Της Αλεξάνδρας Γωγούση- Σκανδάλη
Υπάρχουν κάποιες μέρες το χρόνο, που όλοι μας αισθανόμαστε πιο όμορφοι, πιο αεράτοι, πιο γοητευτικοί… ΄Ετσι, χωρίς λόγο.
Μια τέτοια μέρα ξεκίνησα κι εγώ για τη δουλειά μου,
γεμάτη ενέργεια και περισσή αυτοπεποίθηση.
Καλημέρα από εδώ, καλημέρα από εκεί…
Την ωραία ατμόσφαιρα την οποία ζούσα, διέκοπτε η φωνή ενός γύφτου παλιατζή που φώναζε στις 8 το πρωί με μεγάφωνο μέσα από το Datsun αυτοκίνητό του: «παλιές κουζίνες μαζεύω, παλιά κουφώματα μαζεύω, παλιούς θερμοσίφωνες μαζεύω. Όλα τα παλιά μαζεύω!».
Δεξιά, επάνω στο πεζοδρόμιο εγώ, αριστερά μου, στο δρόμο αυτός. Και ξανά τα ίδια. «Καλημέρα Μάριε»! Το βιολί μου εγώ. «Παλιές κουζίνες μαζεύω» ο γύφτος. Μια, δυο, τρεις, γυρίζω και τον αγριοκοιτάζω. Με κοιτάζει κι αυτός.
«Κι εσένα σε μαζεύω» μου φωνάζει μέσα από το μεγάφωνο. Φαίνεται ότι το γούρλωμα των ματιών μου τον προβλημάτισε και έσπευσε να επανορθώσει: «Ε, καλά ντε! Δε μαζεύω μόνο ντενεκέδες! Και ευγενικά μέταλλα μαζεύω!» συμπλήρωσε.
Για το «παλιά» κανένα σχόλιο…
Δεν ήξερα αν έπρεπε να κλάψω ή να γελάσω. «Σου μοιάζω για παλιά;», τον ρώτησα. Τι το ήθελα;;; Ο γύφτος μου απάντησε με ερώτηση: «Πόσα εγγόνια έχεις;». Η συζήτηση πήγαινε από το κακό στο χειρότερο. «Κανένα», του απάντησα , θεωρώντας ότι τον έβαλα στη θέση του. «Γιατί;», με ρώτησε. «Στη φυλακή είναι τα παιδιά σου;». Απελπίστηκα. « Όχι χριστιανέ μου», του είπα. «Είμαι νέα ακόμη για να έχω εγγόνια».
Και τότε ήταν που ο γύφτος κατέρριψε όλες τις πρακτικές και επιστημονικές μεθόδους για τόνωση της αυτοπεποίθησης: «Οι δικές μας, στην ηλικία σου έχουν και δισέγγονα!!!».
Και συνέχισε απτόητος: «Όλα τα παλιά μαζεύω…»
Κι εγώ παρηγορήθηκα με τη …θεωρία της σχετικότητος: (όλα είναι σχετικά!!!), ψάχνοντας ταυτόχρονα κάτω από τις πλάκες του πεζοδρομίου, για να βρω τη χαμένη μου αυτοπεποίθηση!