Γράφω αυτό το σημείωμα και αφεύκτως ο νους μου ανατρέχει πριν 39 (παρά λίγες ημέρες) χρόνια πίσω, όταν, φοιτητής ακόμη στη Φιλοσοφική Αθηνών, ανέβαινα με δέος, αλλά και με ενθουσιασμό εφήβου, τα σκαλιά που οδηγούν στον α΄ όροφο του ίδιου κτηρίου και σήμερα, εις την οδό ...
Ακαδημίας 52.
Ησαν εκεί τα πρώτα γραφεία της «ΑΥΓΗΣ», της οποίας το πρώτο φύλλο είχε κυκλοφορήσει ξανά στις 4 Αυγούστου 1974, μετά το κλείσιμο της ιστορικής εφημερίδας από τους δικτάτορες.
Ήσαν λίγες ημέρες μετά -6 ή 7 Αυγούστου 1974- και με περίμενε ο συνδιευθυντής του φύλλου αείμνηστος Θανάσης Τσουπαρόπουλος να με καλωσορίσει στην εφημερίδα με την εξής φράση: «Μάκη να είσαι αριστερός, καλώς μας ήλθες, αλλά εδώ, πάνω από όλα, θα είσαι δημοσιογράφος. Και δημοσιογράφος σημαίνει, κυρίως και πρωτίστως, να ψάχνεις την είδηση και να τη διασταυρώνεις από κάθε άποψη, να μην γράφεις ανακρίβειες και πολύ περισσότερο ψέματα. Όλα τα άλλα πρέπει να ακολουθούν, διότι ο δημοσιογράφος είναι πάνω από όλα δημοσιογράφος, αφήνοντας στην άκρη τις πολιτικές-κομματικές του επιλογές»(...)
Αυτή η φράση του αγαπημένου μου «κύριου Θανάση» (ποτέ δεν αισθάνθηκα ωραία να του μιλήσω στον ενικό και να τον αποκαλέσω απλώς Θανάση), καλού φίλου του πατέρα μου Χαρίλαου Θρ. Μηχιώτη που έφυγε πέρυσι το Νοέμβριο και με σύσταση του οποίου πήγα στην «ΑΥΓΗ», με συνόδευε πάντοτε. Και τα ίδια μου έλεγε, με το δικό του τρόπο, ο συνεκδότης του φύλλου και αείμνηστος Λευτέρης Βουτσάς, με τον οποίο συνδεθήκαμε συντόμως, ως οικογένεια, με στενή φιλία, αδιατάρακτη ως το θάνατό του.
Προσωπικώς θα τιμώ πάντοτε την μνήμη και του Θανάση Τσουπαρόπουλου και του Λευτέρη Βουτσά και η στάση ζωής τους θα με εμπνέει πάντοτε. Αγνοί αριστεροί!
Το πρόβλημα, όμως, γιά μένα είναι τί μένει από την αθώα-ναι αθώα...-«ΑΥΓΗ» εκείνων των ημερών και των χρόνων που ακολούθησαν, στη σημερινή «ΑΥΓΗ» του πολιτικού μορφώματος του ΣΥΡΙΖΑ, πέραν του ίδιου ονόματος, που είναι ίσως και το μόνο κοινό, πλέον.
.jpg)
.jpg)
Χάθηκε η αθωότητα, πνίγηκε η πίστη και η συνέπεια στην ανεξάρτητη δημοσιογραφία και επιβλήθηκε ο πιο στενός και στυγνός έλεγχος του κόμματος-επιχειρηματία που την εκδίδει. Οι κομματικές σκοπιμότητες κρίνουν τα πάντα, οι δημοσιογράφοι του φύλλου έχουν μετατραπεί-εκουσίως ή ακουσίως- σε άβουλους προπαγανδιστές, ο γκαιμπελισμός θριαμβεύει. Και σε αυτό το βωμό πνίγεται το στοιχειώδες, που δεν είναι άλλο από τη διασταύρωση της είδησης, του γεγονότος καθ’ εαυτού, εκτός ή εντός εισαγωγικών, ώστε να απομονωθεί το γεγονός από τη φούσκα, από την επιτηδευμένη εικόνα που σκοπίμως καλλιεργείται και η οποία κινδυνεύει να σε παρασύρει!
