Ο ελβετικός οίκος Gold Switzerland, αναφερόμενος στο χθεσινό παγκόσμιο sell-off, που προκάλεσε κατάρρευση των αγορών λόγω πιθανής ύφεσης στις ΗΠΑ, επισήμανε χαρακτηριστικά πως είχε προειδοποιήσει αλλά κανείς δεν ήθελε να ακούσει.
Σύμφωνα με τον ελβετικό οίκο, οι πολιτικές απόψεις ποικίλλουν τόσο όσο και οι απόψεις περί οικονομίας.
Πόσα και πόσα είχαν ειπωθεί για τον πρόεδρο των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν, μέχρι που ήρθε η στιγμή της αλήθειας: Του debate με τον Ντόναλντ Τραμπ.
Στη συνέχεια, ούτε διάνοιες όπως ο ηθοποιός George Clooney ή η «δημοσιογράφος» (ηθοποιός;) Rachel Maddow δεν μπορούσαν να σώσουν τον υποψήφιο των Δημοκρατικών, σημειώνει η Gold Switzerland.
Λίγο αργότερα, ο Μπάιντεν αποχώρησε από την κούρσα.
Εν ολίγοις, ενώπιον όλου του κόσμου, ένα ψέμα που κατά τα άλλα ήταν προφανές (και σκοπίμως αγνοήθηκε) για χρόνια, αποκαλύφθηκε ξαφνικά: Ο αυτοκράτορας δεν είχε ρούχα (ή ο πρόεδρος δεν είχε ιδέα).
Αυτό το θλιβερό γεγονός δεν έπρεπε να είναι κομματικό, αλλά ηθικό.
Τι σχέση όμως έχει αυτό με τις αγορές, τα χαρτοφυλάκια και το νόμισμά σας;
Λοιπόν, η απάντηση είναι: Τα πάντα.
Έχουμε ένα μοτίβο ψεύδους και άρνησης.
Το παράδειγμα Μπάιντεν είναι κυριολεκτικά ταυτόσημο με την πυραμίδα οικονομικών ψεμάτων και άρνησης.
Όπως έκαναν επί χρόνια οι εθισμένοι στα χρέη (οικονομικά ανήλικοι) πολιτικοί και τα εντελώς ανίδεα οικονομικά μέσα ενημέρωσης, στο ίδιο ολίσθημα περιέπεσαν οι κεντρικοί τραπεζίτες μας,
Σύμφωνα με την Gold Switzerland, στους κόλπους των μεγάλων επενδυτικών τραπεζών, αυτοί οι οποίοι προωθούνται σε διάφορες θέσεις δεν είναι οι «αρκούδες», αλλά οι «ταύροι», επειδή οι τράπεζες μοχλεύουν τα χρήματα των καταθετών για να λάβουν μπόνους στο τέλος του έτους φουσκώνοντας μια ατελείωτη ροή ριψοκίνδυνων (και όχι καταπιστευματικών) «προϊόντων» που δεν έχουν καμία σχέση με τη μακροπρόθεσμη αξία, αλλά με τη βραχυπρόθεσμη είσπραξη προμηθειών.
Οι έντιμοι τραπεζίτες και επενδυτικοί σύμβουλοι απορρίπτουν τα οικονομικά όπλα μαζικής καταστροφής που έχουν αναπτυχθεί (από τα συστήματα παραγώγων MBS μέχρι τις τρέχουσες «ιδιωτικές ομάδες πιστώσεων» και τα CRE).
Αυτή η οικονομική ματαιοδοξία ισχύει εξίσου για τους κεντρικούς μας τραπεζίτες.
Η βραχυπρόθεσμη ισχύς σε βάρος της μακροπρόθεσμης ευημερίας είναι ο πιο σίγουρος δρόμος για ένα βραβείο Νόμπελ στα οικονομικά (Bernanke) ή μια θέση κύρους στο υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ (Yellen)…
Όμως, όπως υπενθυμίζει ο Thomas Hoenig, ένας από τους λίγους της FOMC (με θητεία στη Fed του Κάνσας) με ακεραιότητα:
Η Fed, εάν λειτουργεί σωστά, «θα πρέπει να χαράξει μια μακροπρόθεσμη πολιτική και να αφήσει το βραχυπρόθεσμο αποτέλεσμα».
Αλλά οι πραγματικές πρακτικές της Fed, όπως ομολογεί ο ίδιος ο Hoenig, είναι το ακριβώς το αντίθετο.
Όπως προειδοποιεί ο Hoenig εδώ και χρόνια, η Fed (από τον Greenspan μέχρι τον Powell) ανησυχεί περισσότερο για την επόμενη τραπεζική κρίση ή για τυχόν κραχ στα ομόλογα, παρά για το ότι οι επόμενες γενιές θα υποφέρουν από μια μόνιμη χρηματοπιστωτική καταστροφή πληθωρισμού/νομίσματος, στον απόηχο των αποκρουστικών πολιτικών του «ξοδεύω και εκτυπώνω».
Τέτοιος ανοιχτός εγωισμός, αλαζονεία και εσκεμμένη οικονομική/χρεωστική άγνοια είναι ένα σύμπτωμα παρακμής που προηγείται της αναπόφευκτης πτώσης όλων των άλλοτε μεγάλων εθνών.
