Μέχρι τώρα οι Έλληνες πολίτες μπορούν να θεωρηθούν καλόπιστοι και να δικαιολογηθούν. Η προπαγάνδα του καθεστώτος τους είχε ενδεχομένως πείσει, ότι έχουμε μια καλή και στέρεη δημοκρατία, με γερούς και υγιείς δημοκρατικούς θεσμούς (ΠτΔ, Κυβέρνηση, Βουλή, Δικαιοσύνη κ.λ.π.). Η καταναλωτική ευδαιμονία, ενδεχομένως και πάλι, έκανε πολλούς....
να κλείνουν τα μάτια σε κάποια φαινόμενα που δεν τους άρεσαν, αλλά και τα αυτιά, σε φωνές που τους ξεβόλευαν από την μακαριότητα του μεταπολιτευτικού μοντέλου.
Ας πούμε λοιπόν ότι οι πολλοί, δεν καταλάβαιναν ότι η «δημοκρατία» ήταν στην πραγματικότητα μια κλειστή ολιγαρχία οικογενειών και συμφερόντων. Ας πούμε ότι οι πολλοί δεν γνώριζαν ότι όλη αυτή η ολιγαρχία ζούσε με τα δανεικά του κράτους που σήμερα καλούμαστε να εξοφλήσουμε.
Ναι αλλά τώρα όμως ξέρουν. Τώρα κανείς δεν συγχωρείται να λέει ότι δεν έχει καταλάβει τι έχει συμβεί στο παρελθόν ή ότι δεν αντιλαμβάνεται τι του προετοιμάζουν για το μέλλον, εκτός και αν είναι αφελής ή «κομματόσκυλο» ή έχει προσωπικά συμφέροντα.
Τώρα λοιπόν κανείς δεν δικαιολογείται να ανέχεται να συνεχίζει να τον εξουσιάζει το ίδιο το σάπιο και διεφθαρμένο κρατικοδίαιτο πολιτικοοικονομικό καθεστώς, η ίδια πολιτικοοικονομική ολιγαρχία, η οποία, αφού έφτασε τους πολίτες στη σημερινή τραγική κατάσταση, έχει και το θράσος να τους ζητά και μάλιστα χρησιμοποιώντας την κρατική βία, αφενός να πληρώσουν τα δικά της χρέη, αφετέρου να συνεχίσουν να συντηρούν την ίδια, δημεύοντας, μέσω της εξοντωτικής φορολογίας και των χαρατσιών, τις περιουσίες τους. Αυτό δεν έχει συμβεί πουθενά στον κόσμο. Όλοι οι λαοί, σε παρόμοιες περιπτώσεις αντέδρασαν.
Όποιος λοιπόν εξακολουθεί να παραμένει απαθής και να στηρίζει την ίδια εξουσιαστική κατάσταση, τώρα πλέον έχει προσωπικές ευθύνες, ίδιες με αυτές των εξουσιαστών.