Άραγε τα προηγούμενα είναι «ξεπερασμένα» γιά τους ΣΥΡΙΖΑίους δημοσιογράφους, οι οποίοι θέλουν να αυταπατώνται ότι αποτελούν την «ηγεμονεύουσα δύναμη»(...) εις το χώρο των ΜΜΕ και θέλουν εν πολλοίς και να το επιβάλλουν παντί τρόπω; Ο σύντροφος και συνάδελφος Γιώργος Σαββίδης, πρόεδρος από το «Κόμμα» εις την ΠΟΕΣΥ και πρώτος μου προϊστάμενος εις την «ΑΥΓΗ» (πριν μεταπηδήσει εις την «ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ», ναυαρχίδα του Τύπου της Δεξιάς της εποχής), ουδέν έχει αντιληφθεί γιά τον εκτροχιασμό της «ΑΥΓΗΣ»; Οι έτεροι ΣΥΡΙΖΑίοι της «Συσπείρωσης» του αλήστου μνήμης προέδρου Τρίμη της ΕΣΗΕΑ ομοίως ουδέν και καλούν γενικώς σε «ανατροπη» κλείνοντας τα μάτια τους γιά το γκουλάγκ του ΣΥΡΙΖΑ, επί της οδού Αγίου Κωνσταντίνου 12, των Μουλόπουλου-Στούμπου-Φίλη και λοιπών αριστερών επικοινωνιολόγων της προπαγάνδας και της παραπληροφόρησης;
Αυταπατώνται εις τη σημερινή «ΑΥΓΗ», αν προσδοκούν ότι ένα «ζητούμε συγνώμη» θα λυθεί το μέγα πρόβλημα-ασυγχώρητο ατόπημα με τον Τάκη Θεοδωρόπουλο (της «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ»), ο οποίος με περισσή ευκολία βαπτίσθηκε «νοσταλγός του Χίτλερ», ταυτιζόμενος με τον Τaki του Βρετανικού Spectator, εκ του...μακρόθεν προέδρου του ΕΚΕΒΙ...«Ορθολογισμός και μεταρρύθμιση τώρα» ήταν, μάλιστα η τελευταία φράση του συντάκτη του σχετικού κειμένου Α.Γ. (αλήθεια, γιατί δεν είχε το θάρρος να βγει επωνύμως;...), μάλλον του θρασύτατου ψεύτη, γιά του οποίου το διαπραχθέν όνειδος, η «ΑΥΓΗ» προσβλέπει στη λήθη, μέσω μιάς υποκριτικής συγνώμης, καίτοι πρόκειται γιά καραμπινάτη περίπτωση δημοσιογραφικής κατάχρησης εξουσίας και πρόδηλης κατασυκοφάντησης, με εγνωσμένο δόλο.
Ποιός είναι ο δόλος; Ο δόλος είναι στην προσπάθεια να αμαυρωθεί ο δημοσιογράφος-αρθρογράφος της αντιδραστικής-υποτίθεται- «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ», συστημικό φύλλο γαρ, οι απόψεις του οποίου δεν αρέσουν διόλου εις το κομματικό ιερατείο της Κουμουνδούρου και κατ’ επέκτασιν εις τους υποτελείς του-πληρωμένους κονδυλοφόρους της «ΑΥΓΗΣ». Συνεπώς έπρεπε να κατασκευασθεί ένα «γεγονός», ώστε να πληγεί ο ατυχής «δράστης». Όπερ και εγένετο επακριβώς...
Αν η «ΑΥΓΗ» ήθελε να έχει την ελάχιστη δόση αξιοπιστίας, ως προς τη δήθεν αποκάλυψη γιά τον Τάκη Θεοδωρόπουλο, θα έδει πρωτίστως να δημοσιοποιήσει το πραγματικό επώνυμο του εμφανιζόμενου ως Α.Γ, ώστε η «συγνώμη» της να έχει και κάποια ελάχιστη αξία. Δεύτερον θα έπρεπε να διακόψει πάραυτα τη συνεργασία μαζύ του, αν υπάρχει, διότι παρεβίασε με βάναυσο τρόπο τη δημοσιογραφική δεοντολογία. Τούτο θα διευκόλυνε και την ΕΣΗΕΑ-παρά την αναμενόμενη κωλυσιεργία, έστω, των τριών ΣΥΡΙΖΑίων εις το ΔΣ-να κινήσει τη διαδικασία πειθαρχικού ελέγχου, ακόμη και αυτεπαγγέλτως, κατά του Α.Γ., καθ’ ο μέτρο αποτελεί μέλος της Ενώσεως, αν αποτελεί. Και ακόμη προκειμένου να ασκηθούν ένδικα μέσα και εναντίον του!
