Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Σύσσωμο το Προεδρείο της ΓΣΕΕ στη Θεσσαλονίκη. Να κάνει τί; Μήπως άνοιξε περίπτερο στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης για να πουλάει τη.. μελέτη της για την ανεργία με δώρο ένα επαναστατικό μαλλί της γριάς;
Θυμήθηκα την τηλεπαρουσιάστρια που μετέδωσε προ εβδομάδος την είδηση ότι στις ΗΠΑ κηρύχθηκε γενική απεργία των εργαζομένων στα ταχυφαγεία [φαστφουντάδικα]. «Το είδαμε κι’ αυτό» σχολίασε η δεσποινίς. «Οι αμερικανοί θα στερηθούν το αγαπημένο τους χάμπουργκερ». Τόσο παράξενο το γεγονός, ώστε να την εντυπωσιάσει. Είναι δυνατόν να κηρύσσεται απεργία στη Μέκκα του καπιταλισμού και μάλιστα στον ιδιωτικό τομέα και με επιτυχία; Είναι δυνατόν να κηρύσσεται απεργία στον ιδιωτικό τομέα και να παίρνει μεγάλη δημοσιότητα; Τί είναι οι ιδιωτικοί υπάλληλοι; Δάσκαλοι, καθηγητές, εργαζόμενοι στα ΜΜΜ, στα νοσοκομεία, στους Δήμους, στις ΔΕΚΟ και στα υπουργεία, ώστε να συνομιλούν με τον υπουργό on camera live, να απασχολούν όλα τα δελτία ειδήσεων, και να λέει ο κάθε συνδικαλιστής το μακρύ του και το κοντό του; Να μιλάνε δυο και τρεις υπό διαθεσιμότητα, κινητικότητα κ.λπ. και να λένε τον πόνο τους που έχουν τόσα παιδιά, ότι είναι μονογονεϊκή οικογένεια, ότι είναι άρρωστοι οι γονείς και δεν μπορούν να τους αγοράσουν φάρμακα, ότι έχουν να πληρώσουν δάνεια, ότι … ότι …. ότι…. Αν είναι δυνατόν!
Κανένας άλλος σ’ αυτή την κοινωνία δεν έχει τόσα προβλήματα. Οι 1,5 εκ. άνεργοι του ιδιωτικού τομέα δεν έχουν δάνεια, άρρωστους γονείς, παιδιά να συντηρήσουν και συναφή προβλήματα. Ζουν ζωή χαρισάμενη, εξ* ου και ουδείς ασχολείται μαζί τους χωρίς αυτό να εκπλήσσει οιονδήποτε. Τόσο φυσιολογικό που να το προσπερνάμε ως άνευ σημασίας! Με μια εξαίρεση: όταν οι εργάτες της «ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑΣ» απεργούσαν επί μήνες και είχαν καταλάβει το εργοστάσιο εμποδίζοντας πολλούς συναδέλφους τους να εργασθούν, η Δικαιοσύνη κήρυξε την απεργία παράνομη. Επειδή δε οι απεργοί παρανομούσαν μη πειθαρχούντες στη δικαστική απόφαση νομίζοντας οι άθλιοι ότι το δικαίωμα στην απεργία υπερτερεί του δικαιώματος στην εργασία, ο πρωθυπουργός παρενέβη και με δική του εντολή τα ΜΑΤ έβγαλαν σηκωτούς τους απεργούς από το εργοστάσιο. Όταν απεργούν οι δημόσιοι υπάλληλοι και καταλαμβάνουν δημόσια κτήρια, ούτε στη Δικαιοσύνη προσφεύγει ο εργοδότης τους ούτε ο πρωθυπουργός δίνει εντολή εκκένωσης των κατειλημμένων ΔΗΜΟΣΙΩΝ κτηρίων. Ίσως και ουδείς δημόσιος υπάλληλος να θέλει να ασκήσει το δικαίωμα στην εργασία, ώστε να αναγκασθεί να παρέμβει ο πρωθυπουργός. Το πολύ-πολύ να βγει κάποιος υπουργίσκος-κοκοράκι και να πετάξει την ατάκα «Έπρεπε να σας απολύσουμε για να δείτε τί εστί βερύκοκο», για να τα μαζέψει αργότερα ομολογών ότι «ήτο υπερβολικός», ενώ έπρεπε να είναι υπέρ βολικός. Και κλάμα οι υπάλληλοι του Δημόσιου Τομέα. Παράξενα πράγματα ρε παιδάκι μου.
Αν, όμως, ο Παναγόπουλος ήταν αμερικανός και δη Πρόεδρος της αντίστοιχης με τη ΓΣΕΕ αμερικανικής συνδικαλιστικής οργάνωσης, είναι βέβαιον ότι ουδεμία απεργία θα εκηρύσσετο στα φαστφουντάδικα, οπότε δεν θα είχε ανάγκη και τηλεοπτικής κάλυψης μία ανύπαρκτη απεργία, ώστε να απορήσουμε.
Σωτήριος Καλαμίτσης
Φίλος του γιατρού Γωγούση
*Πολύ παρακαλούνται οι γράφοντες και σε τούτο το ευγενές ιστολόγιο να μην αναπαράγουν αυτό το εκνευριστικό «εξ’». Πόσες φορές θα το πούμε; Η πρόθεση είναι «εκ» και όταν ακολουθείται από λέξη που αρχίζει από φωνήεν, το «κ» τρέπεται σε «ξ» χάριν ευφωνίας. Ποιος κανόνας της Γραμματικής λέει ότι το «ξ» παίρνει και απόστροφο; Τίνος αποβεβλημένου φθόγγου τη θέση καταλαμβάνει η απόστροφος;
