Στους πόσους τον καίτε;

Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Η Λαμπρή πέρασε και πάλι αγέρωχη. Οι οβελίες στο πόστο τους, η κρασοκατάνυξη επίσης, τα λαμόγια πρώτες μούρες στους ναούς υπό την προστασία των ΜΑΤ και των λοιπών αστυνομικών δυνάμεων, ο πρωθυπουργός...

κάτι ψέλλισε για να κρατήσουμε στην ψυχή μας και στην καρδιά μας και από αύριο τα δικά μας τα κεφάλια μέσα και τα δικά τους τα κεφάλαια, όπως πάντα, έξω. Μόνο που μαζί μας δεν ήταν φέτος περί τις 4.000 συμπατριωτών. Δεν έγινε προσκλητήριο νεκρών μέρες πούναι. Γιατί να  χαλάμε τη ζαχαρένια μας; Δεν άκουσα κανέναν να λέει ή να γράφει το παραμικρό. Ξεχασμένοι ως παράπλευρες απώλειες της σωτήριας νεοφιλελευθεροσοσιαλιστικής πολιτικής που κατατρώει τα σωθικά μας.

Είναι γεγονός πως η κ. Αλ Σαχλέ μας έχει ενημερώσει εγκαίρως, ώστε να μην απορούμε, αλλ’ αντιθέτως να προσπερνούμε το μείζον ζήτημα των αυτοκτονιών στη χώρα μας. Οι αυτόχειρες έχουν κάποιο πρόβλημα ψυχικό, εξ ου και αποφασίζουν να θέσουν τέρμα στη ζωή τους, μας είπε. Δεν είμαι ψυχίατρος ουδέ ψυχολόγος, εξ ου και δεν μπορώ να κρίνω τη σοφία της παμμέγιστης κ. Σαχλέ. Μπορώ να δεχθώ ότι οι συμπατριώτες μας που απεδήμησαν οικειοθελώς εις Κύριον είχαν κάπως πιο αδύναμα ανακλαστικά στη λαίλαπα των εξοντωτικών σωστικών μέτρων που έχουν λάβει σήμερα οι σωτήρες μας. Ίσως να βρέθηκαν σε κάποια στιγμή απόγνωσης προ του φάσματος της οικονομικής συντριβής και πίστεψαν πως τη λύτρωση φέρνει ο θάνατος. Πάντως, το φαινόμενο των αυτοκτονιών που έχει λάβει τραγικές διαστάσεις την τελευταία τριετία δεν μπορεί με τίποτε να αποδοθεί σε εγγενείς ατέλειες των αυτοχείρων. Αν δεν υπήρχαν οι εξωγενείς παράγοντες που ανέδυσαν τις ατέλειες αυτές, η συντριπτική πλειονότητα των αυτόχειρων συμπατριωτών μας θα εξακολουθούσαν σήμερα να είναι μαζί μας.    

            Πάντως, το φαινόμενο φαίνεται να μη συγκινεί τους συγκυβερνήτες μας, οι οποίοι είναι του δόγματος «οι νεκροί με τους νεκρούς και οι ζωντανοί με τους ζωντανούς». Προ πάντων όταν τους νεκρούς δεν μπορεί να τους διορίσει κανείς, ώστε να υφαρπάξει την ψήφο τους. Οι νεκροί δεν έχουν κινητά για να λαμβάνουν ψυχρά ευχετήρια μηνύματα τις γιορτινές ημέρες. Οι νεκροί δεν μπορούν να δημοσκοπηθούν, ώστε να διαδοθεί το ποθητό αποτέλεσμα στα πέρατα της επικράτειας και να πεισθούμε ότι η πραγματικότητα είναι αυτή που διαδίδουν τα παπαγαλάκια και όχι αυτή που βιώνουμε.

            Βλέπουμε, λοιπόν, όλο το παιχνίδι να παίζεται γύρω από το «διορίζειν». Ο κ. Κικίλιας, το μόνον μεμπτόν που γνωρίζω για τον οποίον είναι ότι βόλεψε τη γυναίκα του και την κουνιάδα του, εκπαραθυρώθηκε, επειδή λέει δεν διόρισε σε διευθυντικές θέσεις τού υπ’ αυτόν οργανισμού δύο στελέχη της ΝΔ.  Ο ΓΑΠ, ευρεθείς τυχαίως εις την χώραν, έσπευσε να μας ενημερώσει ότι η αποπομπή Κικίλια μας γυρίζει πίσω σε πελατειακές συναλλαγές και πρακτικές, οι οποίες μας οδήγησαν στον γκρεμό. Αυτός ο καημένος δεν είχε διορίσει κανέναν. Ούτε τα στελέχια του. Είναι άσπιλος και αμόλυντος. Κυβέρνησε την Ελλάδα χωρίς ρουσφέτια. Εγώ είμαι αυτός που διορίζω από συστάσεως ελληνικού κράτους. Εγώ ίδρυσα τα πράσινα τάγματα ασφαλείας της δεκαετίας του ΄80, εγώ διόγκωσα τον Δημόσιο Τομέα. Εγώ ήμουν αρχηγός κρατικοδίαιτου κόμματος. Εγώ είμαι που δεν άφηνα τον κ. Κικίλια να διορίζει γαλάζιους.