Συνεπώς η «ΑΥΓΗ», με την εύκολη και χλυαρή στάση την οποία επέλεξε, μάλλον καλύπτει τον δράστη, την ανωνυμία του οποίου ουσιαστικώς στηρίζει.Πώς κατάντησε έτσι αυτή η ιστορική εφημερίδα, από την οποία αναδείχθηκαν τόσοι και τόσοι ικανοί δημοσιογράφοι...
Αλλά το θέμα δεν εξαντλείται εδώ, διότι έχει-κυρίως- «ιδεολογική» βάση. Σιαμαία της ίδιας μήτρας του σταλινισμού, οι του ΣΥΡΙΖΑ και της «ΑΥΓΗΣ» (και η ομογάλάκτη αδελφή της «Εφ.Συν» δεν εξαιρείται σε πολλά σημεία, αν και χρησιμοποιεί ως φύλλο συκής τον αυτοπροσδιορισμό «ανεξάρτητη συνεταιριστική απογευματινή εφημερίδα») θητεύουν εις τη «δοκιμασμένη» σχολή της, Σοβιετικού τύπου, κατευθυνόμενης προπαγάνδας υπό ψευδοδημοσιογραφικό μανδύα, η οποία πρεσβεύει:
-Ότι «αλήθεια είναι ό,τι συμφέρει το λαό», το λαό τους, δηλαδή μία μειοψηφία-δυνάστη της πλειοψηφίας, και
-Ότι, κατά των ετέρων αντιδραστικών, οι οποίοι έρχονται να αμφισβητήσουν τις θέσεις και το κύρος-μειωμένο ή ανύπαρκτο-της ηγεσίας, δεν υπάρχει τίποτε άλλο από τον «πόλεμο» με κάθε μέσο και με κάθε τρόπο, ακόμη και κάτω από τη μέση...
Αν ο Γερμανός δημοσιογράφος της «Frankfurter Allgemeine Zeitung» έτρεφε την αυταπάτη ότι θα έπαιρνε συνέντευξη από «σύγχρονο Ευρωπαίο πολιτικό ηγέτη», καίτοι δεδηλωμένο οπαδό του αυταρχικού Βενεζουελανού δρόμου προς το σοσιαλισμό ή της κομμουνιστικής δυναστείας των Κιμ της ΛΔ Κορέας ή των μετακομμουνιστών του Die Linke της πρώην ΓΛΔ επί παραδείγματι, τότε θα πρέπει να διδάχθηκε από το πάθημά του.
Μπορεί ο πρόεδρος Αλέξης να μην αρνείται τις συνεντεύξεις, αλλά μόνον όπου είναι ελεγχόμενης ροής τουλάχιστον και κατά το δυνατόν σε δημοσιογράφους ο «φάκελλος» των οποίων έχει ελεγχθεί από τον μηχανισμό προπαγάνδας-αντιπληροφόρησης του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά με τον Michael Martens η Ασφάλεια του «Κόμματος» μάλλον την πάτησε εις το εισηγητικό της.
Εξ αυτού δε του λόγου, όταν άρχισαν οι πρόχειρες- μέχρις σημείου βλακείας- ερωτήσεις του Γερμανού δημοσιογράφου και ο πρόεδρος Αλέξης είδε ότι δεν τον συμφέρει, γιά τις ανάγκες της προσωπικής του εικόνας η υπό εξέλιξη συνέντευξη, πολύ απλά του έδειξε την πόρτα, αντί, ως ευγενής οικοδεσπότης, να τον αντιμετωπίσει πολιτικώς!
