Ποιος είναι ο ιδιοκτήτης του Αλλατίνι για τον οποίο φροντίζει ο δήμαρχος Μπουτάρης;

"Περιμένω μία διάψευση" έγραψε χθες, μετά τα δημοσιεύματα για το Αλλατίνη, στο facebook, ο Χρήστος Μάτης, ο οποίος στην προεκλογική περίοδο του 2010 είχε αναδείξει το ζήτημα της ανοικοδόμησης του..

πρώην εργοστασίου της εταιρείας 

Δεν ξέρουμε τι διάψευση περιμένει, ας δούμε όμως ορισμένα πράγματα που δεν διαψεύδονται σε ότι αφορά στις πρώην εγκαταστάσεις του Αλλατίνη και κυρίως, ποιος είναι ο ιδιοκτήτης του χώρου.

Από τους Αλλατίνι μέχρι το Μάνο

Όπως είναι γνωστό η βιομηχανία ιδρύθηκε το 1802 κι έμεινε στην ιδιοκτησία της οικογένειας Αλλατίνη, μέχρι το 1926, οπότε πέρασε στα χέρια ομάδα ελλήνων επιχειρηματιών με επικεφαλής τον Κοσμά Πανούτσο από την Αργολίδα.

Η οικογένεια Πανούτσου κράτησε ενιαία την εταιρεία για περίπου 40 χρόνια.

Το 1964 οι δύο κόρες του Πανούτσου αποφασίζουν να μοιράσουν την περιουσία.Ο μύλος της οδού Λασκαράτου, πέρασε στην Μαριέτα Πανούτσου, σύζυγο του Στέφανου Μάνου, ο οποίος το 1965 άρχισε να εργάζεται στην επιχείρηση.

Αυτήν την περίοδο και συγκεκριμένα το 1971, το οικόπεδο της οδού Λασκαράτου, συνολικής έκτασης 35 στρεμμάτων, χαρακτηρίστηκε κοινόχρηστος χώρος πρασίνου.

Ο Στέφανος Μάνος αποχώρησε το 1977, όταν εξελέγη βουλευτής. Τον διαδέχτηκε ο Βασίλειος Πανούτσος, γόνος της οικογένειας των ιδιοκτητών. Ο συνονόματος και συνεπώνυμος παππούς του, ήταν ο μεγαλύτερος αδελφός του Κοσμά Πανούτσου, του επικεφαλής των επιχειρηματιών που πήραν τον έλεγχο της επιχείρησης το 1926.

Στη δεκαετία του 1980, οι δουλειές της αλευροβιομηχανίας δεν πάνε καλά. Έτσι η μπισκοτοποιία, την οποία είχε δημιουργήσει ο κ.Μάνος, αποσπάται, γίνεται ειδική επιχείρηση, η Ελληνική Βιομηχανία Μπισκότων, και στη συνέχεια πωλείται στον όμιλο του Κυριάκου Φιλίππου, το 1987.

Σχόλιο του Στέφανου Μάνου για τα παραπάνω στοιχεία του ρεπορτάζ:
Το ιστορικό είναι εν πολλοίς ακριβές. Ανακριβές είναι ότι τάχα κατέχω το 16% των μετοχών. Τις πούλησα όλες το 2003. Τα περί του ακινήτου γραφόμενα είναι τα συνήθη που γράφονται από ανθρώπους που φθονούν άλλους με ακίνητη περιουσία και τους μέμφονται όταν προσπαθούν να την προστατεύσουν. 

Για την υπόλοιπη δραστηριότητα, δημιουργείται η Εταιρεία Δημητριακών Βορείου Ελλάδος, η οποία μαζί με τη μητρική της Αλλατίνη, περνά κατά πλειοψηφία στον όμιλο Δαυίδ- Λεβέντη, δηλαδή ο όμιλος της 3Ε. Η οικογένεια Μάνου διατηρεί το 16%.

Σήμερα μετά από πολλές αλλαγές επωνυμιών:

1. η Αλλατίνη ανήκει στην Nutriart, η οποία ανήκει στον ομιλο της 3Ε

(http://www.nutriart.gr/index.php?target=company&level2=5)

2. Πέρασε πολλά

http://www.dealnews.gr/epixeiriseis/item/33191-O%CE%B9-%CE%B5%CE%B3%CE%B3%CF%85%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%94%CE%B1%CF%85%CE%AF%CE%B4-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7-Nutriart

3. Και έχει αρκετά προβλήματα ακόμη, όπως προκύπτει από τις προχθεσινές εξελίξεις:

http://www.xrimatistirio.gr/index.asp?id=5316

Το κτίριο της Λασκαράτου στη σύγχρονη εποχή

Το 1991 το κτίριο του μύλου και ορισμένα άλλα κτίρια του οικοπέδου, χαρακτηρίστηκαν μαζί με τον περιβάλλοντα χώρο ως διατηρητέα μνημεία. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, την επόμενη χρονιά οι ιδιοκτήτες τους να αποκτήσουν με προεδρικό διάταγμα, τίτλους μεταφοράς συντελεστή δόμησης για τα τετραγωνικά που δεν μπορούσαν να ακοικοδομηθούν. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μεταφέρουν δόμηση 70.000 τετραγωνικών.

