Όλοι αναγνωρίζουμε ότι τα πρώτα χρόνια του ανθρώπου είναι και τα πιο κρίσιμα. Αυτά που διαμορφώνουν τον μετέπειτα χαρακτήρα του, τον καθιστούν χρήσιμο πολίτη, για αυτό και η εκπαίδευση των παιδιών έχει...ανατεθεί σε καταρτισμένους δασκάλους, οι οποίοι σπούδασαν και αποφοίτησαν από παιδαγωγικές ακαδημίες, κλπ.
Στη συνέχεια, υπάρχει η εξίσου κρίσιμη, αλλά και απαραίτητη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, που επίσης διεξάγεται από καθηγητές (εκπαιδευτικούς) πτυχιούχους ΑΕΙ.
Και τέλος έχουμε την ανώτατη εκπαίδευση, που παράγει επιστήμονες, την οποία παρέχουν κάτοχοι μεταπτυχιακών και διδακτορικών τίτλων, και γενικά προσοντούχοι πανεπιστημιακοί «δάσκαλοι».
Σε όλα αυτά συμφωνούμε, αφού η παιδεία είναι ότι πιο σημαντικό, και για αυτό θέλουμε αυτοί που μας εκπαιδεύουν, αυτοί που σχηματίζουν το είναι μας, να είναι ειδικοί, σπουδαγμένοι, μορφωμένοι, κλπ.
Τότε όμως, γιατί αφήνουμε τον κάθε τυχαίο «πλάτανο» να μας επηρεάζει και να μας καθοδηγεί μέσα από την τηλεόραση, που αν μη τι άλλο, είμαι σίγουρος πως παίζει εξίσου σημαντικό, αν όχι σημαντικότερο ρόλο στην διαμόρφωση των χαρακτήρων μας (και ειδικά των παιδιών);
Πως γίνεται και χρειάζονται ειδικές σπουδές, κατάρτιση, ρύθμιση, αξιολόγηση, προδιαγραφές, νομοθεσία, κλπ για να διδάσκει κάποιος σε παιδάκια επί ένα 6ωρο, πέντε μέρες την εβδομάδα, και για εννιά μήνες τον χρόνο, την ίδια ώρα που οι «καραγκιόζηδες» της τιβί εκπέμπουν τις σαχλαμάρες και τον ακατάσχετο οχετό τους 24 ώρες το 24ωρο, 365 μέρες τον χρόνο, χωρίς να χρειάζεται να διαθέτουν ούτε καν στοιχειώδη τυπικά προσόντα;
Εντελώς ανεξέλεγκτα;
Αυτοί δεν διαπλάθουν χαρακτήρες;
Δεν διαμορφώνουν συνειδήσεις;
Η Τατιάνα, και η κάθε Τατιάνα, δεν επηρεάζει;
Και δεν αναφέρομαι σε κάτι μεταμεσονύκτιες περιθωριακές εκπομπές σαν το αλήστου μνήμης Ερωτοδικείο, αλλά για αυτές της λεγόμενης prime time, ή ακόμη χειρότερα, των μεσημεριανών ωρών.
Εκείνο το καθημερινό ανεκδιήγητο τσίρκο του Μουτσινά και της ανεγκέφαλης παρέας του, δεν δημιουργεί πολίτες; Χαϊβάνια μεν, πολίτες δε;
Και μιας και ανέφερα τον Μουτσινά, αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι πως εδώ και κάποια χρόνια, όποτε τυχαίνει μεσημεριάτικα να κάνω ζάπινγκ, και πέσω πάνω στην εκπομπή του, όλως τυχαία(!) κάθε μα κάθε φορά υπάρχει μια συγκεκριμένη ξανθιά μπίμπο που χτυπιέται, ή που κάνει πως λικνίζεται υπό τους ήχους κάποιας ανατολίτικης μουσικής, προσπαθώντας να επιβάλλει με το ζόρι …. το κέφι.
Μιλάμε για εντελώς γκαγκάν καταστάσεις.
Και όμως ο πολύς κόσμος τους παρακολουθεί, αλλιώς δεν θα υπήρχαν.
Όπως παρακολουθεί την Μενεγάκη, την Μελέτη, την Πάνια, και όλους αυτούς τους γελοίους τραχανάδες, που εδώ και χρόνια, εκμεταλλευόμενοι το ασύδοτο της τηλεοπτικής μας πραγματικότητας, πλουτίζουν στου κασίδη το κεφάλι.
Παρουσιάζοντας την πνευματική τους ένδεια στο γυαλί, θεωρώντας πως απευθύνονται σε εξίσου ηλίθιους ιθαγενείς (και ίσως να έχουν και δίκιο εδώ που τα λέμε).
Όμως τι προσόντα έχουν όλοι αυτοί, για να μπαίνουν καθημερινά μέσα στα σπίτια μας και να επηρεάζουν τα παιδιά μας;
Ποιος τους κρίνει, και ποιος τους αξιολογεί, εκτός από τους περίφημους (δειγματοληπτικούς) δείκτες θεαματικότητας;
Τι το ιδιαίτερο έχει η Τατιάνα που να της επιτρέπεται να εκφέρει άποψη, και μάλιστα να εισακούεται, και να χειροκροτείται από τα ζόμπι που πηγαίνουν στο στούντιο για να την θαυμάσουν από κοντά;
Τι σπουδές έχει κάνει (πέραν του δημοτικού) η συγκεκριμένη, για να μπορεί να αγγίζει και να θίγει κρίσιμα κοινωνικά, ψυχολογικά, συναισθηματικά, και ερωτικά ζητήματα;
Και οι διάφορες καλτάκες να την ακούνε με το στόμα ανοιχτό;
Δεν βλέπουν όλοι αυτοί πως η αυτοκράτειρά τους είναι (πνευματικά) γυμνή;
Ένα τίποτα;
Είμαστε δηλαδή τόσο οπισθοδρομική και παρηκμασμένη κοινωνία, που πλέον αφήσαμε τους γελωτοποιούς να μας κυβερνούν;
Επειδή οι «βασιλιάδες» αποδείχθηκαν ανίκανοι;
Ποιος είναι ο Κανάκης, ο Αρναούτογλου, ο… Φούφουτος, και όλοι αυτοί οι μαϊντανοί (που αμφιβάλλω αν τελείωσαν το γυμνάσιο) που καθημερινά μας το παίζουν κήνσορες, κουνώντας το δάχτυλο και εκφέροντας άποψη επί παντός του επιστητού;
Τι εχέγγυα έχουν;
Και γιατί τους το επιτρέπουμε;
Δεν είμαι από αυτούς που συμφωνούν με όλη αυτή την (πανευρωπαϊκή) μόδα των τελευταίων ετών περί της ανάγκης για πιστοποίηση του οποιουδήποτε επαγγελματία.
Βάσει της οποίας ακόμη και ο βοηθός κρεοπώλη ή η κομμώτρια θα πρέπει να πάνε σε κάποιο ΙΕΚ για να «πιστοποιηθούν» στο επάγγελμά τους.
Αλλά άλλο αυτό, και άλλο ο κάθε βοηθός κρεοπώλη, και η κάθε κομμώτρια να μπορεί να έχει μια εκπομπή και να αμολάει τις «θέσφατες» σαχλαμάρες του μέσα στο σπίτι μου.
Να τον ακούει το παιδί μου.
Και να λατρεύεται κι από πάνω από την «ηλίθια πλειοψηφία».
Ήμαρτον δηλαδή….
