Ρεκβιεμ της ασφάλτου…
Για τον Παναγιώτη
Χτες γύρω στις 4 το απόγευμα στη διασταύρωση του Ωραιοκάστρου με την Ευκαρπία ένα παιδί 22 χρονών....
«κλείστηκε» από κάποιον …απλώς αχαρακτήριστο συμπατριώτη μας και καρφώθηκε με τη μηχανή του σε ένα σταματημένο φορτηγό.
Ήταν ο Παναγιώτης που μόλις είχε πάρει το πτυχίο του στα οικονομικά και πήγαινε στη δουλειά, μια καφετέρια στην Ευκαρπία για να βγάλει το μεροκάματο.
Παιδί μια οικογένειας βιοπαλαιστών έζησε την εποχή της ευμάρειας αλλά και της κρίσης ξυπνώντας από νήπιο στις 6 το πρωϊ για να πάει στον παιδικό και μετά στο ολοήμερο και να γυρίσει στις 5 το απόγευμα στο σπίτι. Αργότερα στο γυμνάσιο άντε από το χάραμα στο σχολείο και μετά στα αγγλικά για το λόουερ και το προφίσιενσι, στο μάθημα για το ποδόσφαιρο ή το μπάσκετ και τη μουσική τρεχάλα μέχρι το βράδυ.
Στο Λύκειο ξανά τρέχα από το πρωί στο μάθημα και το απόγευμα φροντιστήριο για να μπεις στο πανεπιστήμιο όπου μόλις πέρασες έπρεπε να βρεις δουλειά γιατί δεν έφταναν τα λεφτά της οικογένειας και βιάσου να πάρεις το πτυχίο να πας και στο στρατό και να βοηθήσεις την οικογένεια που περνάει δύσκολα με την κρίση.
Και όλα με αυτό το υπέροχα αφελές χαμόγελο της εφηβείας που τα σβήνει όλα σφουγγάρι και αφήνει στο «σκληρό» μόνο τις λίγες στιγμές χαράς με την παρέα στην καφετέρια και στην εκδρομή.
Τρέξε, τρέξε να προλάβεις και λίγο τον έρωτα 22 χρονών και τι κατάλαβες μόνο άγχος και αγωνία γιατί ήσουν από τους συνεπείς όπως και τα περισσότερα από τα παιδιά αυτής της γενιάς που αποκαλούμε υποτιμητικά «γενιά της καλοπέρασης» χωρίς να έχουμε ιδέα για το τι πραγματικά «παίζει».
Καλό ταξίδι Παναγιώτη μας και καλή σου ξεκούραση.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΜΙΧΟΣ
