Μεταξύ σφύρας και άκμονος

Μια ζωή ονειρεύομαι ο π@στης. Είδα χθες πως στην πλατεία Συντάγματος συναθροίζονταν κάτι κοντοκουρεμένοι και φρεσκοξυρισμένοι τύποι χωρίς πιτυρίδα φορώντας μαύρα μπλουζάκια με σήμα έναν ασημένιο....
μαίανδρο. Πρώτοι-πρώτοι οι βουλευτές του κόμματος, στο οποίο ανήκουν. Είχε παλμό η συγκέντρωση των 2000 περίπου ατόμων που φώναζαν ρατσιστικά συνθήματα όπως «Η Ελλάδα στους Έλληνες», «Έξω οι ισλαμοφασίστες από την πόλη της Αθηνάς και του Απόλλωνα», «Στην κρεμάλα οι λακέδες». Ανέμιζαν ελληνικές σημαίες και κρατούσαν πανώ, στα οποία..

φιγουράριζαν κάτι παράξενες φάτσες με γενειάδες, πλούσια βοστρυχωτή κόμη και ακαταλαβίστικα ονόματα, όπως Λεωνίδας, Μιλτιάδης, Περικλής, Δημοσθένης, Πυθαγόρας. Μεγάλο μπέρδεμα.

Τα ΜΑΤ παρατεταγμένα χαλαρά, αλλά πανέτοιμα να επέμβουν, εάν οι νεαροί παρεκτρέπονταν και άρχιζαν τις επιθέσεις εναντίον μελαψών μικροπωλητών που είχαν αραδιάσει τη λαθραία πραμάτεια τους γύρω από την πλατεία. Είχαν δε αποκλείσει με τέτοιο τρόπο το κέντρο της Αθήνας, ώστε αν οι ανεγκέφαλοι διαδηλωτές πορεύονταν προς τις δυτικές συνοικίες για να κακοποιήσουν γυναίκες με μπούργκα, να μην επιτρέψουν να μη γίνουμε περίγελως του πολιτισμένου κόσμου. Βέβαια, δεν μου διέφυγε μέσα στον ύπνο μου η λεπτομέρεια ότι οι διαδηλωτές συζητούσαν πολύ φιλικά, ίσως και να χαριεντίζονταν, με τους πολύ άνετους άνδρες των ΜΑΤ.

Στη διάρκεια της συγκέντρωσης τα ευαγή ιδρύματα που αποκαλούνται μονολεκτικά ΜΜΕ, όπως οι αρπαχτές αποκαλούνται εν μεγάλη συντομία ΜΚΟ, μετέδιδαν δηλώσεις των άλλων κομμάτων που καταφέρονταν εναντίον των διαδηλωτών. «Το φίδι εκκολάπτεται», «Πού είναι ο πολιτισμός μας;», «Είναι δυνατόν στον 21ο αιώνα να εκθειάζουμε τους εθνικιστές;», «Πού είναι η αλληλεγγύη των άλλων δημοκρατικών δυνάμεων;», «Τί κάνει ο υπουργός ΠΡΟ-ΠΟ και τους αφήνει να διαδηλώνουν εναντίον των αλλοδαπών αδελφών μας;», «Ως πότε θα ανεχόμαστε αυτές τις φασιστικές εκδηλώσεις;», «Επί τέλους, δεν υπάρχει κράτος;».

Τα κανάλια διέκοπταν τις ανταποκρίσεις από τη διαδήλωση για να μεταδίδουν απανωτές διαφημίσεις με τον Πίου, ενώ ένα κανάλι δεν διέκοψε καθόλου την προβολή τουρκικής υπερπαραγωγής με τον μετριοπαθή υπότιτλο «Όταν ο Μωάμεθ ο Πορθητής ξέσκιζε τα βάρδουλα του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου». Στα διαλείμματα σποτάκια με δηλώσεις της κ. Ρεπούση και του κ. Τατσόπουλου που τόνιζαν τη βαρβαρότητα του Βυζαντίου, τη σκοτεινή αυτοκρατορία του οποίου κατόρθωσε εν τέλει να τερματίσει ο πεφωτισμένος δημοκράτωρ Μωάμεθ ο Β΄.

