Είμαι απ αυτούς, πέστε μας αρρωστημένους, που ανέκαθεν τους «γοήτευε» η όλη δράση της ιταλικής μαφίας της Αμερικής.
Μέσα από βιβλία, κινηματογραφικές ταινίες, και διάφορα ντοκιμαντέρ, ρούφηξα ότι μπορούσα για την ίδρυση και εξέλιξη των περίφημων οικογενειών Bonanno, Colombo, Gabino, Genovese, Luchese, κλπ.
Και δεν είμαι ο μόνος.
Η μισή Αμερική είχε «ερωτευτεί» τον «στιλάτο» τελευταίο νονό της οικογένειας Gabino, John Gotti, που φυλακίστηκε και τελικά πέθανε μέσα στο κελί του, και το τέλος του οποίου σηματοδότησε την σταδιακή εξαφάνιση της ιταλοαμερικανικής μαφίας, η οποία αντικαταστάθηκε πλέον από Ρώσους, Αλβανούς, Κινέζους κλπ.
Ο συγκεκριμένος μύθος βοηθήθηκε από το Χόλυγουντ, αλλά και από τα ΜΜΕ της Αμερικής, που βλέποντας το αχόρταγο ενδιαφέρον του κοινού, συνέχιζαν να τον τροφοδοτούν επ άπειρον.
Οι κατά καιρούς μεγαλόσχημοι και μη μαφιόζοι είχαν αποκτήσει ένα στάτους σελέμπριτυ, και όλος ο «καλός» κόσμος της Αμερικής έκανε κρα να τους γνωρίσει, και να τους συναγελαστεί.
Κάπως έτσι την είχε πατήσει κάποτε και ο Φρανκ Σινάτρα, χάνοντας την ευκαιρία να διοριστεί πρέσβης των ΗΠΑ στην Ρώμη, αφού οι Ιταλοί «τσίνησαν» με τα χαριεντίσματά του με τους νονούς του Σικάγο, και αρνήθηκαν να τον διαπιστεύσουν.
Σε επίπεδο σινεμά, ή μιας απλής ανάγνωσης κάποιων βίπερ, όλα αυτά είναι μια χαρά. Οι κακοί μαφιόζοι, που πουλάνε προστασία, στήνουν αγώνες, προάγουν γυναίκες στην πορνεία, δανείζουν με απαγορευτικά επιτόκια, σκοτώνονται μεταξύ τους για τον έλεγχο περιοχών, και όλα αυτά με την «σιωπηλή συναίνεση» επίορκων αστυνομικών, πολιτικών, και δικαστών, που οι νονοί έχουν στο τσεπάκι τους.
Ένας ευχάριστος τρόπος να περάσεις το απόγευμά σου στον κινηματογράφο, και μετά να πας την βόλτα σου στην όμορφη Θεσσαλονίκη, αναλογιζόμενος το πόσο τυχερός είσαι που δεν χρειάζεται να ζεις τέτοιες καταστάσεις στην πατρίδα σου….
Μέχρι που σκάει η μπόμπα, και συνειδητοποιείς, ότι μακάρι να είχαμε τέτοιου είδους μαφία και στην Ελλάδα, η οποία αν μη τι άλλο, τουλάχιστον τηρούσε κάποια «σικελιάνικη» δεοντολογία, και έναν κώδικα τιμής, και είχε και ένα στυλ βρε αδερφέ!
Διότι, όπως αποδείχθηκε από τις προχθεσινές συλλήψεις, και η ερωτική Θεσσαλονίκη είχε την μαφία της.
Και μάλιστα πολύ πιο δραστήρια, και πολύ πιο προκλητική, αφού άλλο να λειτουργείς παράνομα σε μια πόλη 10 εκατομμυρίων (βλ. Νέα Υόρκη), και άλλο σε μια των 800.000, όπου όλοι σχεδόν γνωρίζονται μεταξύ τους.
Και άντε να γοητευτείς από την μπρουτάλ συμπεριφορά του «Teflon Don» John Gotti, ή τις κινηματογραφικές μεταφορές της δράσης των νονών, από ηθοποιούς του βεληνεκούς του Marlon Brando, του Al Pacino, του Robert DeNiro κ.ά.
