ σου
κι εσύ, Μιχαλάκη, το βλέπεις και κλαις...

λουλούδια σπαρμένη ας είν’ η ζωή σου
κι εσύ, Μιχαλάκη, να τρως ό,τι θες

Κάτω από την μπότα του κατακτητή
τρώγαμε μπομπότα ήταν κατοχή

Κι εσύ, Μιχαλάκη, δεν τρως το φαΐ σου
κι εσύ, Μιχαλάκη, το βλέπεις και κλαις
λουλούδια σπαρμένη ας είν’ η ζωή σου
κι εσύ, Μιχαλάκη, να τρως ό,τι θες

[Παράφραση του λαϊκού άσματος της δεκαετίας του ΄70 με τον Θ. Ανδρεάδη. Αντί «Δημητράκη» έγραψα «Μιχαλάκη»]

Αυτό το τραγουδάκι τραγουδούσε η μαμά τού κ. Χρυσοχοΐδη μας, όταν ήταν μικρός. Έτσι, αποφάσισε να γίνει σοσιαλιστής και να ακολουθήσει τον Μεγάλο Αρχηγό, στη συνέχεια δε τον γιο του Μεγάλου Αρχηγού. Ίδια Βόρειος Κορέα. Ο Παπανδρέου απεβίωσε [ή τον «απεβίωσαν»;], ζήτω ο Παπανδρέου.  Ο κ. Μιχαλάκης δεν είναι που χειροκροτούσε μανιωδώς σε στάση προσοχής τον Μεγάλο Κανωνιέρη; Τί συνέβη και άρπαξε το κοντάρι επιδιδόμενος στο επί κοντώ και «πηδώντας» ό,τι βρίσκει μπροστά του από όσα έκανε τα τελευταία δύο χρόνια;        

Έκλαιγε όταν ήταν μικρός, αλλά στη συνέχεια έμαθε το μάθημά του και άρχισε να τρώει. Όπως όλοι οι καλοί σοσιαλιστές. Ενόσω ζουν σε καπιταλιστικό καθεστώς, πρέπει να ζουν καπιταλιστικά και να τρώνε καλά. Όταν, όμως, φέρουν τον σοσιαλισμό, όπως υπόσχονται στους cons 30 χρόνια τώρα, θα αποξενωθούν από όλα όσα έχουν αρπάξει και θα τα χαρίσουν στους cons.

Μιχαλάκη, εγώ σε λυπήθηκα χθες το βράδυ. Για ένα και μόνο πράγμα. Διότι επί υπουργικής σου θητείας έχασε τη ζωή του ένας στενός συνεργάτης σου, ένας οικογενειάρχης, ο οποίος στην ουσία λειτούργησε ως ασπίδα σου για να επιβιώσεις και να συνεχίζεις να μας ταλανίζεις. Θα έπρεπε πριν εκστομίσεις τις παπάρες που έχεις αρχίσει να λες δεξιά-αριστερά να σκεφτείς ότι εξ αιτίας της ηλιθιότητός σου και της ανεπέρειστης οίησής σου έχουν μείνει δυο παιδιά ορφανά και μια γυναίκα χήρα.

Μόνο και μόνο η φωτογραφία που καταδέχτηκες να βγάλεις τύπου Ναπολέων με τα χέρια διπλωμένα μπροστά στο «ευρύστερνο» στήθος σου και το βλέμμα λοξό αριστερά [σημειολογικό και αυτό, μόνον οι σοσιαλιστές ατενίζουν το πόπολο με το βλέμμα προς τα κάτω και αριστερά] δείχνει το ποιόν σου. Άσε τις αρλούμπες, με τις οποίες μας έχεις επιδαψιλεύσει τελευταίως. Τι να πω ντε για τα προγράμματα ανάπτυξης και για τις επενδύσεις που έτρεχες έξω να φέρεις. Αν δεν με απατά η μνήμη μου ο Πρόεδρος των Γερμανών βιομηχάνων είχε πει σε δήλωσή του «Θα επενδύσω στην Ελλάδα, μόνον αν επενδύουν οι έλληνες βιομήχανοι». Σ’ αυτό δεν ψέλλισες τίποτε. Απλά παρακολουθούσες την είδηση ότι ο Πάγκλανος είχε παραστεί στα εγκαίνια επί βουλγαρικού εδάφους των εγκαταστάσεων μίας επιχείρησης που είχε μεταφερθεί εκεί από την Ελλάδα και δη τη Βόρειο Ελλάδα. Αυτή την ανάπτυξη υπηρετούσες στο Υπουργό Ανάπτυξης καραγκιοζάκο!

Και κάτι άλλο: η Κατσέλη είχε το σθένος να πει ΟΧΙ στο άρθρο 37. Εσύ το ψήφισες και αυτό.  Τώρα τι θέλεις να μας πεις; Ότι έκανες μαλακίες 2 ολόκληρα χρόνια και κατέστρεψες μια υπερήφανη χώρα; Γιατί μας τα λες τώρα; Επειδή έχεις την εντύπωση ότι μετέχεις σε μία άλλη κυβέρνηση μη πασοκική ή επειδή έτσι σου υπέδειξαν από την αμερικανική πρεσβεία;

Και το τελευταίο: θυμάσαι μήπως πότε ήταν που πήρες πρωΐ-πρωΐ τηλέφωνο τον Γιωργάκη και του είπες «Πιάσαμε λαβράκι Πρόεδρε!»; Ήταν, πάντως. τότε που ο Αρχηγός σου βρισκόταν στις ΗΠΑ για να πάρει τις τελευταίες οδηγίες του ξεπατώματος του ελληνικού λαού, τις οποίες εξετέλεσες κατά γράμμα και μέχρι κεραίας.               

Σωτήριος Καλαμίτσης