Του Σπύρου Παγιατάκη*
Η υποψηφιότητα της Μελίνας Καραπαναγιωτίδου στη Νέα Δημοκρατία μου θύμισε την περίπτωση της …μαμάς μου.
Η Αρίστη Παγιατάκη ήταν γιατρός. Καλή γιατρός, σπουδαγμένη στο –προπολεμικό- Βερολίνο. Φυματιολόγος σε μια εποχή που η φυματίωση θέριζε ειδικά σε μια Θεσσαλονίκη ..
Τότε, λοιπόν, την πρότεινε το – δεξιό - « Λαϊκό Κόμμα» να μπει υποψήφια του στις Δημοτικές Εκλογές. Παρ’ όλο που ήταν κομματικά ολότελα ανένταχτη η μητέρα μου δέχτηκε. Το σύστημα τότε ήταν έτσι ώστε δήμαρχος εκλεγόταν αυτός που έπαιρνε τους περισσότερους ψήφους. Και με συντριπτική πλειοψηφία βγήκε η Αρίστη Παγιατάκη.
Γιατί; Γιατί την ψήφισαν ακόμα και πολλοί αριστεροί (!!!). Ερχόταν κόσμος και της έλεγε «Παρ’ όλο που δεν θα ψηφίζαμε ποτέ Τσαλδάρη , το κάνουμε επειδή είσαστε γνωστή πως δεν παίρνετε λεφτά απ΄ όσους έχουν ανάγκη, κι ενδιαφέρεστε μ’ ανιδιοτέλεια για τους ασθενείς … Γι αυτό κι η εξαίρεση!»
Κι έτσι ήρθε πρώτη. «Επομένως θα ήταν η πρώτη εκλεγμένη γυναίκα-δήμαρχος της Ελλάδας. Αλλά δυστυχώς επενέβησαν οι "αρμόδιοι" και δεν της δόθηκε η Δημαρχία! Επειδή ήταν γυναίκα!» αναφέρει στο βιβλίο του « Η Μυστική Ιστορία της Θεσσαλονίκης» ο Μάριος Μαρίνος Χαραλάμπους. Παρέμεινε – απλή και μοναχική …- Δημοτική Σύμβουλος.
*Ο Σπύρος Παγιατάκης είναι Θεσσαλονικιός και δημοσιογράφος της εφημερίδας ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