            Προ ημερών είχα γράψει για τη «Δικτατορία του αληταριάτου». Τελείωνα το αρθρίδιο εκείνο με τις λέξεις «Διορίζομεν και διατάσσομεν» για να περιγράψω την παρούσα κατάσταση.

            Όλοι αυτοί που δήθεν μας επιβάλλουν τις μεταρρυθμίσεις και μας απονέμουν τα εύσημα, επειδή δήθεν βαδίζομεν σταθερά στον δρόμο των μεταρρυθμίσεων, δεν έχουν ακούσει κάτι για τους διορισμούς; Δεν έχουν ακούσει ότι οι πολιτικοί μας ένα και μόνο προσόν και ενδιαφέρον έχουν;  Δεν έχουν αντιληφθεί ότι μόνον με διορισμούς μπορεί κανείς να σταδιοδρομήσει πολιτικά; Αφού μας έχουν ρίξει στα τέσσερα, γιατί δεν απαιτούν κάποια διαφάνεια στους διορισμούς; Γιατί δεν απαιτούν κάποια ηθική αναβάθμιση του πολιτικού συστήματος; Επειδή έτσι διαιωνίζεται το σύστημα που μας υποτάσσει στα κελεύσματά τους. Επειδή αυτοί απλώς δέχονται εισηγήσεις της ντόπιας αλήτ, τις οποίες μετατρέπουν σε must για να βγούμε δήθεν από την κρίση. Μεταρρύθμιση γι’ αυτούς δεν είναι τίποτε  πέρα από  τη συγκέντρωση κεφαλαίων για την αποπληρωμή των δανεικών. Αυτός είναι και ο λόγος που έχουν ταυτίσει τον όρο «επένδυση» με τον όρο «πώληση». Αγοράζει κάποιος τον άκρως προσοδοφόρο, ακόμη και με κρατική κακοδιοίκηση, ΟΠΑΠ και αποκαλούμε τον αγοραστή «επενδυτή» και την αγορά «επένδυση». Κάπως έτσι αντιλαμβάνονται και τον όρο  «μεταρρύθμιση».

            Σεις, όμως, οι άλλοι που κορδακίζεσθε στην αντίπερα όχθη πουλώντας μούρη, και δη σοσιαλιστική, που φοράτε και «κοινωνικό» προσωπείο, πότε θα αρχίσετε να ασχολείσθε με το φαινόμενο της αυτοκτονίας; Μία προ ημερήσιας διάταξης συζήτηση στη Βουλή; Μία διαδήλωση-μνημόσυνο για τους αδικοχαμένους στον βωμό των Μνημονίων αδελφούς; Δεν πιστεύω να σας το απαγορεύσει ο Καμίνης. Κάντε κάτι τέλος πάντων βρε αδερφέ! Στη χώρα δεν υπάρχουν μόνον οι απλήρωτοι λαθρομετανάστες της Μανωλάδας. Ούτε και ωφελεί να ανέχεσθε ηλίθιες ρητορικές ερωτήσεις τύπου «τί πρέπει να γίνει με τους επίορκους δημοσίους υπαλλήλους;» και να απαντάτε «πρέπει να απολυθούν». Υπάρχει έστω και ένας Έλληνας, εκτός από τον επίορκο, που πιστεύει ότι ο επίορκος πρέπει να παραμείνει στη θέση του; Μπήκατε όλοι στο τρυπάκι των επίορκων δημοσίων υπαλλήλων και πορεύεσθε. Με τους επίορκους πολιτικούς αντιπάλους σας θα ασχοληθείτε ποτέ;    

Πόσοι ακόμη πρέπει να αυτοκτονήσουν για να καεί ο εγκέφαλός σας να ησυχάσουμε;

Σωτήριος Καλαμίτσης

Φίλος του γιατρού Γωγούση