Παρά τις τεχνητές ενέσεις αισιοδοξίας, μέσω του επικοινωνιακού μπαράζ «καλών ειδήσεων», η πραγματικότητα εξακολουθεί να υψώνεται αμείλικτη μπροστά στα μάτια των πολιτών. Η ύφεση, που τα μέτρα της κυβέρνησης, ελέω μνημονίου, επιτείνουν, οδηγεί χιλιάδες επιχειρήσεις στο «λουκέτο», στρατιές εργαζόμενων στην ανεργία, την κοινωνία στην απόγνωση.
Η πλέον άδικη έως απάνθρωπη, όμως, επίπτωση των μέτρων που προκάλεσε το μνημόνιο
συνιστά αναμφίβολα η περικοπή των συντάξεων στους χαμηλοσυνταξιούχους. Χωρίς αναστολές απέναντι στους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας, και ενώ ο πληθωρισμός κινείται σε αριθμούς δυσθεώρητους, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν δίστασε, με πρόσχημα τις εντολές της Τρόικα, να «πετσοκόψει» τις συντάξεις. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα, που έχει δημοσιευθεί και στα ΜΜΕ, με την εξωφρενική μείωση που υφίσταται ένας συνταξιούχος των 861 ευρώ μικτά, ο οποίος ενώ ετησίως ελάμβανε 12.054 με τις περικοπές θα λαμβάνει 11.132, δηλαδή μείον 922 ευρώ, χωρίς να συνυπολογίσουμε τη μείωση της αγοραστικής του δύναμης από τον καλπασμό του πληθωρισμού.
Κι όμως ο Γ. Παπανδρέου ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης περιέγραφε διαφορετικά τις προθέσεις του απέναντι στους συνταξιούχους : «Δεν τάζουμε λαγούς με πετραχήλια, αλλά ζητάμε αξιοπρέπεια και σεβασμό για τα περήφανα γηρατειά, όπως έλεγε ο Αντρέας Παπανδρέου» (25.5.09).
Ως πρωθυπουργός, όμως, πραγματοποίησε στροφή 180 μοιρών υποστηρίζοντας ότι «η κυβέρνηση όφειλε να προβεί σε δραστικές παρεμβάσεις στο Ασφαλιστικό και χωρίς την Τρόικα, καθώς […] θα είχαμε μια χώρα να πληρώνει συντάξεις και τίποτα άλλο» (8.7.10)
Αυτή την κοινωνική αδικία απέναντι στους συνταξιούχους ο Αντώνης Σαμαράς δεσμεύτηκε να την επανορθώσει. Στο ολοκληρωμένο οικονομικό πρόγραμμα που παρουσίασε με τον τίτλο «Στρατηγική Ελπίδας για την Έξοδο από την Κρίση» ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας είπε: «Χρειαζόμαστε Επανορθωτικά Μέτρα, δηλαδή διορθώσεις μεγάλων σφαλμάτων στις περικοπές που ήδη έγιναν. Και προκάλεσαν μεγάλες αδικίες, με ελάχιστο δημοσιονομικό όφελος.
Για παράδειγμα η αποκατάσταση των συντάξεων στους χαμηλοσυνταξιούχους. Που μπορεί να αποκατασταθεί άμεσα – σε σημαντικό μέρος ή συνολικά.
Και είναι δέσμευσή μας να το κάνουμε! Και για να μην έχουμε πρόβλημα με το Μνημόνιο, αφού ακόμα δεν θα έχουμε απαλλαγεί από τις δεσμεύσεις του, πρέπει να «κόψουμε» απ’ αλλού.»
Και η περικοπή απ’ αλλού δεν είναι κενή ρητορεία αλλά συγκεκριμένες προτάσεις με κωδικούς και ποσά, που περιλαμβάνουν το κτύπημα του λαθρεμπορίου στα καύσιμα, τα κονδύλια για Συμβούλια και Επιτροπές, για Οδοιπορικά, για Ενοίκια, για Δημόσιες Σχέσεις, για Αμοιβές Φυσικών και Νομικών Προσώπων για λοιπές Λειτουργικές Δαπάνες, για Επιχορηγήσεις Νομικών Προσώπων Ιδιωτικού Δικαίου. Δαπάνες που είναι σπατάλες και η πρόταση περικοπής τους για κάποιες από αυτές ανήκει στην ΑΔΕΔΥ.
Η κυβέρνηση επέλεξε τελικά τον «εύκολο» δρόμο: να σφίξει, δηλαδή, το ζωνάρι των συνταξιούχων, αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις των μέτρων της, αψηφώντας τους κινδύνους που απειλούν την κοινωνική συνοχή.
Η Νέα Δημοκρατία δεν μπορεί να μείνει απαθής απέναντι σε ό,τι διαπράττεται απέναντι στην ελληνική κοινωνία. Προτείνοντας την εναλλακτική οδό εξόδου από την κρίση, στέκεται με ευθύνη και αποφασιστικότητα δίπλα στον πολίτη που υφίσταται τις κυβερνητικές επιλογές. Και αυτή τη στάση θα εξακολουθεί να τηρεί με συνέπεια.
