Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Άκουσα άλλη μια βαρετή δήλωση του Προέδρου της Δημοκρατίας επί τη 39η επετείω της αποκαταστάσεως της Δημοκρατορίας. Εν πρώτοις ευχήθηκα στον Κάρολο από καρδιάς «καλά σαράντα».
Ακολούθως ανεζήτησα τη δήλωση στην ιστοσελίδα της Προεδρίας, ώστε να τη μελετήσω και να την εμπεδώσω, όπως πρέπει σε όλες τις δηλώσεις που εμπεριέχουν βαθύτερα νοήματα.
Εκνευρίστηκα, βεβαίως, διαβάζοντας άλλη μια φορά ότι ο Κάρολος επιμένει να ανακαλεί στη μνήμη του γεγονότα, αντί να τα ανασύρει από τη μνήμη του ή απλά να τα θυμάται. Τελικά είπα να αφήσω τους τύπους, μολονότι για μένα εμπεριέχουν πολλή ουσία, και να ασχοληθώ με τα ουσιώδη. Όμως από την επίσημη δήλωση έλλειπε μια φρασούλα, την οποία μετέδωσαν όλα τα κανάλια. Τί να συμβαίνει άραγε; Εξωραΐζουμε τα προφορικά μας Κάρολε;
Η φράση έλεγε: «Το μίσος και η βία δεν αποτελούν λύση στο πρόβλημα» ή κάπως έτσι. Ήταν σαφής, όμως, η καταδίκη του μίσους και της βίας. Ένοιωσα ότι ο Κάρολος με κατεδίκαζε, ότι κοίταζε εμένα στα μάτια, όταν πρόφερε αυτές τις λέξεις. Καθώς με κοίταζε, θυμήθηκα [δεν την ανεκάλεσα] τη φωτογραφία του Καρόλου να απολαμβάνει το θαλάσσιο λουτρό του ομού μετά των κ. Γεωργίου Λιάνη, τέως ρεπόρτερ-ερευνητή, εν συνεχεία υπουργάρας σοσιαλιστικής και νυν αναμεταδότη ασμάτων, του μακαρίτη Διονύσιου Λιβανού, άλλης υπουργάρας μεταπηδήσασας από τη ΝΔ στο ΠΑΣΟΚ, της κ. Τσαρλαμπά, γκόμενας του Λιβανού, η οποία ελέω του μακαρίτη απέκτησε διαμερισματάρα σοσιαλιστική στην Ηρώδου του Αττικού μη δικαιολογούμενη από τα εισοδήματά της, και, φυσικά, της κ. Μιμής. Αυθόρμητα κατελήφθην από delirium tremens κραυγάζων και αφρίζων:
Τρέφω πολύ μίσος Κάρολε που επισφραγίζεις με την υπογραφή σου την καταρράκωση του φρονήματος του ελληνικού λαού, ο οποίος, όπως είπες και συ, με ηρωϊσμούς κατέκτησε την ελευθερία του και την αξιοπρέπειά του.
Τρέφω απέραντο μίσος Κάρολε που έχεις καταλύσει το Σύνταγμα υπογράφοντας σωρρηδόν Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου.
Τρέφω αβυσσαλέο μίσος που συνεργείς με τα μιάσματα του εργολαβοπολιτικού συμπλέγματος για να γίνονται οι πλούσιοι απατεώνες πλουσιότεροι και οι φτωχοί, αλλά έντιμοι, φτωχότεροι, αυτοί που επέδειξαν τον ηρωϊσμό, τον οποίον εξήρες, ενώ οι άλλοι συνεργάζονταν με τον εχθρό που πολεμούσαν οι ήρωες ή απέφευγαν τη στράτευσή τους με διάφορα κόλπα, όπως συμβαίνει ακόμη και σήμερα εν καιρώ ειρήνης με πολλές φραγκάτες, αλλ’ αγράμματες, celebrities που κάνουν δήθεν χιούμορ εκστομίζοντας παπάρες.
Τρέφω γιγαντιαίο μίσος που βλέπω συνανθρώπους μου να συρρέουν στα συσσίτια ή να φεύγουν στην ξενιτιά για να επιβιώσουν, ενώ οι φόροι μου σπαταλώνται στην υποδοχή λαθρομεταναστών στο όνομα του δήθεν ανθρωπισμού που διακρίνει τους αντιρατσιστές κρατούντες από εμένα τον ρατσιστή, οι δε παντοίοι μεγαλόσχημοι, φίλοι πρωθυπουργών και μη, αποκτούν από το ΤΑΙΠΕΔ φιλέτα που φτιάχτηκαν με τον ιδρώτα μου μισοτιμής χωρίς να διαθέτουν οι εν λόγω «πλειοδότες» φορολογική ενημερότητα, αν και οφείλουν εκατομμύρια, τη στιγμή που εμένα μου τη στερούν για € 1.000.
