Γράφει ο Σπύρος Χατζάρας - Δημοσιογράφος
Πριν τη Σύνοδο Κορυφής...
Η Ουάσιγκτον, φοβάται την επιστροφή Μπερλουσκόνι στην Ιταλία, και το καζάνι που βράζει στην Ισπανία , και το λέει προς όλους και σε όλους τους τόνους.
Ο αντιπρόεδρος Μπάιντεν μάλιστα μετέφερε την οδηγία προς την Μέρκελ και τον Φρ. Ολάντ, ότι «η Ε.Ε. πρέπει να κάνει περισσότερα για να σταματήσει τον Μπερλουσκόνι και για να στηρίξει τον Ραχόι και τον Σαμαρά».
Την ίδια ανησυχία, με άλλα λόγια, εξέφρασε ο πρόεδρος «της Τράπεζας του Θεού», της Goldman Sachs , και φίλος του Αβάπτιστου, κ.Γκάρι Κοέν. (Για τον Κοέν άνοιγαν τις σαμπάνιες στο Πεντελικό οι Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου).
« Η Ευρώπη, είπε, αντιμετωπίζει ακόμη θεμελιώδη προβλήματα και οι πολιτικοί της δεν φαίνεται να έχουν συγκεκριμένο σχέδιο για να δημιουργήσουν οικονομική ανάπτυξη στον δοκιμαζόμενο Νότο, σε χώρες όπως η Ελλάδα.Κανένας δεν έχει λύσει ακόμη το θέμα της οικονομίας της Ευρώπης. Κανένας δεν μου έδωσε μία εξήγηση για το πώς πραγματικά πρόκειται να δημιουργήσουμε ανάπτυξη στην Ελλάδα, ή στην Ισπανία». Το ευρώ είναι το μεγάλο εμπόδιο για τις χώρες του ευρωπαϊκού νότου, κατά τον Κόεν, που προτείνει σε Ρώμη-Μαδρίτη-Αθήνα και Λισσαβόνα, είτε ραγδαία υποτίμηση, είτε έξοδο από το ευρώ, είτε «ευρώ 2».(των φτωχών).
Ο κ. Κοέν, με απλά αμερικάνικα, είπε, ότι ο Τόμσεν, και ο LSE-Στουρνάρης, είναι «πολύ μα@άκες» που παραμένουν «έντονα αισιόδοξοι» ότι θα κάνουμε εξαγωγές και που περιμένουν να περάσει η μανδάμ Ανάπτυξις από την Ελλάδα το 2014.
«Το ευρώ είναι υπερβολικά ακριβό για τις χώρες του Νότου και με ένα υπερβολικά ισχυρό νόμισμα... είναι πολύ, πολύ δύσκολο να επιτύχουν την ανάπτυξη», είπε ο Γκάρι, την ώρα που οι αναλυτές της Goldman Sachs, της Societe Generale και της Nomura εξετάζουν σενάρια με ισοτιμία του Ευρώ έναντι του δολαρίου στο 1,40. Σύμφωνα μάλιστα με την Societe Generale, το ευρώ αναμένεται να «χτυπήσει» το 1,40 τον Μάρτιο, αλλά εάν δεν το κάνει μέχρι τότε, θα είναι «όλο και πιο δύσκολο» αυτό να συμβεί.
Το ευρώ, λόγω της χαλαρής νομισματικής πολιτική του δολαρίου του γεν και της στερλίνας, ανατιμήθηκε απότομα τον Ιανουάριο και την 1η Φεβρουαρίου, χτύπησε ταβάνι. Ανέβηκε στα 1,3711 δολάρια, την υψηλότερη ισοτιμία από τα μέσα Νοεμβρίου 2011, και έκανε τον σοσιαλιστή υπουργό Οικονομικών της Γαλλίας Πιέρ Μοσκοβισί , να δηλώσει: «Το ευρώ είναι σταθερό. Το ευρώ είναι ισχυρό. Ενδεχομένως υπερβολικά ισχυρό, από ορισμένες απόψεις».
Από τις 4 Φεβρουαρίου, μετά την υπόσχεση του Μπερλουσκόνι στους Ιταλούς περί επιστροφής του φόρου ακινήτων του 2012, έπιασε τις «αγορές» μια αγωνία, μήπως το κεντροαριστερό λαμόγιο, ο Πιερλουίτζι Μπερσάνι , δεν κατορθώσει να εξασφαλίσει πλειοψηφία του (αριστερού) Δημοκρατικού Κόμματος στις Ιταλικές εκλογές, διότι κλείνει επικίνδυνα η ψαλίδα με τον καπιταλιστή, δεξιό εκατομμυριούχο, Σίλβιο Μπερλουσκόνι, και το Ευρώ έπεσε στα 1,35 δολάρια, καθώς το «πλήγωσε» και ο απόηχος του σκανδάλου της ισπανικής διεφθαρμένης κομματοκρατίας.
Και τότε εμφανίστηκε ο σοσιαλ-ληστής Φρανσουά Ολάντ στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, και είπε το αυτονόητο: «Μια νομισματική ένωση πρέπει να έχει συναλλαγματική πολιτική, αλλιώς η συναλλαγματική ισοτιμία που της επιβάλλεται δεν αντιστοιχεί στην πραγματική κατάσταση της οικονομίας».
Ο Φρανσουά ξέχασε ότι η ΕΕ έχει την συναλλαγματική πολιτική, που της επιβάλλεται και απηύθυνε (μελοδραματική) έκκληση προς τους ηγέτες της Ευρωζώνης, (την Μέρκελ) να συμφωνήσουν σε μεσοπρόθεσμη νομισματική πολιτική για το ευρώ, ώστε η ενίσχυση του κοινού νομίσματος να μην δυσχεραίνει την προσπάθεια ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας
Μετα έβαλε τα κλάματα και είπε: «η άνοδος του ευρώ από το καλοκαίρι και μετά υπονομεύει τις προσπάθειες των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων να εξυγιάνουν τα δημόσια οικονομικά τους και να βελτιώσουν την ανταγωνιστικότητα τους.Είναι παράδοξο όταν ζητείται από ορισμένες χώρες να προσπαθήσουν να ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητα τους και ταυτόχρονα να καθίστανται ακριβότερες οι εξαγωγές τους. Οι προσπάθειες των χωρών να βελτιώσουν την ανταγωνιστικότητα τους εκμηδενίζονται από την αξία του ευρώ».
Ο Φρανσουά, μιλούσε προς το γαλλικό ακροατήριο που βλέπει την ανταγωνιστικότητα της Γαλλίας να υποχωρεί ραγδαία έναντι της Γερμανίας και τις γαλλικές εξαγωγές να πέφτουν. Εάν ήθελε να αμφισβητήσει την πλήρη ανεξαρτησία της ΕΚΤ, θα μπορούσε να κάνει ότι και ο Αμπε στην Ιαπωνία. Να ζητήσει δημοψήφισμα στον γαλλικό λαό. Θα μπορούσε ακόμα να προτείνει ότι και ο Μπερλουσκόνι. Αλλά είπαμε ο στόχος ήταν να κοροϊδέψει το γαλλικό κοινό και τους ευρωπαίους σοσιαλ-ληστάς.
Στη Σύνοδο Κορυφής δεν πρόκειται να γίνει τίποτα. Η καταρχήν συζήτηση για το Ευρώ, το γιέν, τη στερλίνα και το δολάριο, θα γίνει στη συνάντηση του G20 στη Μόσχα στις 14-15 Φεβρουάριου.
Ο καθοριστικός παράγων όμως, είναι οι Ιταλικές εκλογές. Όπου εάν οι αναποφάσιστοι Ιταλοί, ψηφίσουν μια πραγματική Κεντρική Τράπεζα και επιστροφή του Χαρατσιού, τότε το «αυστηρό πρόγραμμα λιτότητας» θα πάει περίπατο, μαζί με την πολιτική των Βρυξελών.
