κόμματος...
Ο «Τύπος της Κυριακής», δημοσιεύει ένα 16σελιδο εγχειρίδιο το οποίο φαίνεται πως αποτελούσε το «ευαγγέλιο» των πυρηναρχών της Χρυσής Αυγής και βάση του οποίου οργανωνόταν η τακτική του κόμματος.
Σε αυτές τις δεκαέξι σελίδες περιγράφονται βήμα βήμα οι τακτικές της Χρυσής Αυγής ούτως ώστε να βγει από το περιθώριο και να αναπτύξει δράσεις στην ελληνική κοινωνία.
Ο συντάκτης του κειμένου κάνει λόγο για «ιερές δομές» και συντρόφους που πρέπει α προστατευθούν. «Ολοι είμαστε φορείς του αγώνα και ο αγώνας δεν μπορεί να προχωρήσει χωρίς μαχητές πιστούς, ακούραστους και σκληρούς.
Ο αγώνας μεταφράζεται ως... απάντηση στον εχθρό προξενώντας του ανάλογες ή και σημαντικότερες βλάβες» αναφέρεται στο κείμενο. Βασικά κριτήρια για την επιλογή των «μαχητών» είναι το «υψηλό ηθικό» και η «πειθαρχία».
Αυτά είναι, άλλωστε, και τα «προσόντα» με τα οποία οι στρατολογούνταν τα νέα μέλη στα τάγματα εφόδου:
«Η πεποίθησή μας στην τελική νίκη πρέπει να είναι χαλύβδινη και η συνειδητή συλλογική υπακοή μας στις προσταγές της πίστης μας, που είναι η πειθαρχία, πρέπει να είναι ασάλευτη. Ανάμεσά μας δεν χωρούν ηττοπαθείς και απείθαρχοι».
«Στόχος» για την επέκταση του νεοναζιστικού δικτύου ήταν και είναι οι «ευάλωτες» περιοχές, αυτές δηλαδή που αντιμετωπίζουν προβλήματα φτώχειας, ανεργίας και εγκληματικότητας.
«Οφείλουμε να μαχόμαστε σε περιοχές και χώρους και ομάδες που ο εχθρός δεν φτάνει από αδιαφορία, λάθος εκτίμηση ή αδυναμία.
Έτσι γινόμαστε εμείς οι πιο δυνατοί (...) Ο πατριωτισμός είναι το στερνό κίνητρο που μπορεί να ερεθίσει το αισθητήριο του λαού πιο πέρα από το ατομικό και ιδιοτελές συμφέρον, γι' αυτό πρέπει να χρησιμοποιείται κατά κόρον παράλληλα με όλες τις θέσεις μας (...)
Πρέπει να βολιδοσκοπούμε τις πολιτικές καταστάσεις που επηρεάζουν μεγάλές λαϊκές μάζες που ψάχνουν για λύσεις». Στο στόχαστρο εκείνοι που διαφωνούν
Οπως προκύπτει από τις αναφορές, σύμφωνα με τον «Τύπο της Κυριακής», όποιος διαφωνεί και αντιδρά με τις θέσεις της Χρυσής Αυγής, αυτομάτως βρίσκεται στο στόχαστρο: «Όταν αρνηθεί να δεχθεί τα ολοφάνερα νοσήματα της εθνικοσοσιαλιστικής αλήθειας, δεν πρέπει να υπάρχει γι' αυτόν οίκτος, σεβασμός ούτε περιφρόνηση.
Γι' αυτό η προπαγάνδα μας είναι πέρα από την πατριωτική της λαμπρότητα, παράλληλα μια απόλυτη ανθρωπιστική πράξη (...) Σήμερα όποιος δεν είναι εναντίον μας είναι μαζί μας τυπικά. Αύριο όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας ουσιαστικά και θα πληρώσει κακοπιστία του με το ίδιο και χειρότερο τίμημα (...) Δεν πρέπει να λησμονούμε κανένα χτύπημα, καμία ύβρη, καμία προσβολή. Μα, παράλληλα, είναι καθήκον μας να ξέρουμε πότε και πώς θα το ανταποδώσουμε καίρια και ουσιαστικά».
