Μας μίλησε για χαρτογραφημένα πλέον νερά, που θα μας επέτρεπαν να επιστρέψουμε με ασφάλεια στην Ιθάκη. Τότε ριγήσαμε στην ιδέα πως η εθνική κυριαρχία ημών των διεφθαρμένων επιβατών του Τιτανικού θα συνοδευόταν και από ακρωτηριασμό της εδαφικής μας ακεραιότητας.
Αποχαιρέτα το τό Καστελλόριζο πηγαίνοντας για την
Ιθάκη, σκεφτήκαμε.
Πλέοντας επί των χαρτογραφημένων υδάτων, όμως, πνίγηκαν 3 κωπηλάτες, προκειμένου να συνετισθούν οι υπόλοιποι που είχαν τολμήσει να ανέβουν στο κατάστρωμα και να βροντοφωνάξουν ένα ΟΧΙ σ’ ένα ταξίδι στο άγνωστο. Οι 156, όμως, λοστρόμοι είχαν κουφαθεί. Νόμισαν πως άκουγαν τις Σειρήνες και είχαν βάλει ωτοασπίδες. Ψήφισαν ξεδιάντροπα το Μνημόνιο χωρίς να το έχουν καν διαβάσει και οι κωπηλάτες γύρισαν στα πόστα τους τρομαγμένοι από τους 3 πνιγμένους.
Όταν το Μνημόνιο έδειχνε πώς πάμε καταπάνω στην ξέρα, 154 λοστρόμοι ξέχασαν να βγάλουν τις ωτοασπίδες και ψήφισαν το απ-ασφαλιστικό εθισμένοι στην κουφαμάρα και χωρίς, φυσικά, να το έχουν διαβάσει. Αγανακτισμένοι οι υποσιτισμένοι κωπηλάτες ξανανέβηκαν στο κατάστρωμα απαιτώντας να μην ψηφισθεί το Μεσοπρόθεσμο. Τότε οι μούτσοι του Οδυσσέα τους έρριξαν με δύναμη θαλασσινό νερό, για να τσούζουν τα μάτια και να τους αναγκάσουν να ξανακλειστούν στ’ αμπάρι. 154 λοστρόμοι συνέχισαν να περιδρομιάζουν και φορώντας ωτοασπίδες να κάνουν νοήματα στους κωπηλάτες ότι η σωτηρία έρχεται και το καράβι θα περάσει τον κάβο. Η ξέρα πλησίαζε και 152 λοστρόμοι αποφάσισαν να πουν ΝΑΙ σε νέα ρότα που χάραξε ο ύπαρχος για να τσιμεντώσουν το ΟΧΙ στην εξαθλίωση. Τόσο πατριωτισμό, μυαλό και ανιδιοτέλεια διέθεταν, ενώ ένας κωπηλάτης ριχνόταν στη θάλασσα θυσία στον βωμό του κερδώου Ερμή.
Ώσπου ο Οδυσσέας, αυτή η τραγική μορφή των προγόνων μας που μετενσαρκώθηκε άθελά του στον σημερινό πλοίαρχο, αποκαλύφθηκε ότι χρησιμοποιεί την πανουργία του για να σώσει το τομάρι το δικό του, της παρέας του και των λοστρόμων, αλλ’ όχι το σκάφος με τους επιβάτες. Το ίδιο και ο ευτραφής νέος ύπαρχος που εποφθαλμιά ανοιχτά πια τη θέση του πλοιάρχου και θέλει γι’ αυτόν τον λόγο να προσεταιρισθεί τους κουφούς λοστρόμους.
Κάπως έτσι βιώνω τη συνέχεια του ταξιδιού, στο οποίο με πήρε με το ζόρι ο σύγχρονος Οδυσσέας εκείνη την ηλιόλουστη 23.04.2010 μπροστά από τα καταγάλανα νερά σ’ απάνεμο και απόμακρο λιμάνι. Ούτε χαρτογράφηση ούτε άλλο σχέδιο υπήρχε. Κάνοντας και βλέποντας. Σκύβαλα αλαλάζοντα με φαρδιά θυλάκια. Όταν συνειδητοποίησε το κακό που έχει κάνει άρχισε να επιζητεί επιμόνως τη συναίνεση των «αρχηγών» των άλλων φυλών επισκεπτόμενος συχνά πυκνά τον Δία, πρόγονο του Βούδα, μήπως και κάνει αυτός κάτι και τη βγάλουν «αβρόχοις ποσί» οι κουφοί, αλλά λαλίστατοι, 152 ηλίθιοι λοστρόμοι.
Ω πολυμήχανε Οδυσσεύ! Αντί να ζητείς συναίνεση βγες στο μεσιανό κατάρτι μαζί με τους άλλους φύλαρχους και ζητείστε όλοι σας ένα μεγάλο συγγνώμη από το ρακένδυτο πλήρωμα που κωπηλατεί ακατάπαυστα, για να φτιάχνετε το νεοπατριωτικό κομπόδεμά σας παρέα με τους Λαιστρυγόνες. Άλλως, η Σκύλλα και η Χάρυβδη δεν θ’ αστοχήσουν τούτη τη φορά. Και να ξέρεις ότι αυτές κάνουν σπονδές στη Νέμεση που καραδοκεί είτε γυρίσουμε είτε δε γυρίσουμε κάβο.
Και κάτι τελευταίο. Άσε τη μυθολογία μου και την ιστορία μου κατά μέρος. Μην τις βεβηλώνεις. Βάλε τον ύπαρχο και το τσούρμο σας να καθαρίσει την κόπρο τη δική σου και όλου του σογιού σας και στη συνέχεια φουντάρετε στο πέλαγο. Πρέπει ν’ απαλλαγούμε από το έρμα που μας βουλιάζει και δεν αλλάζει.
Σωτήριος Καλαμίτσης
Δικηγόρος
