2 Ιουλ 2017

Τα χώνει ο Βαρτζό στους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ για το δημόσιο!


Του Δημήτρη Βαρτζόπουλου*

Εκείνο που κατάλαβα από όλο αυτό το θέατρο της "σύγκρουσης" της Κυβέρνησης με την ΠΟΕ-ΟΤΑ, είναι ότι συμφωνούν σε ένα πράγμα: δεν θέλουν σε καμμία περίπτωση την ανάμειξη του ιδιωτικού τομέως. Τίποτε δεν είναι σημαντικότερο, "στάχτη και μπούρμπερη" να γίνουν όλα, αρκεί, να αποφευχθεί το "outsourcing" δημοσίων υπηρεσιών, η ανάθεσή τους δηλαδή σε ιδιώτες επιχειρηματίες.
Η κοινή αυτή αντίληψη ερείδεται ασφαλέστατα σε ωρισμένους από τους πλέον διαδεδομένους ελληνικούς αστικούς μύθους και δη: 1. Όλες οι κοινωφελείς υπηρεσίες πρέπει, να προσφέρονται από δημοσίους υπαλλήλους. 2. Το να είσαι δημόσιος υπάλληλος είναι καλύτερο από όλα τ´ άλλα. 3. Η επιδίωξη κέρδους είναι ηθικώς υποδεεστέρα.
Οχυρωμένη πίσω από αυτό το τείχος της σοσιαλιστικής συναντίληψης η Κυβέρνηση έδωσε χαρακτηριστικό και ασφαλές παράδειγμα διαχείρισης δημοσίων πραγμάτων από την Αριστερά:
Κατ´ αρχήν και πάνω από όλα τα άλλα εκμεταλλεύεται τον πόνο του λαού.
Σε συνθήκες μαζικής ανεργίας, όπως αυτές, που ζούμε, η δυνατότης 8μήνου απασχόλησης σε ένα Δήμο, είναι για πάρα πολλούς ανθρώπους η μοναδική σανίς σωτηρίας. Η απώλεια αυτής της πηγής εισοδήματος φαντάζει απόλυτα καταστροφική, εναλλακτικές λύσεις δεν προσφέρονται με αξιόπιστο τρόπο, ο φόβος και ο πόνος είναι μεγάλοι. Πολλοί εξ αυτών, όχι η πλειοψηφία αλλά αρκετοί, είναι άτομα είτε με ειδικές ανάγκες, είτε εξαιρετικών ειδικών δυνατοτήτων, που αξιοποιούνται σε κομβικές υπηρεσίες των ΟΤΑ.
Όλους αυτούς τους κορόιδεψε η Αριστερά. Η υπόσχεση μετατροπής των συμβάσεων τους σε σχέσεις αορίστου διαρκείας ήταν ευθύς εξ αρχής ψευδής. Ο έχων στοιχειώδη αντίληψη των ελληνικών δημοσίων πραγμάτων γνωρίζει, ότι η οιαδήποτε μόνιμη σχέση εργασίας, σε οιοδήποτε νομικό πρόσωπο ελέγχεται από το Δημόσιο, απαιτεί ειδική προκήρυξη μέσω ΑΣΕΠ. Οιαδήποτε άλλη διαδικασία θα καταπέσει εν τω άμα στα δικαστήρια, θα υπάρξουν μάλιστα και καταλογισμοί για τις αχρεωστήτως γενόμενες δαπάνες στα όργανα της διοίκησης, που έλαβαν τις παράνομες αποφάσεις. Ειδική μοριοδότηση μπορεί, να γίνει μόνο στα πλαίσια της κοινής λογικής και εφ´ όσον συνδέεται με ειδικές δεξιότητες. Σε κάθε άλλη περίπτωση θα καταπέσει επίσης στην πρώτη προσφυγή. Ο,τιδήποτε άλλο λέγεται είναι ψέμα. Μικρή σημασία έχει, εάν το ψέμα αυτό λέγεται λόγω αγνοίας η σκοπίμως. Είναι αδιάφορο, εάν η Αριστερά είναι ένοχος για βαρεία αμέλεια με ενδεχόμενο δόλο ή για κοινή απάτη.
Το αδήριτο συμπέρασμα είναι, ότι απλώς είναι άχρηστη και επικίνδυνη ως διαχειριστής.
Τι θα μπορούσε, να γίνει λοιπόν;