Και η «ΑΥΓΗ» ανέλαβε να διαρρεύσει πρώτη το γεγονός με τον «προβοκάτορα» δημοσιογράφο (κατά την χθεσινή «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ», η οποία επιχειρεί επίθεση φιλίας προς την Κουμουνδούρου, υπό τη νέα της διεύθυνση), εν είδει προληπτικής επίθεσης ή preamptive attack κατά τα στρατιωτικά δόγματα, ώστε να αφοπλισθεί η βόμβα εγκαίρως. Aυτή η επίθεση συνεχίζεται και εις το σημερινό φύλλο, με σχόλιο «νταηλίδικου» ύφους και ήθους.
Ίσως θα ήταν πιό εύκολο γιά την ομάδα προπαγάνδας των γκαιμπελίσκων του επιφορτισμένου προς τούτο μέλους της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, να μην συναινούν του λοιπού σε «ζωντανές»συνεντεύξεις. Αλλά να ζητούν τις ερωτήσεις και να απαντούν σε όσες θέλουν από αυτές. Ή-κάτι πιό δοκιμασμένο- να κατασκευάζουν οι ίδιοι συνεντεύξεις και να δίνουν έτοιμα τα σχετικά κείμενα προς τους «ημετέρους» δημοσιογράφους, με την παραχώρηση-το πολύ-μιάς φωτογραφίας με τον πρόεδρο, επί τω σκοπώ πειθούς των κακοπίστων!
Ας μην έχουμε αυταπάτες. Αυτός είναι ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ που θέλει να κυβερνήσει τον τόπο και αυτά είναι τα ήθη και τα έθιμα της υποτεταγμένης κομματικής του εφημερίδας, της «ΑΥΓΗΣ», η οποία αποτελεί ωχρή σκιά της εφημερίδας που έκλεισε η δικτατορία στις 21 Απριλίου 1967.
Προσωπικώς λυπούμαι και μάλιστα πολύ, γιά το σημερινό εκφυλισμό της «ΑΥΓΗΣ» σε έναν άλλο «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ», γιά την εφημερίδα όπου εργάσθηκα αποκλειστικώς ως δημοσιογράφος γιά περισσότερα από 28 χρόνια. Απεχώρησα αναγκαστικώς όταν η εφημερίδα με απέλυσε με όλους τους τύπους του αστικού μας καθεστώτος το 2005 και αφού προηγουμένως με «επαναπροσέλαβε» εις τις αρχές του 2004, μετά την ουδέποτε υποβληθείσα παραίτησή μου τον Ιανουάριο του 2003, υπόθεση που γνωρίζει άριστα ο τότε αντιπρόεδρος της ΑΕ που εκδίδει την εφημερίδα και νυν βουλευτής Χανίων του ΣΥΡΙΖΑ βουλευτής Χανίων σύντροφος Γιώργος Σταθάκης και όχι μόνον.
Ευτυχώς γιά την «ΑΥΓΗ» τα αδικήματα από την εφαρμογή της εργατικής νομοθεσίας, γιά την τήρηση της οποίας τόσον εμφανίζονται ότι κόπτονται, διαγράφονται μετά από πενταετία. Παραλλήλως, όμως, είναι και ιδιαιτέρως επιλήσμονες και αχάριστοι, σε ανθρώπους που με κάθε τρόπο συνέβαλαν, στο μέτρο των δυνατοτήτων τους, ώστε να κρατηθεί ζωντανή αυτή η φωνή, που εμφανίζει παραιτούμενους ουδέποτε παραιτηθέντες, αλλά τους διαγράφει από τις καταστάσεις με περισσή ευκολία, εν πλήρει γνώσει και του τεθνεώτος συγχωριανού μου από πατέρα, εκδότη αριστερού περιοδικού σε πολυτονική γραφή.
Καληνύχτα «ΑΥΓΗ», καληνύχτα νεοσταλινικοί του ΣΥΡΙΖΑ, καληνύντα δημοσιογραφία-εξάρτημα του «Κόμματος», καληνύχτα στρατευμένοι δημοσιογράφοι-προπαγανδιστές. Κάποια στιγμή θα βρεθείτε εις τη μόνη θέση που σας αξίζει: Αυτή της περιφρόνησης, όχι της λήθης...
Και οι κηπουροί της «ΑΥΓΗΣ» θα καλλιεργούν διόλου ευειδή άνθη!
Σεραφείμ Χ. Μηχιώτης
Τακτικό μέλος ΕΣΗΕΑ
