Κάθε μέρα στους δρόμους που περπατώ στην Αθήνα πέφτω πάνω σε ανθρώπους κάθε ηλικίας από 40 και άνω που είναι καθισμένοι στο παγωμένο πεζοδρόμιο και κρατούν ένα χοντρό μπεζ χαρτόνι, πάνω στο οποίο είναι γραμμένη η λέξη «ΠΕΙΝΑΩ!»
Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
[Ογδοηκοστή δεύτερη ημέρα από την υποβολή στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου της μήνυσης της ΧΑ για την τρύπα στα Ταμεία του ΠΑΣΟΚ (βλ. και http://taxalia.blogspot. gr/2013/05/blog-post_7741.html ), εβδομηκοστή τέταρτη από τη δημοσιοποίηση της φήμης ότι παρακολουθούνται τα τηλέφωνα των βουλευτών της αντιπολίτευσης και εικοστή τρίτη από τη δημόσια καταγγελία της Λ. Κατσέλη αφ’ ενός ότι την «έφαγαν» οι τραπεζίτες, επειδή δεν τους εξυπηρετούσε ο «νόμος Κατσέλη», αφ’ ετέρου ότι αποτελεί έγκλημα η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με χρήματα του Έλληνα φορολογουμένου. Κανένα παπαγαλάκι δεν με ενημέρωσε για το αν κινήθηκε κάποια διαδικασία διερεύνησης των καταγγελλομένων. Τί συνέβη; Δεν τηλεφωνούν πλέον οι παπαγάλοι στους Εισαγγελείς;].
Κάθε μέρα στους δρόμους που περπατώ στην Αθήνα πέφτω πάνω σε ανθρώπους κάθε ηλικίας από 40 και άνω που είναι καθισμένοι στο παγωμένο πεζοδρόμιο και κρατούν ένα χοντρό μπεζ χαρτόνι, πάνω στο οποίο είναι γραμμένη η λέξη «ΠΕΙΝΑΩ!». Συχνά δίνω τον γλοίσχρο οβολό μου αποδιώχνοντας τη σκέψη ότι είναι λίαν πιθανό ο επαίτης να έχει ένα κομπόδεμα εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ στο σπίτι ή στην τράπεζα. Δεν αντέχεται, όμως, αυτό το βασανιστήριο της αμφιβολίας, εξ ου και η αμφιβολία λειτουργεί υπέρ του «κατηγορουμένου».
Πάντοτε, όμως, μούρχεται στα χείλη το ερώτημα: «Τί θα ψήφιζες, αν αύριο είχαμε εκλογές;». Αλλά δεν τολμώ, να το ξεστομίσω. Ίσως για να μην εκληφθεί ως επιζητούμενο δικαιωματικά αντάλλαγμα στον οβολό μου, ίσως γιατί μπορεί απλά να με θωρήσει ο πεινασμένος με το απλανές βλέμμα του και να με παγώσει με τη σιωπή του, ίσως και γιατί μπορεί να με βρίσει, με το δίκηο του. Πού ξέρεις, μπορεί και να είναι αλλοδαπός και να μην καταλάβει την ερώτηση. Πάντως, κανένας τους δεν μου φαίνεται για νεοναζί, για χιτλερίσκος, για φασίστας του κερατά, για εβραιοφάγος, για εχθρός της Δημοκρατίας.
Προχθές που συνάντησα έναν απ’ αυτούς, πήγε ο νους μου μοιραία στα «έσχες» των πολιτικών. Νάναι καλά να τα χαρούν, αν είναι νόμιμα. Αν δεν είναι, σάβανο να τους γίνουν. Και προσπέρασα σκεφτικός, όπως πάντα. Αμέσως μετά αναλογίσθηκα την «κίνηση των 58» που αποφάσισαν να δώσουν πολιτική στέγη σε πολύν κόσμο που έμεινε, όπως είχε προαναγγείλει ο κ. Μπίστης, άστεγος μετά την κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ, όπως λέμε «κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλλαμογισμού», και τις μνημονιακές πιρουέτες της ΔΗΜΑΡ κ.λπ. Φαίνεται πως οι ψίθυροι των άστεγων έφτασαν επί τέλους στ’ αυτιά των νέων διασωστών μας. «Ελιά-ελιά και Κώτσο βασιλιά» θα μπορούσαν να κραυγάζουν οι ώριμοι συγκεντρωθέντες που μια ζωή σιτίζονται στο Πρυτανείο, λαμβανομένου υπόψη ότι τον μέντορά τους κ. Σημίτη έχει βαφτίσει γαλαζοαίματος, ήτοι ο πρίγκηψ Χριστόφορος, μικρότερος γιος του Γεωργίου του Α΄. Αυτή η ποντικομαμή μοιάζει για βασιλολαμογιοσοσιαλιστής.
Εγώ βρε δοχεία νυκτός σάς ανακοινώνω ότι μόλις χάσατε έναν εν δυνάμει ψηφοφόρο σας. Ήταν 59 ετών και υποψήφιος άστεγος. Φεύγοντας από τον μάταιο τούτο κόσμο καταδικασμένος σε αυτοχειρία από το σεβαστόν εργολαβοσυνδικαλιστικοπολιτικό ν δικαστήριον άφησε αυτό το σημείωμα:
«Δεν μπορώ να ζω άλλο σε βάρος των φίλων μου. Χειμώνιασε και πρέπει να μείνω άστεγος. Η υγεία μου είναι χάλια. Έχω ένα χρόνο να πάρω τα φάρμακα για το σάκχαρο. Παρακαλώ τον Μητροπολίτη Λήμνου να αφήσει να με θάψουν ως Χριστιανό. Αντίο σε όλους».
Βρήκε στέγη ο συμπατριώτης μου [ο δικός μου όχι ο δικός σας] βρε αλήτες. Δεν του ταίριαζε η στέγη που θέλατε να του προσφέρετε, η χτισμένη με τον ιδρώτα και αυτού. Με το αίμα και αυτού. Ίσως να πείτε ότι δεν στοχεύατε σε τέτοιους άστεγους, οι οποίοι απευθύνουν έκκληση στον ιεράρχη τους να τους συγχωρέσει για το αμάρτημά τους να αυτοδολοφονηθούν και να τους θάψει χριστιανικά. Αυτός ήταν συντηρητικούρα του κερατά, θρησκόληπτος, οπισθοδρομικός, δεν ήταν κεντροαριστερός, σοσιαλιστής, σοσιαλδημοκράτης, λάτρης των λαθρομεταναστών και εχθρός παντός του ελληνικού, δεν είχε γεμάτες τις τσέπες από την αρπαχτή, δεν είχε τα μυαλά ανοιχτά, όπως σεις έχετε τα σκέλια. Τα άνοιξε με μια σφαίρα. Κουφάλες!!!
Σωτήριος Καλαμίτσης
Φίλος του γιατρού Γωγούση