Ας αφήσουμε στην άκρη την συζήτηση για την σύγχρονο χρησιμότητα του νόμου Πεπονή (περί ΑΣΕΠ κλπ). Πράγματι, όσο απαραίτητος ήταν τότε, προ 25 ετών, για την αποαφρικανοποίηση της χώρας, τόσο η συνέχεια της ύπαρξής του, δεδομένης της πληθωρικής ευρωπαϊκής σχετικής εμπειρίας και πρακτικής, αποτελεί πλέον απόδειξη της συνέχειας της αφρικανικής νοοτροπίας, που διέπει τον δημόσιο βίο της φιλτάτης πατρίδος. Όποιος έχει τα κότσια ας τον αλλάξει. Μέχρι τότε μπορεί, να τον χρησιμοποιήσει, για να προκηρύξει και καλύψει τις ανάγκες των δήμων για εξειδικευμένο προσωπικό, όπως και για δημιουργήσει τις ειδικές θέσεις για ΑΜΕΑ.
Ο,τιδήποτε άλλο θα πρέπει, να δοθεί με διαγωνιστικές διαδικασίες στον ιδιωτικό τομέα. Η διατήρηση των θέσεων εργασίας - για μεγάλο αριθμό των νυν πραγματικώς απασχολουμένων στον τομέα της καθαριότητας συμβασιούχων - από τον ιδιώτη πάροχο είναι απόλυτα δυνατή και νόμιμη με την πρόβλεψή της στους όρους του διαγωνισμού ανάθεσης. Τούτο συμβαίνει σήμερα σε σειρά ΝΠΔΔ, όπου υπάλληλοι διατηρούν επί δεκαετίες τις θέσεις εργασίας τους μεταφερόμενοι από πάροχο σε πάροχο.
Εδώ βεβαίως προσκρούομεν σε μία από τις βασικότερες ελληνικές προκαταλήψεις. Την εδραιωμένη αντίληψη ότι η ιδιωτική εργασιακή σχέση είναι υποδεέστερη.
Γεγονός είναι ο τρόπος λειτουργίας του ελληνικού Δημοσίου, χάριν της ελλείψεως οιασδήποτε αξιολόγησης, είναι ασφαλής. Πλήρως αντιπαραγωγικός μεν, ασφαλής δε. Δεδομένης όμως της χρεοκοπίας τελείωσαν τα γούστα με τις προσλήψεις, οπότε τζάμπα ασχολούμαστε, πάει αυτό το όνειρο...
Από την άλλη πλευρά η επίσης κλασσική ελληνική ηθική απαξίωση του κέρδους δημιουργεί εντελώς παράλογες συνθήκες λειτουργίας των ιδιωτών παρόχων του ελληνικού δημοσίου. Είναι πράγματι ασύλληπτο, αν δεν το ζήσεις και απίστευτο, το γεγονός, ότι το ελληνικό δημόσιο, είτε ως αναθέτουσα αρχή είτε ως δικαστικός έλεγχος, δέχεται (άρα επιβάλλει...) την δυνατότητα, να δουλεύει ένας ιδιώτης χωρίς κέρδος. Οι απαξιωτικές πράγματι εργασιακές συνθήκες, που επικρατούν σε αρκετές περιπτώσεις ιδιωτών παρόχων, οφείλονται αποκλειστικά στην παράνομη αστειότητα, που χαρακτηρίζει τους προϋπολογισμούς ανάθεσης του έργου.
(Για τους αδαείς: το κράτος ζητά από τον ιδιώτη, να κάνει την ίδια δουλειά με λιγότερα χρήματα από αυτό και μάλιστα χωρίς κέρδος, και μάλιστα χωρίς να διασφαλίζεται ούτε η νόμιμη κατώτερη αμοιβή) .
Συμπέρασμα: υπάρχουν λύσεις εφικτές και αποτελεσματικές. Αρκεί, να μη κυβερνά η Αριστερά. Και την μεν Αριστερά ως Κυβέρνηση, αργά ή γρήγορα θα την διώξουμε. Την αριστερά όμως νοοτροπία μας πώς θα καταπνίξουμε, αυτό είναι πράγματι θέμα.
*Ο Δημήτρης Βαρτζόπουλος διετέλεσε γενικός γραμματέας Συντονισμού της κυβέρνησης Αντώνη Σαμαρά, υφυπουργός Υγείας και πρόεδρος της Διοικούσας Επιτροπής στη ΝΔ Θεσσαλονίκης.
Άρθρο στη Voria.gr του Δημήτρη Βαρτζόπουλου, πρώην γενικού γραμματέα Συντονισμού της κυβέρνησης Σαμαρά και πρώην προέδρου της
ΝΔ Θεσσαλονίκης

 
Copyright © 2015 Taxalia Blog - Θεσσαλονίκη