Ένας οργισμένος βουλευτής ξεσπά, το 2001, γιατί δεν μπορεί να μεγαλώσει με την πενιχρή βουλευτική αποζημίωση τα δυο παιδιά του και ζει με δανεικά - Περιέργως πώς, παραμένει βουλευτής δώδεκα χρόνια μετά...
Γράφει ο Θάνος Τάκης
Δημοσιεύτηκαν οι (λειψές, κουτσουρεμένες και επιτηδευμένα ασαφείς) δηλώσεις περιουσιακής κατάστασης των εκπροσώπων του Έθνους. Σε προηγούμενη αναφορά, παρουσιάσαμε τις αντίστοιχες βρετανικές δηλώσεις, όπουκαταγράφεται ακόμη και η χορηγία ενός εισιτηρίου γηπέδου των 10 ευρώ. Τρελά πράματα για το δικό μας μετερίζι, φυσικά.
Ήδη γράφονται πολλά, για τους μισθούς των βουλευτών (ή «αποζημιώσεις» όπως αρέσκονται να υπενθυμίζουν οι ίδιοι, υπονοώντας ότι παθαίνουν κάποια ζημία, προφανώς). Ότι, δηλαδή, τα χρήματα που παίρνουν είναι πολλά, πάρα πολλά για την συγκεκριμένη χρονική συγκυρία του δεδομένου οικονομικού περιβάλλοντος. Ανοησίες! Εδώ ολόκληρος Λιάπης, τέως Υπουργός Μεταφορών, για να μην ξεχνιόμαστε αναγκάστηκε να καταθέσει τις νόμιμες και να πλαστογραφήσει τις κρατικές πινακίδες, για να μην πληρώσει το τεκμήριο, επειδή δεν «βγαίνει»...
Ελάχιστοι μάλιστα, γνωρίζουν τις μικρές ιστορίες δράματος που έχουν εκτυλιχθεί, ιστορικά, στον μόνο χώρο που μπορεί ένας βουλευτής να πει τον πόνο του, χωρίς ενοχλητικές διαφωνίες. Το ανεκτικό Ελληνικό Κοινοβούλιο. Για το αρχείο σας, ιδού ένα μονόπρακτο δράμα, σε μία πράξη, του λαοπρόβλητου και ιδιαίτερα εκφραστικού Μάκη Γιακουμάτου, που θα πρέπει να αναφερθεί ότι καταχειροκροτήθηκε από τους συναδέλφους του.
Αξίζει να διασωθεί τούτο το σπάραγμα γενναιότητας, ευαισθησίας και οικογενειακών αξιών, στη συλλογική μνήμη των πολιτών, για να σταματήσουν οι δημόσιες, ατεκμηρίωτες αμφισβητήσεις. Κι επιτέλους, να σταματήσουν την γκρίνια οι βολεμένοι χαμηλοσυνταξιούχοι. Να ντραπούν κι οι δημοσιογράφοι, όταν θα κοιτάζονται στον καθρέφτη...
Αθήνα, 18 Νοεμβρίου του 2001,
«Σήμερα το πρωί κύριε Πρόεδρε άνοιξα το κανάλι και είδα ένα σταθμό έγκριτο, μεγάλο, με άδεια του κράτους όπου είχε ένα μικρόφωνο και γύριζε τις φτωχογειτονιές της Αθήνας και έλεγε σε χαμηλοσυνταξιούχους των ενενήντα χιλιάδων "τι λέτε κύριε, για την αύξηση των Βουλευτών που παίρνουν ενάμισι εκατομμύριο;". Και άρχισαν τα επακόλουθα κύριε Πρόεδρε και ντράπηκα. Κάπου στεναχωρήθηκα και ξανάναψα τσιγάρο πάλι.
Και γιατί το λέω αυτό κύριε Πρόεδρε; Το λέω γιατί είναι αδιανόητο να συζητάμε εδώ πέρα και να λέμε για μισθό -εγώ επαναστατώ- ενάμισι εκατομμύριο και ένα εκατομμύριο εξακόσιες χιλιάδες. Ποιος είναι ο μισθός κύριε Πρόεδρε;
Οφείλετε να ξεκαθαρίσετε στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης ότι δεν ζει η οικογένεια του Βουλευτή Γεράσιμου Γιακουμάτου από τη βουλευτική αποζημίωση.
Οφείλετε κύριε Πρόεδρε όπως και όλοι οι συνάδελφοι να ξεκαθαρίσετε κάτι. Εγώ κύριε Πρόεδρε προκαλώ όλους και εσάς. Πληρώνω ενοίκιο και στο σπίτι και στο γραφείο, πληρώνω φροντιστήρια και δεν μου μένουν για το σπίτι μου από τη βουλευτική αποζημίωση πάνω από τριακόσιες πενήντα χιλιάδες δραχμές το μήνα.Απευθύνομαι σε όλη την κοινωνία, σε όλους και σε δικαστικούς να το ελέγξουν.
Ερωτώ κύριε Πρόεδρε: Αυτός είναι μισθός; Ένας γιατρός που χρόνια έχει καταξιωθεί στην κοινωνία επαγγελματικά να έρχεται σήμερα και να απολογείται; Δεν ήρθα απολογούμενος κύριε Πρόεδρε. Ήρθα σήμερα για να διεκδικήσω εδώ μέσα αυτό που ο κάθε πολίτης θέλει. Αυτή η κοινωνία και αυτοί οι πολίτες που θέλουν να εκφραστούν μέσω εμού, με εξήντα χιλιάδες σταυρούς προτίμησης, θέλουν ένα Βουλευτή να ζει αξιοπρεπώς.
