Στο άκουσμα του διορισμού του στη θέση του Εισαγγελέα του Οικονομικού Εγκλήματος απόρησα. Δεν είναι δυνατόν, είπα, να όρισαν τα λαμόγια τέτοιο Εισαγγελέα.
Ίσως, όμως, και να χάλασε ο Πεπόνης, σκέφτηκα. Μπορεί και να τον θέλουν για ξεκάρφωμα ξανασκέφτηκα. Μετά σταμάτησα να σκέφτομαι και περίμενα τις εξελίξεις. Περίμενα να δω αν..
ο αυστηρός, αλλά δίκαιος εισαγγελέας θα έβαζε το νυστέρι στη σαπίλα που τρώει τα σωθικά μας.
Παρεμπιπτόντως, άκουσα χθες διάφορους δικηγόρους να βγαίνουν στα βοθροκάναλα και να καταφέρονται κατά του Ευφραίμ με τόσο μίσος που σκεφτόμουν ότι θα πρέπει να είναι άμωμοι, άσπιλοι και αμόλυντοι και να ξέρουν κάτι παραπάνω από εμένα τον αδαή.
Η ίδια συνταγή πάντοτε. Μίλησε ο Ζορμπάς για δομημένα ομόλογα και τον κατάργησε ο Φοραδοτραγιάσκας, αυτό το αγλάισμα της οικονομικής επιστήμης και της απύθμενης ηλιθιότητας. Ήταν περίεργος και είχε ιδεοληψίες ο Ζορμπάς. Ο Πεπόνης γιατί σας ενόχλησε ρε καλόπαιδα;
Όσο για τους δικηγόρους που διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους και ζητωκραυγάζουν για την προφυλάκιση Ευφραίμ, ας κάνουν λίγο κράτει. Αλλιώς, θα μιλήσω. Εκτός αν μιλήσει ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών, ως οφείλει.
Εύγε τεράστιε Πεπόνη.
Τίμησες τον όρκο που έχεις δώσει και με έκανες να νοιώσω ότι υπάρχουν νησίδες ακεραιότητος και ανεξαρτησίας στη Δικαιοσύνη.
Ο Θεός να σε έχει καλά.
Κάποιοι σαν κι’ εσένα διατηρούν άσβεστη την ελπίδα μας για νέμεση.
Σωτήριος Καλαμίτσης
