«Η χούντα δεν τελείωσε το ‘73» φώναζαν ρυθμικά οι «Αγανακτισμένοι» στην πλατεία Συντάγματος την άνοιξη του 2011. Η Άνοιξη, όμως, δεν ήλθε. Τα λουλούδια δεν άνθισαν, αν και τα λιβάδια ήταν καταπράσινα ήδη από την 04.10.2009. Μαράθηκαν κάτω από τους καταιγιστικούς ψεκασμούς του χημικού Παπουτσ-Αλι.
Η άνοιξη του 2011 θύμιζε έντονα την 23.07.1974. Την ημέρα που ο ελληνικός λαός ξεχύθηκε στους δρόμους για να γιορτάσει την απαλλαγή του από τη Χούντα. Δεν άργησε, βέβαια, να γευτεί την πίκρα της κατοχής της μισής Κύπρου και να συνειδητοποιήσει την απώλεια πολλών ηρώων. Πέρασαν δεκάδες χρόνια με αγώνες, αντιπαραθέσεις, αγωνίες, χαρές και λύπες για να καταλήξει να διαπιστώσει ότι είχε εξαπατηθεί για μία ακόμη, πολλοστή, φορά αρνούμενος, όμως, να αποδεχθεί ότι «η Κύπρος είναι πολύ μακρυά» ή ότι «Όλοι μαζί τα φάγαμε».
Κι’ έτσι ναρκωμένος καθώς ήταν από το δυνατό κρασί της ελευθερίας, μπουκωμένος από την ΑΤΑ, το αποφάγι των λουκούλειων γευμάτων του εργολαβοπολιτικού κατεστημένου, των λακέδων της διαπλοκής και της αρπαχτής, πίστεψε πως ήταν ο κυρίαρχος του παιχνιδιού, όπως τον θέλει το Σύνταγμα. Πίστεψε πως κανείς δεν μπορεί να τον πλανέψει και επέλεξε την 04.10.2009 να τον κυβερνήσουν οι προδότες, τους οποίους ξαναεμπιστεύθηκε, πρέπει να πούμε, τον Νοέμβριο του 2010. Προσγειώθηκε στη συνέχεια ανώμαλα, αλλ’ απογειώθηκε την 28.10.2011 για να καταρριφθεί τάχιστα από αυτόν στον οποίον είχεν εναποθέσει τις τελευταίες του ελπίδες. Πριν αλέκτορα φωνήσαι τρις.
Τώρα έχει άλλη μία ευκαιρία να επανορθώσει. Την τελευταία. Στις 6 Μαΐου καλείται να εκτονωθεί στο πανηγυράκι της Δημοκρατίας και να διαλέξει τους εκπροσώπους του από τον κατάλογο των εκλεκτών της τρόικας. Μόνο που τώρα πρέπει να δείξει περισσότερη ωριμότητα από ποτέ. Τώρα γνωρίζει ότι το διακύβευμα δεν είναι ούτε ευρώ-δραχμή, ούτε πράσινο-γαλάζιο, ούτε ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, ούτε ΕΕ-χάος, ούτε Σαμαράς- Βενιζέλος. Το διακύβευμα είναι ένα και μοναδικό: αν στη Βουλή της 07.05.2012 θα υπάρχει έστω και ένας από όσους ψήφισαν οποιοδήποτε μνημόνιο και μάλιστα χωρίς να το έχει διαβάσει, οποιοδήποτε μεσοπρόθεσμο, οποιαδήποτε διάταξη που υπαγόρευσε η τρόικα. Έστω και ένας από αυτούς που π.χ. ψήφισαν τη ρύθμιση χρεών σε 60 δόσεις και την ξεψήφισαν σε τρεις ημέρες, επειδή είχε δυσαρεστηθεί η τρόικα με την προηγούμενη ψήφο του. Τέτοιοι αυτοαναιρούμενοι, ετερόφωτοι βουλευτές είναι βολεψάκηδες και τιποτένιοι. Είναι απλά ανδρείκελα, προδότες και δοσίλογοι.
Το σύνθημα, λοιπόν, πρέπει να είναι: στην επόμενη Βουλή μόνον ο Γιωργάκης και ο Κωστάκης από τους προσκυνημένους. Αυτούς δεν μπορούμε να τους ξεφορτωθούμε, διότι τους προστατεύει ο εκλογικός νόμος [72§8 ΠΔ 12/2012] ως βουλευτές που διετέλεσαν πρωθυπουργοί και είχαν τύχει της εμπιστοσύνης της Βουλής. Όπως το Σύνταγμα [άρθρο 86] προστατεύει όλους αυτούς που λεηλατούσαν τη χώρα επί τόσα χρόνια. Το έρμα που έριξε στη θάλασσα ο κ. Ευάγγελος και η παρέα του δεν είναι αρκετό για να καθάρει τις αμαρτίες 30 χρόνων. Ούτε καθαγιάζει τον κ. Αντώνη και τη δική του παρέα που έχουν κάνει τη μεγαλοπρεπέστερη κωλοτούμπα στην ιστορία του ελληνικού Έθνους.
Αν για οποιονδήποτε λόγο δεν πάει το χέρι να μην ψηφίσει ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, ας ψηφίσει τουλάχιστον αυτούς που δεν μετείχαν στην τελευταία Βουλή. Αυτούς που δεν έβαψαν τα χέρια τους με το αίμα 2000 αυτόχειρων, που δεν τα βούτηξαν στα χημικά, που δεν οδήγησαν στην ανεργία 1.000.000 Έλληνες και χιλιάδες συμπατριώτες μας στις σπηλιές του Φιλοπάππου, στα χαρτοκούτια και στα παγκάκια των πλατειών, στα φιλανθρωπικά συσσίτια.
Σωτήριος Καλαμίτσης