Από τους 6.155.665 που έριξαν έγκυρη ψήφο την 17.06.2012, οι 5.093.562 είναι αντίθετοι με τις ανωτέρω εκδηλώσεις. Η συντριπτική, δηλαδή, πλειοψηφία το ελληνικού λαού. Τί ζητούν επί τέλους αυτά τα παιδιά; Γιατί δεν πάνε να παρακολουθήσουν κάποιο σίριαλ, να τηλεμάθουν την ιστορία αυτού του τόπου; Το «1821» του ΣΚΑΕΙ ας πούμε είναι μια καλή αρχή. Μόλις το εμπεδώσουν, μπορούν να παρακολουθήσουν την παράσταση της κ. Κιτσοπούλου για να πληροφορηθούν τα σχετικά με τον παρατεταμένο οργασμό του Αθανασίου Διάκου επί της δοκού. Άδικα το δοχείο νυκτός που ακούσει στο όνομα Γερουλάνος διέθεσε € 1.000.000 από την τσέπη μας για τούτη την υπερπαραγωγή; Θέλουν να μας πάνε πίσω στις σπηλιές οι φαιοχίτωνες αλήτες; Καλά δεν είμαστε χωρίς περίθαλψη, χωρίς συντάξεις, χωρίς δουλειά, χωρίς θέρμανση, χωρίς σχολεία, χωρίς στέγη, χωρίς αξιοπρέπεια, χωρίς μνήμη, χωρίς ανεξαρτησία, αλλά με κάποια συσσίτια και πολλούς κάδους απορριμμάτων με άφθονα αποφάγια; Όλα τόσο όμορφα καμωμένα.

Άντε και του χρόνου να γιορτάσουμε όλοι μαζί την 29η Μαΐου 1453, όπως οι αδελφοί μας μουσουλμάνοι γιόρτασαν φέτος στη Θράκη την επέτειο της 30.08.1922, τότε που οι Τούρκοι μάς πέταξαν στη θάλασσα σφαγμένους. Μπράβο τους. Έτσι κάνουν οι πολιτισμένοι κάφροι.

Τί νόημα έχουν πια η 28η Οκτωβρίου και η 25η Μαρτίου και οι εορτασμοί με μιλιταριστικές παρελάσεις που ενισχύουν το ιμπεριαλιστικό φρόνημα των απογόνων της πρώτης καθόδου των Δωριέων; Ό,τι θέλει η πλειοψηφία. Δημοκρατορία δεν έχουμε; Η πλειοψηφία νικά. Το ιστορικόν δίδαγμα ότι η μειοψηφία κάνει τη διαφορά αποτελεί μία λεπτομέρεια. Υπάρχει, βέβαια, και άλλο ένα ιστορικό δίδαγμα: «Πίσω έχει η αχλάδα την ουρά».

Και πάνω στο καλλίτερο ξυπνάω [έβλεπα τον Βεστερβέλε έχοντας μπερδέψει την αχλάδα με την αχλαδιά]. Σκοτάδι. Πίσσα. Δεν βλέπω τη μύτη μου. Κάτι εμποδίζει την όρασή μου. Τρομάζω. Ένα φύλλο χαρτιού πάνω στο πρόσωπό μου. Το άρθρο του ΚΥΡΙΟΥ Μηλιού και της παρέας του στο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚ[Α]Μ για το νόημα της εισβολής των Τούρκων στην Κύπρο την 20.07.1974. Κάπως εορταστικό μου έμοιαζε. Επέκριναν την ιμπεριαλιστική Ελλάδα που προκάλεσε την ειρηνοποιό και πανάγαθη Τουρκία και προσέφεραν τον ανυπόκριτο οίκτο τους στους καταπιεζόμενους Τουρκοκύπριους. Δημοσιεύθηκε άραγε με διθυραμβικούς προλόγους στον τουρκικό Τύπο; Αυτός ήταν μάλλον ο λόγος που είχα ξεραθεί στο κρεββάτι πέφτοντας στην αγκαλιά του Μορφέα και της αποχαυνωτικής μορφίνης του. Στην αρπάγη ασυνάρτητων ονείρων.

Μια ζωή σάντουιτς γαμώ το!

Σωτήριος Καλαμίτσης