Από τον JZ
Ξεφεύγοντας λίγο από την αμιγώς πολιτική πραγματικότητα και παρατηρώντας τη ζωή όπως κυλά δίπλα μας, πίσω από κλειστές πόρτες κι ακόμα πιο κλειστά μάτια, διαπιστώνουμε όλοι την κατάντια στην οποία μας έχουν φέρει (όχι ερήμην μας) οι κλειδοκράτορες του πολιτισμού και της παιδείας μας.
Είναι πολύ θλιβερό να αξιολογείται έτσι η ζωή, οποιαδήποτε ζωή. Δεν πέρασε πολύς καιρός από τις ημέρες της εθνικής ξεφτίλας που ξεπάστρεψαν ότι κινούνταν σε τέσσερα πόδια μόνο και μόνο για να είμαστε “ιλουστρασιόν” στα μάτια του ΣιΕνΕν. Για μένα δεν υπάρχουν αδέσποτα ζώα, υπάρχουν μόνο αδέσποτα μυαλά.
Εκεί στην Αθήνα, αν έχετε κάποια δυνατότητα, λίγο χρόνο και διάθεση, δείτε λίγο αυτή την περίπτωση. Δείτε το σαν άνθρωποι, σαν Έλληνες που γνωρίζουν τ’ όνομα του σκύλου του Οδυσσέα.
Για όποιον μπορεί να βοηθήσει, ας της στείλει ένα μήνυμα εδώ:
http://www.facebook.com/profile.php?id=100000953162229
- – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – -
Αντιγράφω από την Aleka Martzoukou.
http://www.facebook.com/video/video.php?v=1949578313438&comments
Τι να γράψω; Η εικόνα μιλάει μόνη της..
Αν τα βλέπατε από κοντά θα κλαίγατε..
Μια γιαγιά σχεδόν τυφλή, μάζεψε 20 σκυλάκια (τα περισσότερα μικρομεσαία, εκτός από ένα μεγαλόσωμο όλα τα άλλα είναι κάτω των 15κιλών) και 30 γάτες (πολλά έχουν πεθάνει) με καλή πρόθεση αλλά… σε άθλιες συνθήκες.. είναι αστείρωτα, κοκκαλιασμένα.. φρίκη έχει 8 αρσενικά που μένουν στις σκάλες μόνιμα, δεν έχουν δεί ποτέ το φώς του ήλιου.
Τα 12 κορίτσια αστείρωτα σε ένα δωμάτιο (αποθήκης? σκοτεινό) τρώνε μόνο ψωμί και τα καημένα όταν δούν τη σακούλα με το ψωμί, κουνάνε τις ουρίτσες τους σαν τρελά… πόνος και απόγνωση.. άσε τις γάτες.. αστείρωτες σε ένα δωμάτιο ήταν σχεδόν 100 έχουν μείνει 30 με πολλά μωρά.. έτσι μας είπε η γιαγιά.. δεν μπήκαμε σπίτι της.. και όλα αυτά στο κέντρο της Αθήνας.. (ΑΙΓΑΛΕΩ).
Οι γείτονες φώναξαν την Υγειονομίκα και σας ρωτάω τι κάνουμε;;;;;;;;;;
Πώς να τα βοηθήσουμε;;;;;;;;;;;
Σκέφτηκα να τα βγάζαμε στο δρόμο… καλύτερα απο το Νταχάου που μένουν, αλλά δεν έχουν βγεί ποτέ έξω πώς θα επιβιώσουν;;;;; Ένα μικροσωμο κοριτσάκι που το έφεραν έξω να το δούμε κατουρήθηκε από το φόβο του…. Τι κάνουμε (εγώ δεν ξέρω ούτε μπορώ να το χειριστώ)… κάποιο σωματείο;;;;; Βοήθεια;;;;; Μην τα εγκαταλείψουμε είναι χειρότερα από τα αδέσποτα…………. χρειάζονται φιλοξενεία, υποστήριξη… από ένα να πάρουν κάποια φιλοζωικά.. ή από ένα οι ζωόφιλοι να φάνε και να δούν λίγο ήλιο.. από την αφαγία η κοιλίτσα τους έχει κολλήσει στην πλάτη, τους έχουν πέσει τα μαλλάκια τους, από την δυστυχία?? έλλειψη ήλιου;; Και φυσικά την ασιτία (δεν ξέρω κάθε πότε τρώνε) λίγο ψωμί και άν βρεθεί λίγο ρύζι. Ένα μικρόσωμο κοριτσάκι ήταν 3-4 κιλάκια και θα έπρεπε να είναι 8 κιλάκια……
Η γιαγιά είναι σε απόγνωση, κλαίει, και είναι συνεργάσιμη, και πολύ φοβισμένη, γιατί εντός των ημερών θα πάει το Υγειονομικό… Παρακαλώ πολύ!!!!!!!!!!!!!!!!!! Είμαι πολύ λυπημένη και κουρασμένη. Μην αρχίσουμε σχόλια για τη γιαγιά…. Μας ενδιαφέρει η ουσία. Τι θα κάνουμε με τα ζωάκια;;;;; Πώς να τα βοηθήσουμε;;;;;;; Παρακαλώ προωθήστε……. Ευχαριστώ πολύ!!!!!!!
