του Βλάση Γωγούση
Που να σας τα λέω φίλοι/ες μου τι έπαθα χθες :
Φρεσκοξυρισμένος, φρεσκοκουρεμένος, μπανιαρισμένος, με ελάχιστο αλλά καταπληκτικό άρωμα ( το άρωμά μου - για τις άπειρες θαυμάστριες μου το γράφω- είναι το...
Farenheit ! ) , ντυμένος με το κοτλέ μπλε κουστούμι μου, γραβάτα Yves Saint Laurant , παπούτσι Timberland και ύφος 24 …... καρδιναλίων , περιδιάβαζα την Τσιμισκή , καμαρωτός σαν .....γύφτικο σκεπάρνι !
Κάποια στιγμή παίρνει το μάτι μου έναν δίμετρο κορίτσαρο που έρχονταν χαμογελαστό προς το μέρος μου :
Ισιώνω το κορμί μου, παίρνω το χαμογελαστό –γοητευτικό μου ύφος και ….αναμένω.
Αυτή πλησιάζει , μου χαμογελάει,
«Συγνώμην - μου λέει - ( είμαι έτοιμος να …λιώσω, )
« ναι κούκλα μου , της λέω, τι μπορώ να κάνω για σένα; »
«έχεις ώρα παππού »; με ρωτάει και..….καταρρέω.
Άτιμη κενωνία !
Δρ Βλάσης Γωγούσης