Αλλά βλέποντας τις δικές μας σκατόφατσες, απογοητεύεσαι, και προσγειώνεσαι ανώμαλα στην κακάσχημη βαλκανική μας κακέκτυπη πραγματικότητα.
Μπουζουκόβιοι, κομματικοί παράγοντες, μεγαλοσχήμονες συνδικαλιστές, επίορκοι υπάλληλοι, χρυσοκάνθαροι δημοσιογράφοι, μπράβοι, πορτιέρηδες, σοφέρ προέδρων, ηθοποιοί της κακιάς ώρας, πρώην ποδοσφαιριστές, και κάθε λογής αγράμματοι νυκτόβιοι, είναι αυτοί που απαρτίζουν την δική μας βαλκανικού τύπου μαφία. Σιχάματα του κερατά!
Και όλοι αυτοί έκαναν κουμάντο παρασκηνιακά, και επί πάμπολλα χρόνια.
Κυκλοφορώντας την μιζέρια τους μέσα από πολυτελείς Μερτσέντες και Καγιέν, ξεδιψώντας με Τσίβας κα μαύρο Τζόνι, ακούγοντας τα αριστουργήματα του Λεπά, πάντα πρώτο τραπέζι πίστα, ξαπλώνοντας τα ξιγκιασμένα τους κορμιά στις πολυτελείς σεζλόνγκ των διάφορων παραλιών και ξενοδοχείων, μιλώντας σε τρία κινητά ο καθένας, και γενικά ελέγχοντας τα πράγματα της πόλης…
Ποια κρίση, και ποια χρεοκοπία; Αυτές είναι για τα κορόιδα.
Ο πραγματικός μάγκας στην κρίση μεγαλουργεί.
Έτσι φτιάχνονται οι περιουσίες στην Ελλάδα.
Θυμόσαστε τους μαυραγορίτες της κατοχής; Αυτοί είναι οι παλιότεροι λεφτάδες της χώρας μας.
Περιμένουμε να πλακώσει πείνα για να πουλήσουμε τα κρυμμένα τρόφιμα, να γίνει κανένα εμπάργκο για να το σπάσουμε με κανένα δεξαμενόπλοιο, να επέλθει κρίση για να δανείσουμε με τοκογλυφικούς όρους σε κανέναν φουκαρά, και πάει λέγοντας.
Έτσι φτιάχνονται οι περιουσίες, και έτσι δένεται το ατσάλι στην ψωροκώσταινα.
Τι να λέμε;
Ας ελπίσουμε μόνο, πως η όλη υπόθεση δεν θα αποδειχθεί μια ακόμη φούσκα, και πως οι εν λόγω «αστέρες» που τους φόρεσαν τα βραχιολάκια, δεν θα βγουν σε λίγες μέρες έξω, για να συνεχίσουν ακάθεκτοι το θεάρεστο έργο τους, κλείνοντας μάλιστα και κάποια στόματα.
Πάντως όπως και να έχει η υπόθεση, εγώ δηλώνω έκπληκτος! Ειλικρινά.
Όχι τόσο με την έκταση της δράσης των άθλιων αυτών υποκειμένων, όσο με το γεγονός ότι σε μια μπανανία όπως η Ελλάδα, μπόρεσε και πραγματοποιήθηκε (και ολοκληρώθηκε) μια τόσο μεγάλη αστυνομική επιχείρηση, που μάλιστα κράτησε δυο χρόνια, χωρίς να βρωμίσει κανείς! Χωρίς να διαρρεύσει τίποτα!
Εκτός και αν υπήρχαν διαρροές, αλλά οι συγκεκριμένοι μάγκες ήταν τόσο σίγουροι για την δύναμή τους, τα κονέ τους, και την πολιτική τους κάλυψη, που δεν έδωσαν καμία σημασία.
Μέχρι που ήταν πλέον αργά.
Τώρα, αν είχαμε και αμερικανικού τύπου φυλακές, με πορτοκαλί φόρμες, χειροπέδες πάνω κάτω, μαύρους νταγλαράδες να μοιράζονται το κελί τους, και 24ωρη απομόνωση, θα ήμουν μέσα στην χαρά.
Θεία δίκη.
Αλλά έστω και έτσι, κάτι είναι….
Strange Attractor στο antinews