Το χρήμα και ο πλουτισμός έξω από μένα και έξω από μας, αλλά όχι επαίτης, όχι κακομοίρης, όχι εκείνος ο Βουλευτής ο οποίος θα αναγκαστεί εκ των πραγμάτων -να μην είμαστε δήθεν και υποκριτές- να είναι στο γκισέ και στο ταμείο της πολυεθνικής ή του μεγάλου εργολάβου για να πληρωθεί κύριε Πρόεδρε, για να βγάλει ποιες; Τις απαραίτητες υποχρεώσεις του. Και ποιες είναι αυτές κύριε Πρόεδρε;
Είναι δυνατόν με δύο παιδιά να μπορείς σήμερα εδώ μέσα να ζήσεις; Είναι δυνατόν κύριε Πρόεδρε να μιλάμε για αυξήσεις και η αύξηση της Βουλής να είναι κύριε Πρόεδρε κάτω από την αύξηση των δημοσίων υπαλλήλων; Το 3,5% δεν λέει τίποτα. Αυτό όμως που λέει κύριε Πρόεδρε είναι ότι θέλει ένας Βουλευτής ένα γραφείο, ότι θέλει ένας Βουλευτής να πάει, να γυρίσει με το αυτοκίνητό του. Σήμερα το δικό μου το αυτοκίνητο το έσπασα που έπεσα μέσα στη λακκούβα με τα νερά. Όλα τα άλλα κύριε Πρόεδρε τα ξέρετε καλύτερα από όλους.
Οφείλω λοιπόν με αυτή την αγανάκτηση να στείλω ένα μήνυμα σε αυτούς τους δημοσιογράφους των δέκα και δεκαπέντε εκατομμυρίων το μήνα, όταν τουλάχιστον μιλάνε για Βουλευτές να ντρέπονται και να κοιτάζονται στον καθρέφτη. Κάναμε τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης να υπηρετήσουν το λαό και το Κοινοβούλιο και γίναμε υπηρέτες τους. Εγώ λοιπόν ούτε δέκα εκατομμύρια παίρνω ούτε δεκαπέντε, ούτε μαύρα ούτε άσπρα.
Εγώ κύριε Πρόεδρε δουλεύω κάθε πρωί για να βγάλω το ημερομίσθιο, το μεροκάματο του γιατρού για να μπορέσω να ταϊσω τη Βαγγελίτσα και τη Ζωή, τις κόρες μου.
Μπήκα στη Βουλή με όνειρα και οράματα. 'Ηθελα Ιθάκη, δεν ήθελα να παίρνω δανεικά να ζουν τα παιδιά μου.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)».
Ο κ. Βουλευτής εξανίσταται στην Βουλή και απευθυνόμενος στην «κοινωνία» την καλεί να τον ελέγξει. Θα ήθελα να αποδεχθώ το κάλεσμά του και να μπορούσα να διαπιστώσω ιδίοις όμμασι, την πορεία της περιουσίας του αγαπητού Μάκη, από το τέλος του 2001, όπου περιέγραφε το οικονομικό δράμα του, μέχρι σήμερα, τέλος 2013, δώδεκα χρόνια, πέντε (5) εκλογικές αναμετρήσεις και αντίστοιχες προεκλογικές δαπάνες, μετά.
Δυστυχώς, τούτο δεν είναι εφικτό, τουλάχιστον ως προς τα ακίνητα του βουλευτή, καθόσον, στον Πίνακα που δημοσιεύεται στην σχετική ιστοσελίδα, καταγράφεται ότι «ουδεμία μεταβολή έχει επέλθει στα ακίνητα», τα οποία δεν γνωρίζουμε. Για την εξέλιξη των καταθέσεων, κουβέντα. Λεπτομέρειες, θα πείτε...
Σκέφτομαι όμως ότι υπάρχει ελπίδα και για μας. Εφόσον τελικά εκείνος τα κατάφερε τα τελευταία 12 χρόνια, με αυτό το φρικτά κακοπληρωμένο επάγγελμα (ή λειτούργημα, αν έτσι θέλετε, εφόσον παραμείνατε αγαθός όπως ένα παιδί), με την αξιοθρήνητη αποζημίωση, να μεγαλώσει τη Βαγγελίτσα και τη Ζωή, έστω με ανείπωτες στερήσεις και με σπασμένο αυτοκίνητο, υποθέτω ότι υπάρχει ελπίδα και για την δική μου οικογένεια.
Μάκη, ανησυχούσα για το χρέος στο φροντιστήριο.
Όχι πια!
Ευχαριστώ για την ελπίδα!
Και καλό κουράγιο για τον (συνεχιζόμενο) Γολγοθά της αισχρά υποαμοιβόμενης ασχολίας σου...
Το κείμενο αντιγράφηκε από τα Πρακτικά της Βουλής (5.11.2001) που θα βρείτε εδώ:
Την Δήλωση Περιουσιακής Κατάστασης του κ. Γιακουμάτου, για το 2012, θα βρείτε εδώ:
