Του Δημήτρη Γαρούφα
Δικηγόρου-πρώην προέδρου του Δ.Σ.Θ
Με τον τίτλο «απανθίσματα» κυκλοφόρησε (εκτός εμπορίου) ένας μικρός τόμος με κείμενα για τη δικαιοσύνη και τη δικηγορία του Μιχάλη Παναγιωτόπουλου. Ο Μ. Παναγιωτόπουλος ( πρωταθλητής Ελλάδας στο
άλμα είς ύψος στα νιάτα του) δικηγορεί από το 1957 κι΄ έχοντας συμπληρώσει 55 χρόνια δικηγορίας αποτελεί πλέον μια εμβληματική μορφή για τη δικηγορία στη Θεσσαλονίκη συνεχίζοντας να την υπηρετεί με εφηβική ζέση...
΄Έχουν ενδιαφέρον όσα γράφει ο εκλεκτός συνάδελφος για τα κακώς κείμενα στο χώρο της δικαιοσύνης και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ένας μαχόμενος δικηγόρος , που οφείλονται περισσότερο σε θέματα νοοτροπίας που δύσκολα αλλάζει κι΄ έτσι, όπως ο ίδιος σημειώνει ,παρά τις νομοθετικές επεμβάσεις στο άρθρο 282 του Κ.Π.Δ και τη θέληση του νομοθέτη κατ΄ εξαίρεση να επιβάλλεται η προσωρινή κράτηση, στην πράξη αυτή αποτελεί πάντα ισχυρό προπύργιο αντίστασης ανακριτών, εισαγγελέων και δικαστικών συμβουλίων και δυστυχώς μερικές φορές λειτουργεί ως «προκαταβολή» ποινής… ενώ και το Πενταμελές Εφετείο που συνεδριάζει μια φορά το μήνα ως δικαστήριο αναστολών κατά το άρθρο 497 παρ΄7 του Κ.Π.Δ απορρίπτονται κατά κανόνα οι αιτήσεις αναστολής και ματαιώνονται προσδοκίες και ελπίδες πάντων, δικαίων και αδίκων…Σωστά παρατηρεί ότι δίνουμε την εικόνα ΄Εθνους «κακούργων» με τη συχνή επίκληση του άρθρου 13 περ.στ΄ του Π.Κ από δικαστές και εισαγγελείς για την παραπομπή σε βαθμό κακουργήματος ενώ το πλημμέλημα ψυχορραγεί…κι΄ ότι το θεμελιώδες τεκμήριο αθωότητας του κατηγορουμένου στην πράξη τείνει να λειτουργεί ως τεκμήριο ενοχής για όποιον κάθεται στο εδώλιο..
Επισημαίνω μόνο ότι δεν είναι μάταιος ο αγώνας για αλλαγές. Πολλές φορές το δικηγορικό σώμα όταν είχε τεκμηριωμένες προτάσεις πετύχαινε να υιοθετηθούν από την πολιτεία. Ενδεικτικά μόνο υπενθυμίζω ότι τον Μάρτιο του 2005 που είχα εκλεγεί πρόεδρος του Δ.Σ.Θ απασχολούσε την επικαιρότητα το θέμα των λεγομένων «παραδικαστικών κυκλωμάτων».Τον ίδιο μήνα ο υπουργός ζήτησε προτάσεις και συγκρότησε ειδική νομοπαρασκευαστική επιτροπή που συμμετείχαμε μαζί με εκπροσώπους δικαστικών ενώσεων. Από τις προτάσεις που υποβάλλαμε οι περισσότερες έγιναν νόμοι κι΄ έτσι βελτιώθηκε ο τρόπος επιθεώρησης των δικαστηρίων με έκφραση γνώμης κι΄ από τους δικηγορικούς συλλόγους, έτσι απομακρύνθηκαν με «εθελουσία έξοδο» οι ανεπαρκείς δικαστές ,βελτιώθηκε το θεσμικό πλαίσιο της Σχολής Δικαστών κλπ.
Τελειώνοντας θα ήθελα να επισημάνω ότι πολλά πράγματα στο χώρο της Δικαιοσύνης θα βελτιώνονταν αν συνεχίζονταν η τακτική που είχε εγκαινιάσει ως υπουργός Δικαιοσύνης ο Α.Παπαληγούρας, δηλαδή η συμμετοχή σε όλες τις νομοπαρασκευαστικές επιτροπές του Υπουργείου Δικαιοσύνης εκπροσώπων των δικαστών, των δικηγόρων και πανεπιστημιακών. Η σύζευξη θεωρίας και πράξης δίνει πάντα σωστά αποτελέσματα.
