Τι (δεν) είπε ο Κώστας Γκιουλέκας...

Από όσα διάβασα για τη σημερινή συνέντευξη τύπου του Κώστα Γκιουλέκα, δεν μπορώ να μην παρατηρήσω τα εξής:
- Πήρε την ευθύνη των λαθών των δικών του και...
των συνεργατών του. Ωστόσο, όταν ρωτήθηκε για τα αίτια της ήττας του δεν συμπεριέλαβε σε αυτά τα δικά του λάθη του. Θα ήταν καλύτερα εάν έλεγε πως εκτός από τα λάθη μου, υπάρχουν και τρεις ακόμη αιτίες.
- Η τρίτη αιτία, κατά τον ίδιο είναι ότι, όπως είπε, κάποιοι ήταν μαζί μας και κάποιοι εναντίον μας. Θα ήταν καλύτερα εάν ήταν σαφέστερος. Η θολή διατύπωση αφήνει περιθώρια για ερμηνείες που παραπέμπουν σε διχαστικές τοποθετήσεις. Τόσο απέναντι στο κόμμα όσο και απέναντι σε πρόσωπα της απερχόμενης δημοτικής ομάδας, Είναι άδικο για την παράταξη, της οποίας είναι εξέχων μέλος, να διχάζεται ανάμεσα σε αυτούς που (υποτίθεται ότι) ήταν μαζί του. Και πολύ περισσότερο επειδή ο ίδιος θεωρεί ότι κάποιοι δεν ήταν μαζί του και όχι ότι αντικειμενικά ότι δεν ήταν μαζί του...
- Θα ήταν πολύ καλύτερα εάν είχε τοποθετηθεί για κάποιους που ήταν απέναντί του, όχι επειδή οι ίδιοι το επέλεξαν αλλά επειδή, αυτός τους τοποθέτησε εκεί αποκλείοντάς τους από το "πλάι του".
- Δεν συνεχάρη (ούτε σήμερα) τον Γιάννη Μπουτάρη για τη νίκη του, ως είθιστε μετά από μία εκλογική μάχη...
- Αναφέρθηκε στην περιπέτεια του ανδριάντα του Κων. Καραμανλή, οχι όμως για να πει ότι συμφωνεί με τις ενέργειςες του Βασίλη Παπαγεωργόπουλου, αλλά για να καλέσει τον Γιάννη Μπουτάρη να εφαρμόσει την απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου... Με τον τρόπο αυτό απέδειξε ότι εξακολουθεί να παίρνει αποστάσεις από τον Παπαγεωργόπουλο και την ομάδα του, αποστάσεις οι οποίες ίσως τον οδήγησαν στην ήττα... Αποστάσεις που δίνουν περιθώριο για ερμηνείες διχασμού.
- Το τελευταίο που χρειάζεται αυτή τη στιγμή η παράταξη της Νέας Δημοκρατίας στο δήμο και τη Θεσσαλονίκη είναι συμπεριφορές που παραπέμπουν σε διχαστικές λογικές. Οι πάντες οφείλουν να διαφυλάξουν την ενότητα, κάνοντας αυστηρή αυτοκριτική, γιατί πάνω από όλα βρίσκεται αυτός ο υπέροχος κόσμος της Νέας Δημοκρατίας, η οργανωμένη βάση της και οι οπαδοί της, που πάντα πρώτοι δοκιμάζουν τις πικρίες της ήττας και τα επέκεινα του διχασμού, ενώ ποτέ δεν ευθύνονται σε οτιδήποτε οδηγεί σε αυτές.
Δημήτρης Μ.