Γύρω-γύρω όλοι οι cons και στη μέση τα γαλάζια, τα πράσινα και τα ροζ παιδιά. Έχω κατά καιρούς παρατηρήσει τη σύνθεση των οργάνων των κομμάτων που εναλλάσσονται στην εξουσία ή βρίσκονται στις παρυφές των εξουσιαστών. Δύσκολα εντόπισα κάποιον μη κρατικοδίαιτο.
Δημόσιοι υπάλληλοι, υπάλληλοι των κομματικών μηχανισμών, ισόβιοι δημοτικοί ή νομαρχιακοί σύμβουλοι, καθηγητές Πανεπιστημίων, υπάλληλοι του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Κοινός παρονομαστής: η σίτισή τους από το πρυτανείο. Όλοι αυτοί δεν έχουν..
να επιδείξουν κάτι το αξιόλογο. Μόνον δηλώσεις φουσκωμένες με παχειά λόγια. Όλοι έχουν στο βιογραφικό τους τη μαγική φράση «ασχολήθηκε με τα κοινά».
Το ΠΑΣΟΚ και οι άλλες δημοκρατικές δυνάμεις, όπως συνηθίζεται να αποκαλούνται όλα τα κόμματα που κείνται εξ ευωνύμων της Niaou Democracy, έδιναν ανέκαθεν μεγάλη σημασία σε όσους ασχολούνται με τα κοινά. Η συμμετοχή σε ένα σωματείο που σκοπόν έχει την προστασία των ακρίδων ασφαλώς και προσδίδει αυτόν τον χαρακτηρισμό. Πόσω μάλλον όταν μετέχει κανείς σε δημοτικά ή νομαρχιακά συμβούλια ή στα όργανα συνδικαλιστικής εκπροσώπησης των σιτιζόμενων από το πρυτανείο πάσης φύσεως υπαλλήλων.
Αυτοί οι άνθρωποι αγωνίζονται, μοχθούν και αγωνιούν καθημερινώς για τον συνάνθρωπό τους. Η ιδιοτέλεια είναι λέξη άγνωστη γι’ αυτούς. Η μίζα είναι όρος πρωτάκουστος. Τρέχουν από το πρωΐ μέχρι το βράδυ για τους συμπολίτες που πάσχουν. Μονομαχούν με το τέρας της γραφειοκρατίας.
Αυτοί οι καθωσπρέπει πολίτες, λοιπόν, έχουν διορισθεί από τον Πάγκλανο και τους ομοίους του, εξ ου και ό,τι χρωστάμε στους διεθνείς τοκογλύφους έχει φαγωθεί από αυτούς και τον Πάγκλανο.
Παρά ταύτα βλέπουμε ότι όλοι αυτοί οι σιτιζόμενοι στο πρυτανείο εξακολουθούν να σιτίζονται και να εκδηλώνουν παντοιοτρόπως την προτίμησή τους στον Χρυσοχοΐδη, στην Αννούλα, στον Μπένι, στον Loverdos και στο υπόλοιπο πράσινο σινάφι.
Η μείωση των απολαβών τους δεν έχει επηρεάσει το υψιπετές φρόνημά τους. Ξέρουν πως ό,τι και να γίνει στην Ελλάδα, αυτοί θα είναι τα αγαπημένα παιδιά της εκάστοτε κυβέρνησης. Έχουν, άλλωστε, μεριμνήσει για τα γεράματά τους, όπως καταδεικνύουν τα αποτελέσματα ελέγχων που δειλά-δειλά βλέπουν το φως της δημοσιότητος. Δικαστικός υπάλληλος με € 7 εκ., υπάλληλος της πολεοδομίας με € 1 εκ. Να δω έναν ιδιωτικό υπάλληλο, μη συνδικαλιστή, με τόσα εκατομμύρια σε λογαριασμό του και τί στον κόσμο.
Από την άλλη μεριά παρατηρώ ότι και τα βασικά στελέχη όλων των κομμάτων, αυτά, δηλαδή, που συνθέτουν τα think tanks της ηγεσίας, προέρχονται πάντοτε από αυτόν τον περίφημο Δημόσιο Τομέα. Τελευταίως πληροφορήθηκα για τον άγνωστο κ. Μουμούρα. Καθηγητής και αυτός, Πρόεδρος του Σώματος Ορκωτών Εκτιμητών επί Κωστάκη. Τι στο διάολο γίνεται ρε γαμώ το. Δεν υπάρχει κανείς έξω από αυτόν τον κύκλο που να αξίζει και να θέλει να ασχοληθεί με τα κοινά; Γιατί όλοι ψαρεύουν τους συνεργάτες τους από τη δεξαμενή των κρατικοδίαιτων;
Γιατί όλοι αυτοί οι κρατικοδίαιτοι εναλλάσσονται στις θέσεις ευθύνης και όλοι, μηδενός εξαιρουμένου, αποτυγχάνουν μονίμως, αλλά συνεχίζουν μετά την αποτυχία τους να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στα Πανεπιστήμια; Γιατί πρέπει τα φορολογικά υποζύγια αυτού του τόπου να πληρώνουμε μια ζωή τους καθηγητές που το παίζουν μαθητευόμενοι μάγοι για ένα φεγγάρι για να επανέλθουν στα ακαδημαϊκά τους καθήκοντα συνεχίζοντας να διδάσκουν ό,τι δεν μπόρεσαν ποτέ να εφαρμόσουν; Γιατί θα πρέπει να ταΐζω τον Καρχιμάκη, όταν, όπως εύχομαι και ελπίζω, δεν εκλεγεί την επόμενη φορά και αναγκασθεί να αναλάβει υπηρεσία στο Δημόσιο, όπου έχει νομίμως, αλλ’ ουχί ηθικώς διορισθεί ως πρώην υπάλληλος της ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ; Επειδή θυσίασε τα πάντα για μένα και την πατρίδα.
Τελεία και παύλα. Οι σοσιαλιστές πρέπει να αμείβονται για όλες τις αθλιότητες που διαπράττουν. Βασικός κανόνας του άγριου καπιταλισμού της 2ετούς σοσιαλιστικής διακυβέρνησης.
Σωτήριος Καλαμίτσης
