Όχι μόνο ένα αλλά πολλά και κυρίως του Αλέξη Τσίπρα και του Πάνου Καμμένου. Του πρωθυπουργού και του υπουργού Άμυνας που είναι αυτοί που θα έπρεπε να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της μάχης, κανονικής και διπλωματικής.
Οι χθεσινές παρεμβάσεις από το σύνολο της κυβέρνησης σχεδόν, απέδειξε αυτό που γράφαμε από την αρχή. Ότι επί πέντε ημέρες η ελληνική διπλωματία για ακόμη μια φορά δέχθηκε μια μεγαλοπρεπή σφαλιάρα από τον… Σουλτάνο τον Μεγαλοπρεπή.
Δεν ξέρουμε αν φταίει η ανικανότητα ή η απειρία αυτής της κυβέρνησης. Δεν ξέρουμε καν αν ήταν η ΝΔ ή κάποιο άλλο κόμμα στην εξουσία, αν θα έπραττε διαφορετικά. Αυτό που είναι πιο φανερό από ποτέ είναι πως η υπόθεση των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων μοιάζει με φιάσκο τεραστίων διαστάσεων.
Χθες, έξι ημέρες μετά το περιστατικό, αποφάσισε ο Τσίπρας να κάνει κυβερνητικό συμβούλιο.
Έξι ημέρες μετά εμφανίστηκε ο Πάνος Καμμένος που είχε εξαφανιστεί.
Έξι ημέρες μετά ενημέρωσε ο Νίκος Κοτζιάς τους βουλευτές.
Έξι ημέρες μετά αποφάσισε η πολιτική ηγεσία του τόπου να στείλει μηνύματα στην Τουρκία.
Έξι ημέρες μετά αποφάσισε ο πρωθυπουργός να «διεθνοποιήσει» το θέμα.
Έξι ημέρες μετά και δεν τολμά να σηκώσει το τηλέφωνο και να πει μια κουβέντα με τον Ερντογάν. Τον Σουλτάνο που έφερε πριν μερικούς μήνες στην Αθήνα αψυχολόγητα και χωρίς προετοιμασία.
Όλα δείχνουν ότι όχι απλά υποτίμησε το γεγονός η κυβέρνηση. Αλλά κι ότι δεν έχει ιδέα για το ποια είναι σήμερα η Τουρκία και πώς πρέπει να αντιμετωπίζεται.
Τον τελευταίο καιρό υπήρχαν εκτιμήσεις ότι η Άγκυρα θα κλιμακώσει την προκλητικότητα με χαμηλής έντασης επεισόδια. Υπήρχαν μάλιστα και κάποιοι που έλεγαν ότι μπορεί η Τουρκία να επιχειρήσει ένα εντυπωσιακό «χτύπημα», όπως το να μπει σε ελληνικό έδαφος, να πλησιάσει φυλάκιο και να πάρει κάτι ως τρόπαιο. Ίσως δε και η σύλληψη των δύο να ήταν μέρος του σχεδίου αυτού και να έγινε όντως ενέδρα και σύλληψη με σκοπό την άσκηση πίεσης προς την Αθήνα.
Τι έκανε η στρατιωτική και πολιτική ηγεσία του τόπου; Απολύτως τίποτε, όπως δεν έδειχνε να αλλάζει γραμμή όταν έβλεπε τις τουρκικές προκλήσεις να εντείνονται. Πρώτα με την «επακούμβηση» πλοίου, μετά με την προσπάθεια εμβολισμού, έπειτα με τις απειλές στην κυπριακή ΑΟΖ. Η ελληνική διπλωματία έπαθε κανονικό Βατερλώ γιατί δεν κατάλαβε ότι έχει απέναντί της μιας άλλη χώρα, μια άλλη Τουρκία. Ένα κράτος σε περιδίνηση, με χιλιάδες εσωτερικά προβλήματα, με το μέτωπο στο Αφρίν να μην πηγαίνει καλά και με τον Ερντογάν να πιέζεται από τους Κεμαλιστές να καταλάβει νησιά στο Αιγαίο.
Η ελληνική κυβέρνηση όφειλε να ξέρει ότι ο Σουλτάνος θα εξαγάγει την κρίση και όσο πλησιάζουν οι πιο κρίσιμες εκλογές το 2019, τόσο θα μεγαλώνει η επιθυμία της Άγκυρας να φορτώσει προς τα δυτικά τα προβλήματά της.
Η ελληνική κυβέρνηση έπρεπε να δει τα σημάδια όταν ο Ερντογάν δεν καταλάβαινε… Χριστό κι Αλλάχ από προειδοποιήσεις Αμερικανών κι Ευρωπαίων. Κι έπρεπε βρε αδερφέ κάποιος να έχει διαβάσει αυτό το απίθανο βιβλίο για τη στρατηγική της έντασης που προκρίνει επεισόδια χαμηλής έντασης τα οποία όμως, αμφισβητούν καθημερινά κυριαρχικά δικαιώματα και «γκριζάρουν» θέματα ταμπού.
Τίποτε από αυτά δεν είναι η ελληνική διπλωματία, ίσως χρόνια πριν, αλλά κυρίως από το 2016 και μετά το… δημοκρατικό πραξικόπημα στην Τουρκία.
Η σύλληψη ή απαγωγή (όπως θέλετε το λέτε) της περασμένης Πέμπτης, είναι μια τεράστια κηλίδα στην σύγχρονη ιστορία της χώρας κι αν η εξέλιξη παραμείνει αρνητική για εβδομάδες ή μήνες, τότε θα είναι και μια ιστορική καταστροφή. Γιατί θα αποδεικνύει ότι δεν μαθαίνουμε από τα λάθη μας και κυρίως δεν κάνουμε προληπτικές κινήσεις. Ούτε αισθανόμαστε σίγουροι για το ποιες πολιτικές πρέπει να ακολουθήσουμε προκειμένου να μην υφιστάμεθα εθνικές τραγωδίες.
Ο Τσίπρας και η παρέα του έχουν έναν ακόμη λόγο να… λογοδοτήσουν. Έχουν μια ακόμη «κατηγορία» για να καθίσουν στο σκαμνί.
antinews.gr/
.png)
