Κύριε
Πρόξενε,
99
χρόνια μετά το αποτρόπαιο έγκλημα της
Γενοκτονίας 1.500.000 Αρμενίων, που διέπραξε
η Τουρκία το 1915, η χώρα σας εμμένει στην
αδιάλλακτη στάση της
πλήρους άρνησης
της ιστορικής αλήθειας.
Εκμεταλλευόμενη
τις γεωπολιτικές συνθήκες που τότε
επικράτησαν και βοήθησαν να καταλαγιάσει
γρήγορα η παγκόσμια κατακραυγή κατά
της τραγωδίας των Αρμενίων, η χώρα σας
έσπευσε να «γράψει» μια εντελώς στρεβλή,
δική της εκδοχή της ιστορίας, που δίδαξε
στο λαό της και, χρόνια τώρα, αποπειράται
να την επιβάλλει και στην παγκόσμια
κοινή γνώμη.
Ωστόσο,
οι πιέσεις, οι απειλές, οι πολιτικοί και
οικονομικοί εκβιασμοί της χώρας σας,
δεν αποδίδουν. Χάρη στον άοκνο αγώνα
του Αρμενικού λαού, όλα αυτά τα χρόνια,
διεθνείς οργανισμοί, εθνικά κοινοβούλια,
πάμπολλες δημοτικές και περιφερειακές
αρχές και πολιτείες, όπως και επιστημονικές
ενώσεις και προσωπικότητες διεθνούς
κύρους αναγνώρισαν ήδη και καταδίκασαν
τη Γενοκτονία.
Οι
επιφυλάξεις, που από κάποιους διατυπώνονται,
δεν αφορούν στην ιστορική πραγματικότητα
της Γενοκτονίας - την οποία κανείς δεν
αμφισβητεί -, αλλά στη σκοπιμότητα της
στιγμής. Βρίθουν, άλλωστε, αποδείξεων
τα επίσημα αρχεία της χώρας σας αλλά
και πολλών άλλων χωρών, όπως και οι
μαρτυρίες στον διεθνή τύπο της εποχής.
Ενθαρρυντική για το
μέλλον των εξελίξεων, είναι η φωνή των
διανοουμένων και της κοινωνίας των
πολιτών της Τουρκίας, που ολοένα και
πιο δυνατά υψώνεται υπέρ της αναγνώρισης
και της «συγνώμης». Κανένας λαός δεν
θα ήθελε να φέρει το στίγμα του γενοκτόνου.
Το
τουρκικό κράτος ωστόσο, ακόμη και σήμερα,
σχεδόν έναν αιώνα μετά τη Γενοκτονία,
πιστό στην τακτική των προκατόχων του,
εκμεταλλεύεται την κρίση στην Συρία
και, για μία ακόμη φορά, στρέφεται κατά
των Αρμενίων. Υποκινεί, στηρίζει και
διευκολύνει τη διέλευση ενόπλων
εξτρεμιστών από το έδαφός της προς τη
Συριακή μεθόριο, με σκοπό να πλήξουν
Αρμενίους αμάχους. Στόχος τριήμερων
βάναυσων επιθέσεων και τρομοκρατίας
από τους εξτρεμιστές έγιναν οι Αρμένιοι
κάτοικοι του Κεσάμπ της Συρίας, που
αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια
τους και να διαφύγουν στις γύρω περιοχές.
Ναοί, σπίτια, καταστήματα, νεκροταφεία
λεηλατήθηκαν...
Αλλά ο Αρμενικός λαός
δεν πτοείται!
Ο Αρμενικός λαός, στη
Δημοκρατία της Αρμενίας, το ελεύθερο
Καραμπάγ και μέχρι το τελευταίο άκρο
της Αρμενικής διασποράς, ενωμένος σαν
μια γροθιά, δεν παραιτείται από τις
δίκαιες διεκδικήσεις του. Συνεχίζει με
αμείωτη ένταση τον αγώνα του και απαιτεί
από την Τουρκία το αυτονόητο:
- Την αναγνώριση και καταδίκη της Γενοκτονίας 1.500.000 αθώων Αρμενίων το 1915 και ανάληψη των ευθυνών που αυτή συνεπάγεται.
- Την επιστροφή των παράνομα κατεχομένων ιστορικών αρμενικών εδαφών, στο νόμιμο δικαιούχο τους, τον Αρμενικό λαό.
- Την επιστροφή των αστικών και εκκλησιαστικών περιουσιών.
Πέραν αυτών, η Τουρκία
οφείλει να μεταβάλλει τη στάση της ως
προς το ζήτημα του Ναγκόρνο Καραμπάγ:
- Να άρει αμέσως τον αποκλεισμό που έχει επιβάλλει στην Δημοκρατία της Αρμενίας.
- Να σταματήσει την άκριτη υποστήριξη του Αζερμπαϊτζάν, σε πολιτικό, στρατιωτικό και οικονομικό επίπεδο, και να συμβάλλει στις πρωτοβουλίες για εξεύρεση μιας οριστικής, δίκαιης και βιώσιμης λύσης του ζητήματος του Ορεινού Καραμπάγ.
ΑΡΜΕΝΙΚΗ
ΝΕΟΛΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑΣ
