Όταν κλείνει ένας μεγάλος κύκλος ζωής, ακούς ένα κλικ μέσα στην καρδιά και το μυαλό σου και πλημμυρίζεις από διάφορα, αλλά και έντονα συναισθήματα, σκέψεις και ..
αναμνήσεις! 24 χρόνια SUPER 3 είναι αυτά!
24 χρόνια συνεχούς και αδιάλειπτης παρουσίας σε όλο το φάσμα του Σωματείου, που έμαθα να αγαπάω με απίστευτη ευλάβεια από τον μακαρίτη τον πατέρα μου, κι εγώ όπως και τόσοι άλλοι…! Αλλά και με τη δύναμη και τη ζεστασιά που μου έδωσε η αγκαλιά όλων των ανθρώπων του Συνδέσμου και ειδικότερα αυτών που και στα 24 χρόνια ήταν μαζί μου.
Σε όλη αυτή την πορεία, το πιο σίγουρο είναι, ότι αυτό που με οδήγησε πάνω από όλα, ήταν η καρδιά μου. Εισέπραξα πολύ αγάπη, πολύ εμπιστοσύνη και αισθάνομαι ευγνωμοσύνη!! Εισέπραξα, όμως και απίστευτη κακία, υποκρισία και συκοφαντία, που άγγιξαν τα όρια του μίσους!! Για όλους αυτούς, δεν αισθάνομαι! Απλώς εύχομαι!
Εύχομαι κάποτε να καταλάβουν ότι δεν πρέπει να «καταδικάζουν» τόσο εύκολα και απερίσκεπτα τον οποιονδήποτε άνθρωπο και μάλιστα, χωρίς να τον γνωρίζουν, με «μοναδικές πληροφορίες» από κουτσομπολιά ή περιρρέουσες ατμόσφαιρες και εμετικά δημοσιεύματα δημοσιογράφων, που με τη δυναμική δραστηριότητα του Συνδέσμου όλα αυτά τα χρόνια, έχαναν τα ΒΡΩΜΙΚΑ προνόμιά τους για την επιβίωσή τους στην - ήδη επιβαρυμένη, από ανίκανους (και όχι μόνο) παράγοντες – πλάτη του ΑΡΗ!!
Μόνο όταν και αν το καταλάβουν ποτέ αυτό, θα γίνουν σίγουρα καλύτεροι άνθρωποι, άρα λοιπόν και πιο χρήσιμοι γενικά, αλλά και ειδικά για τον ΑΡΗ!! Αν όχι, ας βρουν επιτέλους κάτι συγκεκριμένο να με κατηγορήσουν! Έστω και τώρα!!
Σε αυτά τα 24 χρόνια λοιπόν, υπό φοβερά αντίξοες συνθήκες, που οι περισσότεροι γνωρίζουν, πιστεύω ότι συνέβαλα στο να βρεθεί ο ΑΡΗΣ, σαν Σύλλογος και ο SUPER 3, σαν ο εκφραστής πλέον του 99% του οπαδικού γίγνεσθαί του, σε ήρεμα και καθαρά νερά και σε αξιοπρεπή επίπεδα, ανάλογα με το τι ήταν όταν ιδρύθηκε ο SUPER 3 (1988), όπως βέβαια και ανάλογα με το τότε οπαδικό κομμάτι του ΑΡΗ, που όχι μόνο ήταν σχεδόν ανύπαρκτο, αλλά και διεφθαρμένο στην «κεφαλή» του!!
Εκείνα τα χρόνια ήταν σχεδόν ουτοπία να παίζεις σε Τελικούς, να βγαίνεις στην 5άδα, να προκρίνεσαι από τον ευρωπαϊκό όμιλο έναντι της κατόχου του Ευρωπαϊκού Σούπερ Καπ, να κατεβάζεις «για πλάκα» 30.000 κόσμου στην Αθήνα, να παίρνεις πανευρωπαϊκά βραβεία για την κερκίδα σου και τόσα άλλα!!
Όπως και στο μπάσκετ, όπου μετά τη «χλιδή», ήρθε η πλήρης απαξίωση, με τεράστια χρέη, πλήρη αδιαφορία παραδοσιακών μπασκετικών παραγόντων και μεθόδευση του τότε μεγαλομετόχου για λογιστική εκκαθάριση και υποβιβασμό 2 αγωνιστικών κατηγοριών (!!!) για τον ΑΡΗ, όπου αναλάβαμε σαν Σύνδεσμος τη διοίκηση της ομάδας και γίναμε «γέφυρα» για να περάσει ο Σύλλογος τον γκρεμό, στον οποίο με μαθηματική ακρίβεια οδηγούταν!!
Κι αυτό, παραμερίζοντας την ιδεολογία, που, πρώτα από όλα σαν άνθρωπος, πρεσβεύω και τώρα και πάντα με τόση επιμονή: Ο ανένδοτος αγώνας του ανθρώπου για την «καρέκλα» και την εξουσία, αποτελεί… πρόωρο θάνατο!!!
Όσο για τον Σύνδεσμο, το όνομά του έγινε θρύλος πραγματικός, που ξεπέρασε οτιδήποτε ανάλογο είχε συμβεί στην Ελλάδα μέχρι τότε, αλλά και έσκισε τα σύνορα, όντας παράδειγμα οπαδών και σημείο αναφοράς και σεβασμού, για οπαδούς – παράγοντες – αθλητές – δημοσιογράφους και οτιδήποτε άλλο, σε ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ!!
Σίγουρα, εκτός από συγκίνηση, αισθάνομαι και μια γλυκιά αίσθηση ότι έβαλα ένα λιθαράκι προς τη σωστή κατεύθυνση, σε αυτό που, όπως προείπα, έμαθα να αγαπάω ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΩΣ ΚΑΙ ΜΕ ΠΑΘΟΣ! Τον ΑΡΗ!!!
Η νέα γενιά του Συνδέσμου έρχεται δυναμικά και με όραμα και διάθεση, και είναι χρέος όλων μας να την αγκαλιάσουμε και να τη στηρίξουμε, χωρίς υπεκφυγές και ολιγωρίες, γιατί πραγματικά ο SUPER 3 αποτελεί την καρδιά του ΑΡΗ!!
Ευχαριστώ με όλη μου την καρδιά ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ SUPER 3 και όσους, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, στάθηκαν δίπλα μου, βοήθησαν και πίστεψαν στην υλοποίηση, σε μεγάλο ποσοστό, του οράματος που είχα και έχω ακόμη, για έναν ΑΡΗ ανεξάρτητο, περήφανο και αυτοδύναμο!
ΓΕΙΑ ΣΑΣ
ΣΑΟΥΡΙΔΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ»
