Ιδέα δεν έχουν οι επιτελείς της Συγγρού, από εκλογικές μάχες. Χαμπάρι δεν πήραν από το μήνυμα των εκλογών, που είναι απλό "θέλουμε και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο".
Πιό απλά, ο ελληνικός λαός, θέλει να συνεχιστεί το βόλεμα. Τα αναλυτικά σχέδια και προγράμματα τα γράφει στα παλιά του τα παπούτσια. Δεν κάθεται, ούτε να ακούσει, ούτε να διαβάσει. Θέλει..
να διαιωνιστεί το βόλεμα και κυρίως, το ραχάτι.
Για αυτό έφυγε ένα μεγάλο μέρος ψηφοφόρων από το ΠΑΣΟΚ και οδεύει στον ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί τους δίνει την αίσθηση ότι θα συνεχιστεί η τυραννία του δημοσίου στον ιδιωτικό τομέα, τα ρετιρέ, οι κλίκες, τα συνδικαλιστικά "δικαιώματα". Το κατεστημένο δηλαδή. Η άκρως συντηρητική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, να ξαναγυρίσουν στον κρατικό έλεγχο, επιχειρήσεις όπως ο ΟΤΕ και η ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ (απολύτως αδύνατο στην πράξη και αντίθετο προς τους κανόνες της Ε.Ε. την οποία αποδέχεται ο ΣΥΡΙΖΑ), πείθει.
Αν και όλοι, κατά βάθος καταλαβαίνουν, ότι η πολιτική στην πράξη είναι μία και τίποτε το ριζοσπαστικό δεν θα γίνει, παρά μόνο φόροι, φόροι και φόροι, η ελπίδα ότι θα διατηρηθούν τα κεκτημένα, που κρατούν το κάρο στη λάσπη, είναι αρκετή για να πείσει.
Για αυτό και σήμερα όλοι, παντού -στο διαδίκτυο και στα ραδιόφωνα- χλευάζουν τις συγκεκριμένες και εφαρμόσιμες προτάσεις του Σαμαρά, που είναι πράγματι αρκετά ρεαλιστικές. Μια βόλτα στο διαδίκτυο και τα ραδιόφωνα, θα πείσει τα στελέχη της Συγγρού, που θα καταλάβουν ότι ο κόσμος θέλει παραμύθια με Νεράιδες κι όχι προγράμματα.
Αν οι ψηφοφόροι ήθελαν τη γνήσια, πραγματική ανατροπή των "μνημονίων" και της "αντιλαϊκής πολιτικής", θα πήγαιναν στο ΚΚΕ, δεν θα πήγαιναν στον ΣΥΡΙΖΑ.
Έτσι, ό,τι και να λέει ο Σαμαράς θα πηγαίνει στο βρόντο. Ο λαός ξεχνάει γρήγορα και θέλει ένα νέο ΠΑΣΟΚ του ΄81 στη θέση του παλιού ΠΑΣΟΚ.
Κι ο ΣΥΡΙΖΑ θα παίξει ακριβώς αυτό το ρόλο. Θα συντηρήσει το σπάταλο, γραφειοκρατικό, δικτατορικό δημόσιο σε βάρος της ολίγης ιδιωτικής πρωτοβουλίας που απέμεινε και θα παραδώσει τα απομεινάρια της Ελλάδας, σε λίγα χρόνια -ή και σε λίγους μήνες, στον επόμενο λαϊκιστή και η ΝΔ θα παραμένει με τις "ρεαλιστικές" προτάσεις στο χέρι.
Όλοι το αισθάνονται κατά βάθος, αλλά όλοι θέλουν να πιστεύουν ότι υπάρχουν εύκολες λύσεις στα δύσκολα προβλήματα και προτιμούν να ρισκάρουν.
