Πολύ λόγος τελευταία, περί "επισφαλών δανείων" και περί ευθυνών τραπεζικών στελεχών που ενέκριναν δάνεια τα οποία δεν αποπληρώθηκαν ποτέ γιατί δεν οι δανειολήπτες δεν παρείχαν τις απαιτούμενες εγγυήσεις.
Υπάρχουν, γενικά, δύο ειδών χρηματοπιστωτικά ιδρύματα:
Τα κρατικά και τα ιδιωτικά.
Τα ιδιωτικά χορηγούν δάνεια με κριτήριο το κέρδος. Επειδή πάντα υπάρχει ο κίνδυνος να μην μπορέσει να αποπληρωθεί οποιοδήποτε δάνειο (επισφάλεια λέγεται στην Τραπεζική γλώσσα), η Τράπεζα οφείλει να ελαχιστοποιήσει τον κίνδυνο αυτό. 100% ασφαλές δάνειο δεν υπάρχει. Οι Τράπεζες από τα κέρδη που αποκομίζουν από τα δάνεια υπερκαλύπτουν τις όποιες απώλειες από τη χασούρα των μη εξυπηρετουμενων δανείων. Δουλειά ενός καλού στελέχους είναι να εκτιμά σωστά τις "επισφάλειες" και να εξασφαλίζει τις απαραίτητες εγγυήσεις.
Τα κρατικά, λειτουργούν με άλλο κριτήριο. Να διοχετεύσουν τη χρηματοδότηση σε στοχευμένα προγράμματα σύμφωνα με την πολιτική της κάθε κυβέρνησης. Το κέρδος έρχεται σε δεύτερη μοίρα αλλά και τυχόν ζημιογόνα χρήση δικαιολογείται εν μέρει από την "κοινωνικοπολιτική" διάσταση του θέματος. Γι΄αυτό (θα έπρεπε) να υπάρχουν οι Κρατικές Τράπεζες.
Έχουμε όμως το φαινόμενο, τα πολιτικά κόμματα και κυρίως το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ να έχουν συσσωρεύσει χρέη πολλών εκατομμυρίων ευρώ, που τους δόθηκαν από ιδιωτικές τράπεζες. Γεννάται το ερώτημα : "Είναι δυνατόν να θεώρησε η κάθε ιδιωτική τράπεζα, ότι τα χρήματα που έδινε στα κόμματα θα τα έπαιρνε πίσω; Με τί εγγυήσεις; Την τακτική χρηματοδότηση από τον προϋπολογισμό; Πώς είναι δυνατόν να πληρωθούν τα χρέη που δημιουργήθηκαν όταν τα κόμματα ήταν στο απόγειο της ποσοστιαίας δύναμης τους και κατά συνέπεια λαμβάνοντας τα μέγιστα; Πώς; Την πιθανότητα να μειωθεί η εκλογική τους δύναμη και κατά συνέπεια η επιχορήγηση, δεν τι σκέφτηκαν τα αρμόδια τραπεζικά στελέχη που ενέκριναν τα δάνεια αυτά;
Γιατί δόθηκαν τα επισφαλή αυτά δάνεια. Για την ακρίβεια ο όρος "επισφαλές" εμπεριέχει τον κίνδυνο, όχι τη βεβαιότητα της αποτυχίας. Τα δάνεια αυτά θα μπορούσε να πει κάποιος, χωρίς να θεωρείται υπερβολικός, πως δεν ήταν "επισφαλή" αλλά "χαμένα από χέρι".
Γιατί δόθηκαν τότε; Είναι οι Τράπεζες κορόιδα;
Σε κόμματα εξουσίας δόθηκαν. Σε κόμματα που κυβερνούν.
Όπως όλοι γνωρίζουμε, οι ιδιωτικές τράπεζες, μπορεί να είναι εκείνο ή το άλλο, αλλά ΚΟΡΌΙΔΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ.
Μήπως δόθηκαν με κάποια ανταλλάγματα; Μα τί λέω; Τι μπορούσε να δώσει το ΠΑΣΟΚ ή η ΝΔ; Σιγά να μην μπορουσαν να κάνουν κάτι οι υπουργοί και οι πρωθυπουργοί!
Θα επέμβει ποτέ εισαγγελέας; Γιατί απ΄ότι αντιλαμβάνομαι οι ίδιες η "παθούσες" Τράπεζες, δεν το ψάχνουν το θέμα.
Στέφανος