Όπως και η ψυχική υγεία του Μπάιντεν, η οικονομική υγεία της Αμερικής κρύβεται στο ψέμα…
«Και όμως, εδώ και χρόνια, εμείς και άλλοι προειδοποιούμε για αυτούς τους ανοιχτούς κινδύνους με ειλικρίνεια, ενώ η Wall Street μας χαρακτηρίζει καταστροφολόγους» αναφέρει η Gold Switzerland και συμπληρώνει:
«Για παράδειγμα, για περισσότερα από τέσσερα χρόνια φωνάζουμε ότι το δυτικό δημόσιο χρέος γενικά και τα αμερικανικά ομόλογα ειδικότερα είναι προ των πυλών της κατάρρευσης…
Και όταν έρθει η κατηφόρα, δεν θα μπορούμε να κατηγορήσουμε ούτε την Covid, ούτε τον Πούτιν, ούτε την υπερθέρμανση του πλανήτη…
Για ακόμη περισσότερα χρόνια, προειδοποιούμε ότι τα κράτη δεν μπορούν να δαπανούν ή να δανείζονται 3-4 φορές περισσότερα από όσα παράγουν και να βάζουν πληθωριστικές φωτιές.
Παρεμπιπτόντως, αυτού του είδους οι φωτιές οδηγούν πάντα σε κοινωνικές αναταραχές και πολέμους, τους οποίους ακολουθούν δικτατορίες και, γενικά, απολυταρχικά καθεστώτα».
Στο μεταξύ, αυτές ακριβώς οι δυνάμεις, της υποτίμησης των νομισμάτων, του πληθωρισμού, του πολέμου και των κοινωνικών αναταραχών επενεργούν παντού γύρω μας, προς απογοήτευση των λεγόμενων «ελίτ» μας.
Πρόσφατα, μητέρα όλων των κεντρικών τραπεζών, η Bank of International Settlements (BIS), δημοσίευσε την ετήσια έκθεσή της, την οποία τα μέσα ενημέρωσης, η Ουάσιγκτον και η Wall Street αγνόησαν σε μεγάλο βαθμό.
Συγκεκριμένα, η BIS φώναξε δυνατά αυτό που λέμε εδώ και χρόνια:
Όταν η οικονομική ανάπτυξη επιβραδύνεται σε επίπεδο που ξεπερνά την αύξηση του χρέους, τα κρατικά IOU γίνονται πιο αδύναμα, και όχι ισχυρότερα.
Και όταν τα κρατικά ομόλογα εξασθενούν (δηλαδή πουλάνε), οι τιμές τους πέφτουν και ως εκ τούτου οι αποδόσεις τους αυξάνονται.
Και όταν οι αποδόσεις αυξάνονται (μαθηματικά), αυξάνονται και τα επιτόκια.
Ωστόσο, ο συνδυασμός ιστορικά υψηλών επιτοκίων και τα ιστορικά πρωτοφανή επίπεδα παγκόσμιου χρέους ισούται με σκ@@@τά στον ανεμιστήρα, αναφέρει η Gold Switzerland.
Αυτή, λοιπόν, είναι ένα είδος «στιγμής Μπάιντεν» για την παγκόσμια πιστωτική αγορά των 130 τρισεκατομμυρίων δολαρίων.
Ακόμη και η BIS ομολογεί ότι η αγορά ομολόγων και ειδικά ο βασιλιάς της, το αμερικανικό κρατικό χρέος, μπορεί να μην έχει ρούχα.
Και όμως η πλειοψηφία εξακολουθεί να πιστεύει το αφήγημα ότι όλα είναι (και θα πάνε) καλά, παρά τα γεγονότα…
«Αυτό, παιδιά, είναι το οικονομικό ισοδύναμο του να πιστεύουμε ότι ο Τζο Μπάιντεν θα είναι ο επόμενος χρυσός Ολυμπιονίκης στον Μαραθώνιο…» αναφέρει ο ελβετικός οίκος.
Ο πληθωρισμός σκοτώνει την αγοραστική δύναμη του «πλούτου» σας: Τον λογαριασμό ταμιευτηρίου, το μισθολόγιο, το χαρτοφυλάκιο και την κληρονομιά σας.
Μετά από χρόνια υπομονής έναντι του παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος, ο κόσμος θέλει: 1) ένα ουδέτερο περιουσιακό στοιχείο Tier-1 που δεν μπορεί να παγώσει κατά τη θέληση της Ουάσιγκτον και 2) το οποίο στην πραγματικότητα διατηρεί αντί να χάνει την αξία του.
Έτσι, αντί να αντικαταστήσουν το δολάριο και άλλα fiat νομίσματα (τα οποία είναι κρίσιμα εργαλεία δαπανών), όλο και περισσότερα έθνη απλώς θα επανατιμολογούν νομίσματα όπως το δολάριο ενώ ταυτόχρονα αυξάνουν τα αποθέματά τους σε χρυσό.
Αυτή η τάση είναι πλέον προφανής, από την Ινδία, την Κίνα και τη Ρωσία έως τη Νιγηρία, την Ταϊλάνδη ή τη Σαουδική Αραβία…
