.jpg)
Αλλά και σε αυτούς που νομίζουν ότι τα "¨διαπραγματεύτηκαν"...
Του αγαπημένου μας Βασίλη Βιλιάρδου
....Ειδικά μετά την «εγκληματική» υπογραφή του δευτέρου μνημονίου, μέσα από την οποία το εξωτερικό χρέος μας δεν μπορεί πλέον να μετατραπεί σε δραχμές, τυχόν υιοθέτηση του εθνικού νομίσματος αφενός μεν θα.... ...
Ίσως θα ήταν σκόπιμο να αναφέρουμε εδώ, σε σχέση με τις τοποθετήσεις πολλών υπέρ της επιστροφής στη δραχμή ότι, εάν υπάρχει κάτι πολύ χειρότερο από την ύφεση και το στασιμοπληθωρισμό, αυτό δεν είναι άλλο από τον υπερπληθωρισμό – όπου από τα μία ημέρα στην άλλη αυξάνονται κατακόρυφα οι τιμές των βασικών ειδών διαβίωσης (τρόφιμα, καύσιμα κλπ.), με ρυθμό που αδυνατούν τόσο οι καταναλωτές, όσο και οι επιχειρήσεις να ανταπεξέλθουν.
Ειδικά μετά την «εγκληματική» υπογραφή του δευτέρου μνημονίου, μέσα από την οποία το εξωτερικό χρέος μας δεν μπορεί πλέον να μετατραπεί σε δραχμές, τυχόν υιοθέτηση του εθνικού νομίσματος αφενός μεν θα πολλαπλασίαζε το δημόσιο και ιδιωτικό χρέος μας (λόγω της ραγδαίας υποτίμησης της δραχμής), αφετέρου δε θα περιόριζε ανάλογα το ΑΕΠ (σε συνάλλαγμα) – με αποτέλεσμα η σχέση χρέους προς ΑΕΠ να έφτανε σε ανεξέλεγκτα επίπεδα, παράλληλα με την καταστροφή των πάντων από τον υπερπληθωρισμό (η μονομερής άρνηση πληρωμής του δημοσίου χρέους, την οποία συνδέουν με την έξοδο οι υπερασπιστές της δραχμής, θα συνοδευόταν από αναρίθμητες αγωγές εναντίον της χώρας μας – ενώ δεν θα έλυνε φυσικά το πρόβλημα του ιδιωτικού χρέους).
Εάν δε συμπεριλάβει κανείς στη σκέψη του ότι, η Ελλάδα θα έπαυε να έχει στη διάθεση της συνάλλαγμα για την πληρωμή των εισαγωγών της (το ευρώ είναι συνάλλαγμα), οπότε για να εισάγει οτιδήποτε θα έπρεπε προηγουμένως να αγοράσει δολάρια ή κάποιο άλλο ισχυρό νόμισμα, θα κυριευόταν από έναν πανικό άνευ προηγουμένου. Πολύ περισσότερο όταν γνωρίζει ότι, η κύρια αιτία μίας κρατικής χρεοκοπίας δεν είναι τόσο το δημόσιο χρέος (η Αργεντινή και πολλές άλλες χώρες χρεοκόπησαν με χρέος περί το 50% του ΑΕΠ τους), όσο η έλλειψη συναλλάγματος – το οποίο συνήθως αποσύρεται μαζικά, από κράτη που τυχόν αντιμετωπίζουν προβλήματα.
Παράλληλα, εμείς τουλάχιστον θεωρούμε ότι, δεν έχουμε κανέναν ικανό Θεσμό ή Ίδρυμα, ο οποίος να έχει τη δυνατότητα να ασκήσει επιτυχημένη νομισματική πολιτική, με ένα εθνικό νόμισμα. Είναι φυσικά πιθανόν να κάνουμε λάθος, αλλά εμείς δεν θα εμπιστευόμαστε το μέλλον της χώρας μας, όσον αφορά τη νομισματική πολιτική, στην Τράπεζα της Ελλάδας – ή σε κάποιο από αυτά τα κινήματα, τα οποία τάσσονται υπέρ της δραχμής.
Περαιτέρω, σύμφωνα με στις συμβάσεις της Ευρωζώνης, τυχόν εθελούσια έξοδος κάποιας χώρας από το ευρώ, είναι άμεσα συνδεδεμένη με την έξοδο της από ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση – κάτι που θεωρούμε ότι είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπισθεί, ιδιαίτερα από χώρες που διακρίνονται από προβληματικά σύνορα (κατακόρυφη αύξηση εξοπλιστικών δαπανών, λαθρομετανάστευση κλπ.).