Το 1996, η εταιρεία κάνει μια επένδυση 8,8 εκ. ευρώ και μεταφέρει τις παραγωγικές της δραστηριότητες στη ΒΙΠΕ Σίνδου. Έτσι ο χώρος στη Λασκαράτου μένει προς εκμετάλλευση.

Λίγο αργότερα όμως, η εταιρεία επιστρέφει δριμύτερη. ΜΕ προεδρικά διατάγματα και υπουργικές αποφάσεις, το οικόπεδο αποχαρακτηρίστηκε από χώρος πρασίνου και δόθηκε συντελεστής δόμησης 4,2 έτσι ώστε να μπορούν οι ιδιοκτήτες να κτίσουν άλλες 26.000 τετραγωνικά.

Στο πλαίσιο αυτό οι ιδιοκτήτες, δηλαδή ο όμιλος Δαυιδ, παραχώρησε, έναντι 14 εκ. ευρώ, το 50% του χώρου στις εταιρείες ΘΕΜΕΛΙΟΔΟΜΗ και ΩΜΕΓΑ ΤΡΑΠΕΖΑ για την εκμετάλλευση του.

Το project παρουσιάσθηκε σε συνέντευξη Τύπου, παρόντων των προέδρων, της Αλλατίνη Α.Ε. Κων. Πετρόπουλου, της Θεμελιοδομή Θεοδωρου Ταμπακούλη, του αντιπροέδρου της Ωμέγα Τράπεζας Χασδάι Καπόν, σημερινός αντιδήμαρχος οικονομικών του Γιάννη Μπουτάρη

(http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyepix_1_05/06/2003_65572)

Το 2003 εναντίον της απόφασης προσέφυγε η Ένωση Πολιτών Θεσσαλονίκης, από την οποία διαφοροποιήθηκε τότε ένα από τα ιδρυτικά της μέλη. Ο Γιάννης Μπουτάρης, ο οποίος ζήτησε να απορριφθεί η προσφυγή.

Το συμβούλιο επικρατείας όμως έκρινε ότι οι ιδιοκτήτες είχαν χρησιμοποιήσει μεγαλύτερο συντελεστή δόμησης από εκείνον που εδικαιούντο και εκεί η υπόθεση έληξε.

  

Η για την ακρίβεια, έτσι νομίσαμε μέχρι χθες που μάθαμε ότι ο Γιάννης Μπουτάρης πιέζει το Υπουργείο Περιβάλλοντος να καταθέσει τροπολογία για την δυνατότητα εκμετάλλευσης του χώρου από την οποία θα έχουν χρηματικά κέρδη:

1. ο επιχειρηματίας Γ.Δαυίδ με τον οποίο συνυπάρχουν στην πολιτική κίνηση ΕΛΛΑΔΑ ΤΩΡΑ με την οποία θέλουν αλλαγές στο πολιτικό τοπίο
2. ο αντιδήμαρχος του επί των Οικονομικών, Χασδάι Καπόν (ας μας συγχωρήσει αλλα είναι το μικρό ψάρι)
3. ο Στέφανος Μάνος, πολιτικός αρχηγός στο ψηφοδέλτιο του οποίου συμμετείχε ως υποψήφιος στις ευρωεκλογές του 2009, ο οποίος διατηρεί ποσοστό 16% 

 Δυστυχώς, αυτά δεν χρειάζονται διάψευση! Είναι απλή διαπλοκή…

Ο ιδιοκτήτης μιας εταιρείας που φεύγει από τη Θεσσαλονίκη γιατί, όπως είπε ο δήμαρχος, έχει βαριά φορολογία, πιέζει μέσω του ιδίου δημάρχου παρασκηνιακά βουλευτές και την κυβέρνηση να μεγαλώσει τα κέρδη μιας άλλης εταιρείας του, παρακάμπτοντας το Συμβούλιο Επικρατείας…

Να μας χαιρόμαστε!

Η "Θεσσαλονίκη Ανοιχτή Πόλη" για το θέμα του "Αλλατίνη"

Τι συμβαίνει με το Αλλατίνη;