Τρέφω άσβεστο μίσος για όλους αυτούς που δήθεν μεταρρυθμίζουν την πολιτεία, αλλά στην ουσία επιδαψιλεύουν προνόμια και αρπαχτές στους εκδοτοεργολάβους και τραπεζίτες από το υστέρημά μου ταμπουρωμένοι πίσω από το επαίσχυντο άρθρο 86 του Συντάγματος.
Τρέφω μίσος για όλους αυτούς που το παίζουν υπουργοί και βουλευτές, αλλά στην ουσία παίζουν πρέφα σε συνοικιακό καφενείο και τολμούν να με νουθετούν καθημερινώς, ώστε να γίνω ακόμη πιο μαλάκας δημοκράτης απ’ όσο είμαι.
Τρέφω τόσο πολύ μίσος για όλους αυτούς τους άχρηστους που επιμένουν να με διοικούν, ενώ δεν γνωρίζουν να ξεχωρίσουν δυο γαϊδουριών άχυρα, και το μόνο που καταφέρνουν είναι να το παίζουν ψευτόμαγκες απέναντι στους τροϊκανούς και να υποχωρούν ατάκτως, μόλις αντιληφθούν ότι δεν έχουν απέναντί τους κλητήρες διορισμένους από αυτούς.
Τρέφω άμετρο μίσος για τη γελοιοποίηση της Δημοκρατίας και των θεσμών από σένα και τους ομοίους σου.
Και για να μη νομίζεις ότι αοριστολογώ, σε ερωτώ δύο πραγματάκια από τα χιλιάδες που θα μπορούσα ν’ αραδιάσω:
α] γιατί έπρεπε να ξεφτιλιστούμε για μία ακόμη φορά παραδίδοντας κατάλογο 4.099 σφαγίων αντί 4.200 που είχαν συμφωνήσει οι αιρετοί δυνάστες μας με τους τοκογλύφους δανειστές τους;
β] γιατί κοσμούν τον Κώδικα Καταστάσεως Δημοσίων Υπαλλήλων οι ακόλουθες διατάξεις;
«Αρθρο 31 - ΄Ασκηση ιδιωτικού έργου με αμοιβή
1. Μετά από άδεια ο υπάλληλος μπορεί να ασκεί ιδιωτικό έργο ή εργασία με αμοιβή, εφόσον συμβιβάζεται με τα καθήκοντα της θέσης του και δεν παρεμποδίζει την ομαλή εκτέλεση της υπηρεσίας του.
2. Η άδεια χορηγείται για συγκεκριμένο έργο ή εργασία μετά από σύμφωνη αιτιολογημένη γνώμη του υπηρεσιακού συμβουλίου και μπορεί να ανακαλείται με τον ίδιο τρόπο. Η άδεια στους υπαλλήλους του Δημοσίου χορηγείται από τον οικείο υπουργό και στους υπαλλήλους των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου από το ανώτατο μονομελές όργανο διοίκησης και αν δεν υπάρχει τέτοιο όργανο, από τον πρόεδρο του συλλογικού οργάνου διοίκησης.
………………………..
Αρθρο 32 - Συμμετοχή σε εταιρείες
……………………….
2. Απαγορεύεται ο υπάλληλος να μετέχει σε οποιαδήποτε εμπορική εταιρεία προσωπική, περιορισμένης ευθύνης ή κοινοπραξία ή να είναι διευθύνων ή εντεταλμένος σύμβουλος ανώνυμης εταιρείας ή διαχειριστής οποιασδήποτε εμπορικής εταιρείας. Μετά από άδεια ο υπάλληλος μπορεί να μετέχει στη διοίκηση ανώνυμης εταιρείας ή γεωργικού συνεταιρισμού με την επιφύλαξη του προηγούμενου εδαφίου. Η άδεια χορηγείται με τις προϋποθέσεις και τη διαδικασία των παραγράφων 1 και 2 του άρθρου 31 του παρόντος.
…………..»
Γιατί Κάρολε;
Το μίσος είναι αναπόφευκτο και θηριώδες Κάρολε. Οι διαστάσεις που προσλαμβάνει είναι ανεξέλεγκτες. Και δεν κατασιγάζεται παρά μόνον με τη βία ως τη μοναδική λύση του προβλήματος, το οποίο αποτελεί τη μήτρα του μίσους.
Σωτήριος Καλαμίτσης
Φίλος του γιατρού Γωγούση