Τέλος, σε σχέση με την εσωτερική υποτίμηση, είναι σκόπιμο να αναφερθεί ότι, η σημαντικότερη ίσως διαφορά της από την πληθωριστική μείωση των μισθών είναι το ότι, στην περίπτωση του πληθωρισμού μειώνεται παράλληλα όλο το υπόλοιπο κόστος ζωής (ενοίκια κλπ.). Εν τούτοις, ειδικά όσον αφορά τις αμοιβές, στη μεν πρώτη περίπτωση (εσωτερική υποτίμηση) μειώνονται οι μισθοί αλλά παραμένουν σταθερές οι τιμές των προϊόντων, ενώ στη δεύτερη (πληθωρισμός), παραμένουν σχετικά σταθεροί οι μισθοί, αλλά αυξάνονται οι τιμές δυσανάλογα – με αποτέλεσμα η διαφορά μεταξύ των δύο αυτών «διαδικασιών», σε μεσοπρόθεσμο διάστημα, να είναι αμελητέα (ενώ καμία από τις δύο δεν εγγυάται την ανάπτυξη).
Ανεξάρτητα τώρα από τα παραπάνω, δεν υπάρχει απολύτως κανένα θέμα υποχρεωτικής, μονομερούς εξόδου της χώρας μας από το ευρώ. Οι εκβιασμοί λοιπόν και τα διλήμματα αυτού του είδους, από εκείνους τους πολιτικούς, οι οποίοι τα χρησιμοποιούν για την άνοδο ή για τη διατήρηση τους στην εξουσία, δεν έχουν καμία λογική.
Όσον αφορά δε το θέμα της Ευρωζώνης (άρνηση της να αλλάξει πολιτική, κλείσιμο της ρευστότητας για την Ελλάδα κλπ.) και τις επιπτώσεις του στην Ελλάδα, θεωρούμε ότι η αλλαγή πορείας είναι απλά θέμα χρόνου – ενώ εάν δεν αλλάξει η πολιτική λιτότητας και ύφεσης, τότε θα ακολουθήσει η ελεγχόμενη διάλυση, με την υιοθέτηση των εθνικών νομισμάτων από όλες μαζί τις χώρες-μέλη. Θα ήταν λοιπόν παράλογο να «αυτοκτονήσουμε» μόνοι μας, λίγο πριν ολοκληρωθεί η διαδικασία ενοποίησης ή διάλυσης.
Η πάγια θέση μας στο θέμα της δραχμής είναι ότι (α) δεν έπρεπε να υιοθετήσουμε το ευρώ, επειδή δεν είχαμε ανέκαθεν ικανές κυβερνήσεις και επιχειρήσεις, οι οποίες θα μπορούσαν να επεκταθούν με επιτυχία στην Ευρωζώνη, (β) αφού το κάναμε, θα έπρεπε να λειτουργήσουμε εντελώς διαφορετικά - αύξηση της ανταγωνιστικότητας, αποφυγή του σπιράλ μισθών-τιμών κλπ., ενώ (γ) σήμερα είμαστε εγκλωβισμένοι – δηλαδή, δεν έχουμε δυστυχώς την πολυτέλεια να εξέλθουμε μονομερώς, χωρίς να καταστραφούμε από τα χρέη, από την έλλειψη συναλλάγματος και από τον υπερπληθωρισμό.
Φυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να διαπραγματευόμαστε συνεχώς τη θέση μας, επιλέγοντας μία πραγματικά ικανή πολιτική ηγεσία, η οποία δεν θα αποδέχεται εκβιαζόμενη τα πάντα, για χάρη της νομής της εξουσίας.
Ολοκληρώνοντας, εάν τυχόν το 51% των έγκυρων ψηφοδελτίων στις επερχόμενες εκλογές είναι υπέρ εκείνων των κομμάτων, τα οποία υποστηρίζουν τα μνημόνια και τις εμπράγματες δανειακές συμβάσεις (άρση της ασυλίας, απώλεια της εθνικής κυριαρχίας κλπ.), θα σημαίνει ότι, η πλειοψηφία των Ελλήνων αποδέχεται τη λεηλασία της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας, την ύφεση, τη μείωση των μισθών και των συντάξεων, την κατάρρευση του κοινωνικού κράτους, την εξαθλίωση και την υποδούλωση της πατρίδας μας στους ξένους εισβολείς, για πολλές δεκαετίες.
http://taxalia.blogspot.com/
