«Πες, πες, πες, τίποτα δε θα μείνει»
Ανωνύμου Ελληνα
Δημοσιογράφου
Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης
Αυτό που βιώνουμε τα τελευταία τρία χρόνια με τα ελληνικά ΜΜΕ θυμίζει την ενημέρωση σε περίοδο πολέμου ή καλύτερα σε...
περίοδο κατοχής και αν πιστέψουμε τις δηλώσεις γερμανών πολιτικών και ευρωπαίων αξιωματούχων για τον περιορισμό της ανεξαρτησίας μας, ισχύει μάλλον το δεύτερο. Αν σκοπός της προπαγάνδας είναι να αλλάξει δραστικά τις απόψεις των άλλων με επιτηδευμένες ψευδολογίες, αποσιωπώντας ή διαστρεβλώνοντας τα αληθινά γεγονότα, τότε, ζούμε στη χώρα μας την αποθέωσή της κι αυτό έχει την εξήγησή του.
Ολοι γνωρίζουμε, πως σήμερα, ένα μεγάλο μέρος του κόστους των προϊόντων, που μπορεί να ξεπεράσει ακόμα και το 40% της αξίας του, συνίσταται από τις δαπάνες διαφήμισης. Όπως έγινε γνωστό(βλέπε Der Spiegel, 4.8.2012) ο διευθυντής μάρκετινγκ της Apple, αναγκάστηκε στο δικαστήριο του Σαν Χοσέ να αποκαλύψει ότι η εταιρεία του διέθεσε για τη διαφήμιση των iPhone und iPad 2 το ποσό του ενός δισεκατομμυρίου!
Όταν μια εταιρεία διαθέτει ένα τόσο αστρονομικό ποσό για να κερδίσει την εύνοια των καταναλωτών, που στην πλειονότητά τους είναι ήδη πεπεισμένοι για την αξία των προϊόντων της, θα ήταν ανόητο να μην κάνει και η Τρόϊκα το ίδιο στη χώρα μας, όταν μάλιστα διακυβεύονται απείρως περισσότερα, για τους πιστωτές-εντολοδόχους τους αλλά και για την παγκόσμια οικονομία.
Με τα υπερχρεωμένα ελληνικά ΜΜΕ, δεν απαιτούνται δα και τεράστια ποσά. Με τις, εδώ και τρία χρόνια, επαναλαμβανόμενες αυτοδιαψεύσεις τους, ακόμη και ο πιο καλόβουλος έλληνας πολίτης έχει αντιληφθεί, ότι τα περισσότερα ΜΜΕ εκτελούν εντολές. Καθημερινώς ακούς ολοένα και περισσότερους έλληνες πολίτες να σου λένε πως δεν εμπιστεύονται πλέον τα ελληνικά ΜΜΕ και ενημερώνονται από τα μπλογκς ή από τα ξένα ΜΜΕ.
Αν στα ελληνικά ΜΜΕ, πριν μερικά χρόνια, κυριαρχούσε σκοπίμως ο δίχως ουσία σύντομος, απλοϊκός, και συναισθηματικός λόγος, για να κρατούνται οι πελάτες-καταναλωτές «πληροφόρησης» σε μία διαρκή παιδικότητα. (με τα παιδιά, μέχρι να ενηλικιωθούν, κάνεις ότι θέλεις), σήμερα ξεπέρασαν κάθε μέτρο δημοσιογραφικής δεοντολογίας.
Αν στα ελληνικά ΜΜΕ, πριν τρία χρόνια, κυριαρχούσε σκοπίμως, η εκλεπτυσμένη και διακριτική προσπάθεια αποπολιτικοποίησης της πολιτικής και η δημιουργία συλλογικής συνείδησης πολιτών, οι οποίοι συγχέουν το συμφέρον τους με την καταστροφή τους, μετά την προσφυγή μας στο ΔΝΤ πέρασαν στην ωμή και απροκάλυπτη προπαγάνδα.
Αν στα ελληνικά ΜΜΕ, πριν τρία χρόνια, κυριαρχούσαν σκοπίμως, πρακτικές παρουσίασης των γεγονότων, οι οποίες έκαναν αόρατη την επίδραση της ιδεολογίας των αφεντικών τους, τις πολιτικές αλληλεξαρτήσεις, τα πραγματικά συμφέροντα και τις ιδεολογικές αφετηρίες αυτής της δύναμής τους, σήμερα πέταξαν ανερυθρίαστα και προκλητικά τις μάσκες και το γάντι στον ελληνικό λαό.
Στη θέση του επιτόπιου ρεπορτάζ και της διασταύρωσης πληροφοριών, που κοστίζουν, καθιέρωσαν τα «φτηνά» σχόλια μαζικής πλύσης εγκεφάλων.
Ευτυχώς, στην προσπάθειά τους να ξεπεράσουν «εαυτούς και αλλήλους» σε δουλικότητα, ώστε να κερδίσουν την εύνοια των εντολοδόχων τους, αποκαλύφθηκαν πλήρως ακόμη και στα μάτια ενός μικρού παιδιού. Τις «πληροφορίες τους» τις πιστεύουν μόνο άτομα με νοητική υστέρηση κι αυτό είναι το πιο αισιόδοξο. Θα απαιτηθούν πολλά-πολλά χρόνια μέχρι να ξανακερδίσουν τη χαμένη πλέον τιμή τους.
