Με μισόλογα δεν γίνεται !

Γράφει ο Δημήτρης Τσάμης

Το ημίγυμνο, το γεμάτο υπονοούμενα θέαμα ή κείμενο όπως και ο υπαινικτικός λόγος ερεθίζουν τη φαντασία και καθίστανται ιδιαιτέρως ελκυστικά μια που επιτρέπουν τον καθένα να συμπληρώσει την εικόνα με...

ό,τι ο ίδιος θέλει και μπορεί να φαντασθεί, απολαμβάνοντας το αποτέλεσμα που δημιούργησε. Η άνευ ορίων και τέλους ικανότητα μας, να προσθέτουμε χρώματα και εικόνες στα όνειρά μας, δίνει αυτή τη δυνατότητα και προσφέρει μια ατέλειωτη αναπαυτική καταφυγή από τις καθημερινές ταλαιπωρίες.

Φαίνεται πως στη συγκυβέρνηση σκέφτηκαν να μας απαλλάξουν από το άγος και το άγχος του ζοφερού παρόντος και του σκοτεινού μέλλοντος μας και αντί γι αυτά, να μας προσφέρουν την ευκαιρία να ονειρευόμαστε μέσα από τα μισόλογα και τα υπονοούμενα που καθημερινά μας σερβίρουν.

Όμως η πραγματικότητα – δυστυχώς- είναι σκληρή για να αντιμετωπίζεται με όνειρα, απειλές, φρούδες ελπίδες και παραισθήσεις. Η εμπειρία των τελευταίων 5 χρόνων είναι ακατανίκητη. Η απόλυτη απουσία ουσιαστικού διαλόγου δεν κρύβει την εξίσου απόλυτη απουσία σχεδίου παραγωγικής αντιμετώπισης της κρίσης. Αντιθέτως, την αποκαλύπτει. Η βουλή δεν αναλαμβάνει την ευθύνη μιας τέτοιας συζήτησης εξ αιτίας της πολιτικής ανεπάρκειας των περισσότερων, το υπουργικό συμβούλιο δεν υπάρχει, τα κόμματα έχουν πέσει σε κώμα και η χώρα καρκινοβατεί με τις αγνώστου περιεχομένου, σχεδιασμού και αποτελέσματος συναντήσεις των δύο επικεφαλής της συγκυβέρνησης.
Η μέχρι σήμερα πορεία δεν επιτρέπει αισιοδοξία και απατηλά όνειρα.

Σήμερα οι αντιευρωπαϊκές απόψεις ενισχύονται με ευθύνη των δήθεν υπερασπιστών της ευρωπαϊκής σταθερότητας αλλά και των ίδιων των ευρωπαϊκών οργάνων διοίκησης που ζώντας στο χαλαρό και ευχάριστο περιβάλλον των Βρυξελών διαλέγουν πάντα τη βολική οδό της ανοχής και όχι της επιβολής των κανόνων τους οποίους υποτίθεται ότι υπηρετούν. Οι αντικοινοβουλευτικές απόψεις ενισχύονται – ακόμη και με τον μανδύα του μοντέρνου - εξ αιτίας της καθημερινής εξαθλίωσης των κοινοβουλευτικών διαδικασιών και της αυτοκατάργησης του κοινοβουλίου.

Η επίσημη ενημέρωση των πολιτών είναι τόσο περιληπτική, αποσπασματική, ανούσια και γενικόλογη ώστε να χρησιμοποιείται αποκλειστικά προς εντυπωσιασμό. Οι συγκεκριμένες προτάσεις για τη δημιουργική ανασυγκρότηση απουσιάζουν. Οι αλλεπάλληλες τεχνικές διαπραγματεύσεις με τους δανειστές ενδύονται πάντα το μανδύα του πολιτικού ηρωισμού. Το πολίτευμα εν τέλει μεταλλάσσεται .

Είναι εμφανές ότι χάνονται ώρες σε άσκοπες και λανθασμένες συζητήσεις. Δεν έχει αξία το ποιος είναι πιο παλληκαράς απέναντι στην τρόικα. Δεν έχει σημασία το ποιος θα πει την πιο σκληρή ατάκα. Σημασία έχει αν αντιλαμβανόμαστε ότι η λύση μπορεί να βρεθεί μέσα από την παραγωγή πλούτου και όχι μέσα από την αναδιανομή της μιζέριας . Προαπαιτούμενα εμπιστοσύνη, δραστικός περιορισμός του δημόσιου και δικαιοσύνη. Με μισόλογα και ωραιοποιήσεις η επερχόμενη θύελλα δεν αλλάζει δρόμο. Με σχέδιο, ειλικρίνεια, εντιμότητα και παράδειγμα αντιμετωπίζεται. Μόνο που- όπως φαίνεται- αυτά τα προαπαιτούμενα θα τα αναζητούμε μοναχικά για καιρό με την ίδια αγωνία που η συγκυβέρνηση επιχειρεί να αποκρύψει τη μη εφαρμογή των δικών της.