πραξικόπημα εναντίον του Μακάριου και την τουρκική εισβολή. EPA, SHAWN THEW
Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Το Σάββατο συμπληρώθηκαν 45 χρόνια από την τουρκική εισβολή, που οδήγησε στην κατοχή του 40% περίπου του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας από την ισλαμική Τουρκία.
Είχε προηγηθεί το προδοτικό πραξικόπημα εναντίον του Προέδρου της Κύπρου, του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, ο οποίος ήταν ένας ξεροκέφαλος παπάς, που πίστευε πως ήταν μεγάλος και τρανός και ηγείτο μίας χώρας μικρής, για την οποία ο ίδιος πίστευε πως ήταν ο ομφαλός της γης. Απέναντί του είχε ένα σκληρό Αμερικανό διπλωμάτη, χωρίς το παραμικρό συναίσθημα για οποιονδήποτε, τον περίφημο Χένρι Κίσιγκερ.
Τα γεγονότα είναι γνωστά και δεν μπορεί κανείς να τα παραποιήσει. Προσπάθησαν πολλοί αλλά στο τέλος κατέληξαν στο ίδιο συμπέρασμα: ότι τον Ιούλιο του 1974, το έγκλημα ήταν διπλό: Το πραξικόπημα εκτελέστηκε από τους παρανοϊκούς δικτάτορες της Ελλάδας, που βεβαίως δεν αντιπροσώπευαν τον ελληνικό λαό, και την εισβολή πραγματοποίησαν οι Τούρκοι Αττίλες του σοσιαλιστή «ποιητή», Μπουλέντ Ετσεβίτ.
Το διπλό έγκλημα σχεδίασε η τότε Αμερική και αναφέρομαι στην τότε Αμερική διότι δεν μπορούμε να χρεώσουμε το πραξικόπημα και την εισβολή στους μετέπειτα κυβερνήτες της αμερικανικής υπερδύναμης. Όμως, οι επόμενοι ευθύνονται διότι βοήθησαν την Τουρκία να «νομιμοποιήσει» την κατοχή της Κύπρου. Και στήριξαν την ισλαμική χώρα για να επιβάλει τους όρους της στο νησί.
Τα κατεχόμενα είναι μία καθαρά τουρκική περιοχή, γεμάτη με τζαμιά και εποίκους, που ελέγχεται πλήρως από την Άγκυρα. Δεν υπάρχει η παραμικρή περίπτωση να επιχειρήσει καν ένας Τουρκοκύπριους πολιτικός να πολιτευθεί διαφορετικά από την Άγκυρα. Και η περίπτωση του κατοχικού ηγέτη Μουσταφά Ακιντζί είναι χαρακτηριστική.
Λόγω του παρελθόντος του, που ήταν υποτίθεται φιλικό προς τους Ελληνοκύπριους, χρησιμοποιήθηκε για να εξυπηρετηθεί η κατοχική δύναμη. Ο Πρόεδρος της Κύπρου Νίκος Αναστασιάδης, έχοντας απέναντί του τους Βρετανούς και τους Αμερικανούς, επιχείρησε να αλλάξει την ατζέντα κάνοντας στην ουσία «συμπρόεδρο» τον Ακιντζί.
Ήταν μέγα το λάθος του και το πλήρωσε με εκείνη την προσωπική επίθεση του κατοχικού ηγέτη, στο Κραν Μοντανά της Ελβετίας. Πρόσβαλε τον κ. Αναστασιάδη και προσπάθησε να τον ρεζιλέψει ενώπιον και του γενικού γραμματέα του ΟΗΕ, επειδή ο Κύπριος πρόεδρος θέλησε ένα κεράσει τους παρευρισκόμενους ένα ποτήρι ουίσκι στη διάρκεια δείπνου.
Η Κύπρος είναι θύμα εισβολής και κατοχής, χωρίς αμφιβολία. Ευθυνόμαστε εμείς που το ξεχάσαμε, ευθύνονται οι πολιτικοί της και οι εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις που αποδέχθηκαν οδυνηρές παραχωρήσεις, νομίζοντας ότι με τον τρόπο αυτό θα εξημέρωναν το τουρκικό θηρίο.
Οι υποχωρήσεις έμειναν και η Τουρκία, λογικό είναι, να πιέζει για περισσότερες. Φτάσαμε σε σημείο να αποδεχθούμε λύση με την συνέχιση της παρουσίας του τουρκικού κατοχικού στρατού και να παραμείνουν σε ισχύ οι αναχρονιστικές εγγυήσεις της Τουρκίας. Απαράδεκτα πράγματα και αλλοπρόσαλλες συμπεριφορές.
Η απομάκρυνση της Τουρκίας από την Αμερική ανοίγει νέους ορίζοντες. Αν τολμήσει η Κύπρος να ενταχθεί στο νέο άξονα που ξεκινά από το Ισραήλ και καταλήγει στην Ελλάδα και αν σταματήσει να αλληθωρίζει προς την Ρωσία, που επέλεξε την Τουρκία., αντί της Κύπρου και της Ελλάδας, ίσως αλλάξει και η τύχη της. Διαφορετικά θα συνεχίσει να πελαγοδρομεί και να συμμετέχει σε διαπραγματεύσεις, που κάθε φορά που τελειώνουν βρίσκουν την Κύπρο και το λαό της σε πιο οδυνηρή θέση.
Η Αμερική είναι μία θυμωμένη χώρα και αυτό το βλέπει κανείς δια γυμνού οφθαλμού. Νιώθει προδομένη από την Τουρκία και οι σχέσεις έχουν τραυματιστεί. Μερικοί στην Ουάσιγκτον πιστεύουν ότι οι δεσμοί έσπασαν και θα περάσουν χρόνια πολλά και άλλη κυβέρνηση για να επανέλθουν οι σχέσεις με την Τουρκία στο προηγούμενο καθεστώς.
Οι ΗΠΑ θα χρειαστούν συμμάχους και ξέρουν ότι θα τους βρουν στην Ελλάδα, την Κύπρο, το Ισραήλ και την Αίγυπτο. Ας το θυμούνται στην Αθήνα και τη Λευκωσία… Πως αλλάζουν, όμως, οι καιροί.
Οι Αμερικανοί σχεδίασαν το πραξικόπημα και την εισβολή για να ελέγχουν την Κύπρου και 45 χρόνια μετά φαίνεται ότι αλλάζουν γνώμη για την κατοχική δύναμη και συζητούν σοβαρά με την Κύπρο, την Ελλάδα και το Ισραήλ για σχηματισμό μίας νέας στρατηγικής συμμαχίας, με τη συμμετοχή και της Αιγύπτου. Ακόμα και αν συμβεί αυτό, που είναι πιθανό, οι Αμερικανοί χρωστάνε μία μεγάλη συγνώμη στην πράξη. Έργα, όχι λόγια…
apopseis.com
