Ηρωϊκή η δήλωση του Αlexis γιά το θάνατο του προέδρου-κομμαντάντε Τσάβες, αν και τον χαρακτηρίζει ως "ηγέτη", χρησιμοποιώντας προωθημένο αριστερό λεξιλόγιο, το δε θεσμικό-κοινωνικό εποικοδόμημα που...
ο θανών άφησε πολύτιμη κληρονομιά και εξαγώγιμο πολιτικό είδος σε όλη την ανθρωπότητα. Κάτι ξέρει ο Alexis ή από κάπου θέλει να "πιαστεί", ώστε να δικαιολογήσει και ενδεχομένως να μάς επιβάλει ποικολοτρόπως το δικό του, το ΣΥΡΙΖΑίϊκο νεφελώδες όραμα "αριστερής διακυβέρνησης-αλλαγής καθεστώτος";
Ας σημειωθεί πάντως, η μετρημένη-αντιθέτως-θέση, την οποία προέκρινε ο εκ των κοινοβουλευτικών εκπροσώπων του Alexis, ο Δημ. Παπαδημούλης, δίχως να αγιοποιήσει το θανόντα πρόεδρο, αλλά και με αναφορά στις διαφορές μεταξύ Λατινικής Αμερικής και Ευρώπης.
Μοιράσθηκαν οι ρόλοι, ώστε το-επιχειρούμενο...-πολυσυλλεκτικό ακροατήριο του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ να μη μείνει με το παράπονο;
H δήλωση του Alexis τον εμφανίζει "Λατινοαμερικάνο" και δη ένθερμο. Απομένει να δούμε, πώς θα αντιδράσουν οι...φίλοι του εις το βόρειο ημισφαίριο της Αμερικανικής ηπείρου, όπου εμφανίζεται να δίδει εξ ίσου, αν όχι και περισσότερο, εξετάσεις "ορθής" πολιτικής συμπεριφοράς, αν και η χώρα την οποία εκπροσωπεί και ο λαός "του" απέχουν χιλιάδες χιλιόμετρα, καθώς η Ελλάς αποτελεί τμήμα της Ευρώπης, χώρα της Ευρωζώνης...
Με ονειρώξεις, όμως, νοείται πολιτική;
Παρατίθενται τα πλήρη κείμενα:
1. Δήλωση του Αλέξη Τσίπρα για τον θάνατο του Ούγκο Τσάβες
Αποχαιρετούμε σήμερα ένα μεγάλο ηγέτη, έναν σπουδαίο επαναστάτη.
Ο ηγέτης του λαού της Βενεζουέλας, των λαών της Λατινικής Αμερικής, ένας εμπνευστής των ιδεών της Δημοκρατίας και των μεγάλων επαναστατικών δημοκρατικών και προοδευτικών κατακτήσεων, έφυγε πολύ πρόωρα από κοντά μας.
Ο Ούγκο Τσάβες, κάτω από εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες, μπόρεσε να οδηγήσει το λαό του και τους λαούς της Λατινικής Αμερικής σε δρόμους δημοκρατίας, λαϊκής κυριαρχίας και κοινωνικής απελευθέρωσης. Ακολούθησε άξια το δρόμο του Σαλβαδόρ Αλλιέντε, του Τσε, του Αουγκούστο Σαντίνο, του Χούλιο Αρμπένζ, αλλά και τους ηγέτες της μεγάλης απελευθέρωσης της πατρίδας του, τον Φρανσίσκο ντε Μιράντα και τον Σιμόν Μπολίβαρ.
Σε καιρούς δύσκολους έστρεψε τα φώτα της παγκόσμιας κοινότητας σε μία ολόκληρη ήπειρο, που αυτή τη φορά δεν ήταν πειραματόζωο βάρβαρων νεοφιλελεύθερων πολιτικών, αλλά δημιουργικό εργαστήριο δημοκρατικής διακυβέρνησης και εθνικής ανεξαρτησίας.
Ο Ούγκο Τσάβες εναντιώθηκε στην καταπίεση και υπεράσπισε τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Έδωσε μεγάλες μάχες ώστε να εξαλειφθεί η φτώχεια και η κοινωνική εξαθλίωση. Για αυτό και έγινε σύμβολο για την συντριπτική πλειοψηφία του λαού του.
Οι άνθρωποι φεύγουν, η σπορά τους όμως μένει. Είμαι βέβαιος ότι ο λαός του Μπολίβαρ θα συνεχίσει να πορεύεται το δρόμο της απελευθέρωσης και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Δρόμο που αργά ή γρήγορα θα πορευτούν και άλλοι λαοί σε ολόκληρο τον κόσμο.
2. Δημήτρης Παπαδημούλης, εκ των Κοινοβουλευτικών Εκπροσώπων του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ (προς το Γιάννη Παντελάκη, από την ΕΡΑ- Aπόσπασμα)
ΔΗΜΟΣ: Ο Τσάβες ήταν σημείο αναφοράς για πολύ κόσμο...
ΠΑΠΑΔΗΜΟΥΛΗΣ: Ο Ούγκο Τσάβες ήταν ένας μεγάλος ηγέτης. Έθρεψε το λαό του, στήριξε τους φτωχούς, προσπάθησε να βελτιώσει το επίπεδο της παιδείας, της υγείας σε μια χώρα με πλούσιους παραγωγικούς πόρους αλλά και με μεγάλες ανισότητες και μεγάλη φτώχεια. Είναι ο μόνος που ανετράπη με πραξικόπημα και με τη δύναμη του λαού επέστρεψε στα πράγματα. Είναι λογικό να είχε επικριτές στην πλευρά των Η.Π.Α και κυβερνήσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά για πάρα πολύ κόσμο -χωρίς αυτό ασφαλώς να σημαίνει ότι ήταν σε όλα τέλειος- ήταν ένα σημείο αναφοράς. Γι’ αυτό πρέπει να δούμε τον Τσάβες ως ένα κομμάτι μιας γενικής πολιτικής αλλαγής που συνέβη τα τελευταία 10-15 χρόνια σε ολόκληρη τη Λατινική Αμερική. Όταν στη θέση δικτατοριών τύπου μπανανίας εγκαταστάθηκαν με την ψήφο του λαού και με μεγάλες πλειοψηφίες, κυβερνήσεις προοδευτικές και αντι-ιμπεριαλιστικές που πέτυχαν αρκετά πράγματα υπέρ του λαού. Όλα αυτά βέβαια πρέπει να εξεταστούν υπό το πρίσμα των διαφορετικών συνθηκών που υπάρχουν σε Ευρώπη και Λατ.Αμερική.
Σεραφείμ Χ. Μηχιώτης
ΠΗΓΗ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΥΟ ΑΝΑΡΤΗΣΕΩΝ: Ο επίσημος ιστότοπος του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ left.gr
ΥΓ: Αν και οι συνθήκες διαφέρουν από τη Βενεζουέλα μέχρι τη ΛΔ Κορέας, της...κομμουνιστικής δυναστείας των Κιμ, κοινό χαρακτηριστικό και εις τις δύο περιπτώσεις αποτελεί η έντονη προσωπολατρεία, αυθόρμητη-έστω-εις τη Βενεζουέλα και πλήρως διατεταγμένη και αυστηρώς ελεγχόμενη, ως προς την εφαρμογή της, εις τη ΛΔ Κορέας.
