«Shock and awe»

Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης

Δεν είναι τυχαία η ονομασία που έδωσαν οι ΗΠΑ στην εισβολή τους στο Ιράκ το 2003. «Σοκ και δέος». Δηλαδή, χτυπήματα τέτοια που...

θα κάνουν τον εχθρό να «τρομοκρατηθεί» τόσο πολύ που να παραδοθεί άνευ όρων. Τέτοιο δεν ήταν το αποτέλεσμα της πρώτης ατομικής βόμβας που έπεσε στη Χιροσίμα τέτοιες μέρες πριν από 69 χρόνια;

Μήπως την ίδια τακτική δεν είχαν ακολουθήσει οι νατοϊκές δυνάμεις, όταν βομβάρδιζαν τη Σερβία; Τα εργοστάσια της χώρας διαλύθηκαν, το ίδιο και τα νοσοκομεία. Η οικονομία κατέρρευσε. Μέχρι και το μέγαρο της τηλεόρασης βομβαρδίσθηκε, ώστε να μείνουν στο σκοτάδι της ενημέρωσης οι Σέρβοι και να τρώνε ό,τι κουτόχορτο τους σέρβιραν τα διεθνή πρακτορεία για τη δημοκρατία, την ελευθερία και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Το μέγαρο βέβαια βομβαρδίσθηκε την επόμενη που απεχώρησε από αυτό το CNN. Εντελώς συμπτωματικά.

Γιατί απορούμε, λοιπόν, με όσα γίνονται σήμερα στη Γάζα; Η ίδια τακτική. Όπως και στην Ουκρανία. Και εκεί βομβαρδίζονται σχολεία και νοσοκομεία. Μέχρι και το μαλαισιανό αεροπλάνο έριξαν για να δώσουν στον κόσμο να καταλάβει «τί εστί βερύκοκκο» κατά την προσφιλή έκφραση του νεοταξίτη Αδώνιδος.

Ας μην πηγαίνουμε, όμως, τόσο μακρυά. Ας πάμε στο 2011, τότε που οι αγανακτισμένοι πλημμύριζαν την πλατεία Συντάγματος ακηδεμόνευτοι. Το πρώτο τυφλό χτύπημα ήταν το κάψιμο τριών ανθρώπων και ενός εμβρύου τον Μάιο του 2010. Ο λαός πάγωσε, αλλά πολλοί δεν το έβαλαν κάτω. Συνέχισαν να διαμαρτύρονται μέχρι που η Αστυνομία άρχισε να ψεκάζει και να δέρνει αδιακρίτως, στη συνέχεια να εγκλωβίζει τους τραυματίες στο μετρό και να τους ξυλοφορτώνει εμποδίζοντας ακόμη και την παροχή ιατρικής βοήθειας. Στην Κερατέα τί έγινε; Στις Σκουριές; Μέχρι που το «κίνημα» των αγανακτισμένων ξέφτισε. Όχι επειδή δεν διέθετε ιδεολογία, όπως δήλωσε, ο αρχ-ιδεολόγος Πάγκαλος, αλλά επειδή κουράστηκε. Επειδή αντελήφθη πως ό,τι κι’ αν κάνει οι Ταμήλοι είναι πανίσχυροι.

Γιατί, λοιπόν, μας εκπλήσσουν όσα διαδραματίζονται στη Γάζα και στην Ουκρανία; Η συνταγή η ίδια. Όποιος αντιστέκεται στα κελεύσματα των ισχυρών, κατατρομοκρατείται, ώστε να καθίσει φρόνιμος. Η συνταγή γνωστή. Και τώρα που ο λαός κρύφτηκε στο καβούκι του αποκαμωμένος, έρχονται τα τελειωτικά χτυπήματα. ΕΝΦΙΑ και ό,τι άλλο σκαρφιστούν οι Ταμήλοι. Κι’ εμείς, ο λαός, πλακωνόμαστε μεταξύ μας, αριστεροί με δεξιούς, δημόσιοι υπάλληλοι με ιδιωτικούς, ελεύθεροι επαγγελματίες με όλους τους άλλους. Φθάσαμε μέχρι και τον εμφύλιο, ή «συμμοριτοπόλεμο» αν προτιμάτε, για να αναδείξουμε τις διαφορές μας, τις οποίες εκμεταλλεύονται αριστοτεχνικά οι κυβερνώντες και οι εντολείς των. Τέτοιο σοκ έχουμε υποστεί, ώστε δεν μπορούμε να ενωθούμε όλοι ενάντια στον κοινό εχθρό που ισοπεδώνει τους πάντες και να αναδείξουμε τα πολύ περισσότερα που μας ενώνουν. Δεξιούς, κεντρώους, αριστερούς και όλες τις αποχρώσεις αυτών! Τέτοιο σοκ που θα διαβάζουμε σήμερα τις «δημοκρατικές» εφημερίδες και άρθρα για την κακιά 4η Αυγούστου 1936, αυτές που υπηρέτησαν πιστά τη δικτατορία, αντί να τις προσπερνούμε και να τις πετάμε στα σκουπίδια, αλλά και τις άλλες, τις φασιστικές, που θα εξυμνούν την 4η Αυγούστου 1936, αντί να τις προσπερνούμε και να τις πετάμε και αυτές στα σκουπίδια δίπλα στις «δημοκρατικές».

Σωτήριος Καλαμίτσης

Επιστήθιος φίλος του γιατρού Γωγούση, σφόδρα δε πιθανόν και ομόκελλος