Παρελθόν μπορεί να αποτελεί σε λίγο καιρό η ανάγκη ενέσεων ινσουλίνης για τους διαβητικούς, χάρη στη δημιουργία επαναστατικού εμφυτεύματος. Βρετανοί επιστήμονες δημιούργησαν μια συσκευή που λειτουργεί σαν τεχνητό πάγκρεας, εκλύοντας
ινσουλίνη στο αίμα.
Η συσκευή μπορεί να προγραμματιστεί ώστε να απελευθερώνει ακριβώς την απαιτούμενη ποσότητα ανά περίπτωση.
Η συσκευή, που έχει το μέγεθος ρολογιού χειρός, εμφυτεύεται στην κοιλιακή χώρα και οι προμήθειες ινσουλίνης ανανεώνονται κατά μέσο όρο κάθε δύο εβδομάδες, με τη βοήθεια σωλήνα που περνάει μέσα από το δέρμα.
Οι δημιουργοί της (από το De Montfort University) υποστηρίζουν ότι θα εγκαινιάσει μια νέα εποχή στην αντιμετώπιση της νόσου, καθώς οι ασθενείς δεν θα είναι αναγκασμένοι να χειρίζονται προσωπικά τη θεραπεία τους.
«Η συσκευή δεν θα αφαιρεί μονάχα την ανάγκη χορήγησης ενέσιμης ινσουλίνης, αλλά θα διασφαλίζει και τη χορήγηση των κατάλληλων δόσεων κάθε φορά» δήλωσε η επικεφαλής της μελέτης, Τζόαν Τέιλορ, αποκαλύπτοντας παράλληλα ότι η ίδια και η ομάδα της είναι ένα βήμα πριν από την έναρξη κλινικών δοκιμών.
Συγκεκριμένα, η συσκευή έχει προγραμματιστεί να δοκιμαστεί σε ανθρώπους στις αρχές του 2016, με τους ειδικούς να ελπίζουν ότι το εθνικό σύστημα υγείας της Βρετανίας θα είναι σε θέση να προχωρήσει σε τέτοιες εμφυτεύσεις εντός της δεκαετίας.
Το απόθεμα ινσουλίνης συγκρατείται στο εσωτερικό της συσκευής από ένα «μαξιλαράκι» τζελ. Κάθε φορά που τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα αυξάνονται, το τζελ ρευστοποιείται και επιτρέπει την έκλυση ινσουλίνης στο σώμα, μιμούμενο τη φυσιολογική συμπεριφορά του παγκρέατος.
Μόλις η ινσουλίνη επιτύχει τη μείωση του σακχάρου, το τζελ αντιδρά σκληραίνοντας και πάλι, προστατεύοντας έτσι το απόθεμα.
Το τεχνητό «πάγκρεας» μπορεί να βοηθήσει όλους τους διαβητικούς τύπου 1 που εξαρτώνται από την ινσουλίνη και κάποιους διαβητικούς τύπου 2 που χρειάζονται καθημερινά ενέσεις.
Το σημαντικότερο ωστόσο, σύμφωνα με την Τέιλορ, είναι ότι η συσκευή είναι φθηνή και απλή στη χρήση.
ινσουλίνη στο αίμα.
Η συσκευή μπορεί να προγραμματιστεί ώστε να απελευθερώνει ακριβώς την απαιτούμενη ποσότητα ανά περίπτωση.
Η συσκευή, που έχει το μέγεθος ρολογιού χειρός, εμφυτεύεται στην κοιλιακή χώρα και οι προμήθειες ινσουλίνης ανανεώνονται κατά μέσο όρο κάθε δύο εβδομάδες, με τη βοήθεια σωλήνα που περνάει μέσα από το δέρμα.
Οι δημιουργοί της (από το De Montfort University) υποστηρίζουν ότι θα εγκαινιάσει μια νέα εποχή στην αντιμετώπιση της νόσου, καθώς οι ασθενείς δεν θα είναι αναγκασμένοι να χειρίζονται προσωπικά τη θεραπεία τους.
«Η συσκευή δεν θα αφαιρεί μονάχα την ανάγκη χορήγησης ενέσιμης ινσουλίνης, αλλά θα διασφαλίζει και τη χορήγηση των κατάλληλων δόσεων κάθε φορά» δήλωσε η επικεφαλής της μελέτης, Τζόαν Τέιλορ, αποκαλύπτοντας παράλληλα ότι η ίδια και η ομάδα της είναι ένα βήμα πριν από την έναρξη κλινικών δοκιμών.
Συγκεκριμένα, η συσκευή έχει προγραμματιστεί να δοκιμαστεί σε ανθρώπους στις αρχές του 2016, με τους ειδικούς να ελπίζουν ότι το εθνικό σύστημα υγείας της Βρετανίας θα είναι σε θέση να προχωρήσει σε τέτοιες εμφυτεύσεις εντός της δεκαετίας.
Το απόθεμα ινσουλίνης συγκρατείται στο εσωτερικό της συσκευής από ένα «μαξιλαράκι» τζελ. Κάθε φορά που τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα αυξάνονται, το τζελ ρευστοποιείται και επιτρέπει την έκλυση ινσουλίνης στο σώμα, μιμούμενο τη φυσιολογική συμπεριφορά του παγκρέατος.
Μόλις η ινσουλίνη επιτύχει τη μείωση του σακχάρου, το τζελ αντιδρά σκληραίνοντας και πάλι, προστατεύοντας έτσι το απόθεμα.
Το τεχνητό «πάγκρεας» μπορεί να βοηθήσει όλους τους διαβητικούς τύπου 1 που εξαρτώνται από την ινσουλίνη και κάποιους διαβητικούς τύπου 2 που χρειάζονται καθημερινά ενέσεις.
Το σημαντικότερο ωστόσο, σύμφωνα με την Τέιλορ, είναι ότι η συσκευή είναι φθηνή και απλή στη χρήση.
