Ως γνωστόν, μαλάκες υπάρχουν υπάρχουν παντού.Οι πολύ μαλάκες όμως ξεχωρίζουν. Όχι για το άρωμά τους, αλλά για το κόμπλεξ τους. Ένα χαρακτηριστικό "στιγμιότυπο" του μαλάκα είναι να αποκαλεί ....
Ιστανμπούλ την Κωνσταντινούπολη, όταν απευθύνεται σε ελληνικό ακροατήριο. Εξηγήσαμε πολλές φορές (π.χ. εδώ ή εδώ) τους λόγους, για τους οποίους είναι σαλεμένος εθνικιστής και φυσικά χοντρομαλάκας, όποιος αποκαλεί Ιστανμπούλ την Κωνσταντινούπολη. Aυτοί που το κάνουν, το κάνουν μόνο από κόμπλεξ και ανασφάλεια και όχι από ιδεολογικό οίστρο. Θέλουν να ετεροπροσδιοριστούν. Αισθάνονται μηδενικά κι αισθάνονται την ανάγκη να προκαλέσουν για να κεντρίσουν την προσοχή (το γνωστό ως "σύστημα Νάσοου Θεοδωρίδη"). Να πουν κάτι που θα ενοχλήσει τους πολλούς ή τους "άλλους". Όπως οι κάγκουρες των γηπέδων, που βρίζουν επί 90 λεπτά τη μάνα του διαιτητή ή ενός αντιπάλου. Από την ίδια ακριβώς καγκουριά πάσχουν και οι κάγκουρες των γηπέδων και οι κάγκουρες της πολιτικής.
Νομίζουν οι κομπλεξικοί κάγκουρες δηλαδή, ότι αποκαλώντας την Κωνσταντινούπολη "Ιστανμπουλ", κατατάσσεσαι αυτομάτως, σε μια φαντασιακή πολιτική παράταξη που είναι διεθνιστική, αντιμιλιταριστική κι άλλες τρίχες κατσαρές, με τις οποίες ασχολούνται όσοι σαλεμένοι δεν έχουν δουλειά, αλλά έχουν πολύ χρόνο για να μαλακίζονται.
Δεν είναι θέμα "ανθελληνισμού" είναι απλά κατάχρηση πεοπαλινδρόμησης.
(o μαλάκας ας πούμε, θα δεί αυτό το βίντεο με τους παρανοϊκούς να σφάζουν τον ιερέα κι επειδή θέλει να εκνευρίσει τους άλλους θα σχολιάσει ...υπέρ των παρανοϊκών που σφάζουν - δείτε τα σχόλια στο βίντεο, υπάρχει μόνο ένας που χαίρεται για την εκτέλεση και είναι φυσικά Έλληνας! Ο ίδιος θα γράφει όσο μπορεί περισσότερο "Ιστανμπούλ" για τον ίδιο λόγο που του άρεσε η εκτέλεση).
(o μαλάκας ας πούμε, θα δεί αυτό το βίντεο με τους παρανοϊκούς να σφάζουν τον ιερέα κι επειδή θέλει να εκνευρίσει τους άλλους θα σχολιάσει ...υπέρ των παρανοϊκών που σφάζουν - δείτε τα σχόλια στο βίντεο, υπάρχει μόνο ένας που χαίρεται για την εκτέλεση και είναι φυσικά Έλληνας! Ο ίδιος θα γράφει όσο μπορεί περισσότερο "Ιστανμπούλ" για τον ίδιο λόγο που του άρεσε η εκτέλεση).
