σαν άτομο, έξω από τους ρόλους του ο και πολιτικός, ο και βουλευτής δείχνει και ωριμότητα και συγκρότηση ατόμου.
“Εγώ την πολιτική την έμαθα στο θέατρο” είπε ο κύριος Χαϊκάλης. Αυτή η σπουδαία ατάκα, όχι θεατρική, δίνει αφορμή να κάνουμε την κουβέντα μας.
Σα να είπε ο καλλιτέχνης “Εγώ την πολιτική την έμαθα στο γήπεδο”. Το ίδιο είναι. Σε όποιον χώρο δράσεως μάθεις την πολιτική, δηλαδή το τι ακριβώς συμβαίνει και το τι μπορεί να κάνεις, αυτό είναι το αποδεκτό. Εκτός από το χώρο της κομματικής πολιτικής, δηλαδή εκεί όπου η πολιτική δεν έχει νόημα, δεν λειτουργεί η αγωνία για το αποτέλεσμα.
Δεν πήγαν καλά στις εκλογές οι Ανεξάρτητοι Έλληνες και ρώτησαν τον Χαϊκάλη αν θα υπάρξει θέμα ηγεσίας. Παίκτης ο άνθρωπος. Σοβαρός άνθρωπος. “Εγώ είμαι του θεάτρου” είπε. Τι εννοεί ο παίκτης. “Στη δουλειά μου προχωράς με σίγουρα, με σταθερά βήματα”. Δεν το ρίχνεις στις βουτιές, στα σάλτα στο κενό και ό, τι κάτσει, αυτό εννοεί.
“Έχουμε αρχηγό τον Καμμένο. Δεν τον αλλάζεις εύκολα”. Αυτό είπε. Ότι δεν είμαστε καφενείο, κόμμα είμαστε. Αν δεν μας θέλει ο κόσμος θα δούμε τι θα κάνουμε, τι θα αποφασίσουμε. Αν είμασταν ΠΑΕ, δεν πήγε καλά η ομάδα, θα τον διώχναμε τον προπονητή.
